Δεν ανήκουν όλα στο Βλαχόπουλο... ΦΘΑΝΕΙ ΠΙΑ !
Με αφορμή ένα VIDEO που έχει ανεβάσει το http://vlaxopoulo.blogspot.com και αφορά το φαράγγι της Κατσουλόλιμνας πρέπει να αναφερθούμε σε ορισμένες διορθώσεις και ανακρίβειες . Η Κατσουλόλιμνα είναι η λίμνη που σχηματίζεται στο ύψος της τοποθεσίας « Νάσια » από τα νερά του ποταμού της Σέκλιζας και των πηγών «Κεραμίδι » στην Μεταμόρφωση και αποτελεί το φυσικό όριο μεταξύ των Δύο χωριών Μεταμόρφωσης και Βλαχόπουλο .Πρόκειται για ένα μοναδικό «παρθένο τοπίο » που η τεχνολογική μας ανάπτυξη ευτυχώς ακόμα δεν το έχει επηρεάσει, με μοναδική χλωρίδα και πανίδα και πανέμορφους καταρράκτες . Στην πλαγιά του φαραγγιού υπάρχει το σπήλαιο του Μάρκελλου όπου σύμφωνα με την παράδοση άφησε την τελευταία της πνοή η Γκριντάφω « Μια γυναίκα θρύλος » στην τοπική μας ιστορία που ήταν η φυσική αυτουργός της καταστροφής του συνοικισμού της Μεταμόρφωσης ¨Νάσια ¨ από εμπρησμό περίπου στα 1870.ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ
Η Γκριντάφο από το Νάσια…
Το Νάσια μαζί με το Ρούτσι ήταν οικισμοί του Δήμου Σκάρμιγκος και αναφέρονται μάλιστα στην πρώτη επίσημη απογραφή του Νεοσύστατου Ελληνικού κράτους που έγινε επί Βασιλείας του Όθωνα το 1834-35. Η Γκριντάφο είχε καταγωγή από τα Παπούλια και είχε παντρευτεί στο Νάσια στη Δεκαετία του 1860 .'Έμεινε νωρίς χήρα και ο χαρακτήρας της ήταν δύστροπος .Οι γκρίνιες και οι αναποδιές της έμειναν στην ιστορία σαν σημείο αναφοράς ακόμα και στην εποχή μας. Όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε μια δύστροπη σημερινή γυναίκα λέμε χαρακτηριστικά - θα σταματήσεις μωρή Γκριντάφο.
Κάποια μέρα η Γκριντάφο ήταν ως συνήθως εκτός εαυτού ,μετά από έναν ομηρικό καυγά με κάποια γειτόνισσα της δια ασήμαντον αφορμή η κακία της την οδήγησε στην πυρπόληση του σπιτιού της και εν συνεχεία στην πυρπόληση όλων των σπιτιών του Νάσια. Η καταστροφή ήταν ολοκληρωτική το χωριό έγινε στάχτες και αποκαίδια .
Οι λιγοστοί κάτοικοι αναγκάστηκαν να φύγουν, άλλοι κατέληξαν στο Σκάρμιγκα και άλλοι στο Βλαχόπουλο προκειμένου να κτίσουν καινούργια σπίτια.
Η είδηση διαδόθηκε σε όλη την περιοχή η Γκριντάφο έκαψε το Νάσια έγινε ο φόβος και τρόμος της περιοχής ,κανένας δεν τολμούσε να περάσει από το Νάσια ,η ίδια βρήκε καταφύγιο στην σπηλιά του Μάρκελλου που βρίσκεται πάνω από την περίφημη Κατσουλόλιμνα μένοντας εκεί μέχρι τον θανατό της.
Μόνη και έρημη η Γκριντάφο περιπλανιόταν σε όλη την περιοχή ,κάποιο βράδυ πήρε τον δρόμο για τις Σοφάδες ,έφθασε στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής που βρίσκεται μέσα σε μια μικρή σπηλιά απέναντι από τα Γαιτανέικα κτήματα στις Σοφάδες και το οποίο με πρωτοβουλία του Ιερέα Βασίλειου Γαιτάνη έχει ανακαινισθεί και λειτουργεί έως σήμερα. Γονατιστή μπροστά στην εικόνα της Αγίας Παρασκευής με προσευχή και κλάμα ζήτησε μετάνοια και άφεση αμαρτιών για το μεγάλο κακό που είχε κάνει.
Στην σπηλιά η Γκριντάφο έμεινε περίπου εννέα μήνες σιτιζόταν με ότι έβρισκε στα χωράφια και από το λιγοστό φαγητό που τις άφηνε κάποιος Βλαχοπουλαίος από συμπόνια ,στην πηγή ,που βρίσκεται κάτω από την σπηλιά χωρίς όμως ποτέ να την συναντήσει.
Κάποια μέρα που τις πήγε φαγητό είδε ότι το φαγητό που είχε αφήσει την προηγούμενη ημέρα ήταν εκεί άθικτο. Αποφάσισε να ανέβει και να μπει στην σπηλιά, εκεί σε μια γωνιά αντίκρισε το άψυχο σώμα της, η καρδιά της δεν άντεξε το κρύο και την παγωνιά που επικρατούσε εκείνο το βράδυ και σταμάτησε να λειτουργεί.
Το νέο διαδόθηκε σαν αστραπή ,πέθανε η Γκριντάφο αμέσως μαζεύτηκαν εκεί οι Νασαίοι ,οι Σκαρμιγκαίοι ,οι Βλαχοπουλαίοι ,μερικοί ανέβηκαν στην σπηλιά ,σήκωσαν το άψυχο κορμί της το τοποθέτησαν σε ένα πρόχειρο φέρετρο και το κατέβασαν στην Κατσουλόλιμνα . Αποφάσισαν να την κηδέψουν στα Παπούλια ,σχήματισαν μια πομπή , με βρισιες και κατάρες για την γυναίκα που κατάστρεψε τα υπάρχοντα τους τράβηξαν για τα Παπούλια. Το ακριβές σημείο της ταφής της έως σλημερα παραμένει άγνωστο. Η λαική μούσα όμως περιέγραψε σε τραγούδι που τραγουδήθηκε σε όλη την Μεσσηνία τον θάνατο και την μεταφορά της σορού της Γκριντάφος και έλεγε τα εξής :
- Η ζωή εν τάφω
- Πέθανε η Γκριντάφο
- Και την πήγαν στα Παπούλια
- Με σκυλιά και με Γαιδούρια
- Κότες κακαρίζοντας
- Και σκυλιά γαυγίζοντας
