ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

30.10.15

Ο ΔΗΜΟΣ ΠΥΛΟΥ – ΝΕΣΤΟΡΟΣ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΜΕ ΤΟ «ΧΡΥΣΟ» ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

Για άλλη μια φορά ο δήμος Πύλου - Νέστορος μονοπωλεί το παγκόσμιο ενδιαφέρον με την αποκάλυψη του τάφου του πολεμιστή,  που χρονολογείται περίπου το 1500 π.Χ. 

Περισσότερα από χίλια πεντακόσια σπάνια κτερίσματα, εξαιρετικής σημασίας, ήρθαν στο φως.

Η προβολή της διαχρονικής πολιτιστικής κληρονομιάς του δήμου μας,  ξεκίνησε με την ανασκαφή του μυκηναϊκού ανακτόρου από τον Carl Blegen, το οποίο ταύτισε με το παλάτι του Νέστορα.  Συνεχίστηκε συστηματικά από το 2011 ως το 2014, όταν εντάχθηκαν τα έργα αποκατάστασης και ανάδειξης των σημαντικότερων μνημείων της Πύλου, της Κορώνης, της Μεθώνης και της Χώρας, με κορυφαίο το νέο στέγαστρο του ανακτόρου του Νέστορα και την ανάδειξη του περιβάλλοντα χώρου του.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό το γεγονός, ότι το νέο Μουσείο της Πύλου, στο κτήριο Μαιζώνος, που ξεκίνησε το 2013, προχωρά και θα ολοκληρωθεί στο τέλος του 2015, ενώ παράλληλα, με ειδική χρηματοδότηση από τον δήμο μας, σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού (συγκεκριμένα την
Από αριστερά προς τα δεξιά:
Παναγιώτης Πετρόπουλος, Αντιδήμαρχος Πύλου-Νέστορος
SharonStocker,Αρχαιολόγος Πανεπιστήμιο Cincinnati
JackDavis,Αρχαιολόγος Πανεπιστήμιο Cincinnati
Δημήτριος Καφαντάρης, Δήμαρχος Πύλου-Νέστορος
Νικόλαος Γιαννακόπουλος, Πρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου Δημοτικής Κοινότητας Χώρας
Εφορεία Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας), έχει ανατεθεί η εκπόνηση μελέτης αποκατάστασης και εκσυγχρονισμού του αρχαιολογικού μουσείου της Χώρας, ώστε εκεί, ελπίζουμε να βρεθεί ο κατάλληλος χώρος για να εκτεθούν τα μοναδικά ευρήματα από τον λακκοειδή τάφο του πολεμιστή, που πρόσφατα αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη των ερευνητών J. L. Davis και S. R. Stocker, από το Πανεπιστήμιο του Cinccinati.

Για τα έργα Πολιτισμού στον Δήμο Πύλου-Νέστορος και την δημιουργία των καταδυτικών αρχαιολογικών πάρκων Πύλου και Μεθώνης, εργαστήκαμε συστηματικά με την κυβέρνηση Σαμαρά.

Όλα μαζί δίνουν μια σημαντική αναπτυξιακή διάσταση στην περιοχή μας, βελτιώνοντας  το επίπεδο των δημοτών μας και αυξάνοντας την επισκεψιμότητα στον τόπο μας. 
Παγκόσμιος θαυμασμός για τα νέα αρχαιολογικά ευρήματα στον Άνω Εγκλιανό 


 Κορυφαία έντυπα δημοσίευσαν εκτενή αφιερώματα για την ανακάλυψη.
Τον γύρο του κόσμου κάνει τα τελευταία εικοσιτετράωρα η σπουδαία ανακάλυψη έφερε στο φως στην Μεσσηνία η σκαπάνη του Τζακ Ντέιβις και Σάρον Στόκερ από το Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι (Οχάιο, ΗΠΑ).
Κορυφαία έντυπα δημοσίευσαν εκτενή αφιερώματα για την ανακάλυψη. Μάλιστα, οι New York Times μίλησαν με τους Αμερικανούς αρχαιολόγους που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τον πλούτο και την σημασία των κτερισμάτων.
Ο ασύλητος, πλούσια κτερισμένος, λακκοειδής τάφος ανακαλύφθηκε το καλοκαίρι από διεθνή ομάδα αρχαιολόγων, πλησίον του μυκηναϊκού ανακτόρου του Νέστορος, στον Άνω Εγκλιανό, στη Χώρα του Δήμου Πύλου-Νέστορος. Ο τάφος, ο οποίος ανήκε σε πολεμιστή, χρονολογείται περίπου το 1500 π. Χ. (Υστεροελλαδική ΙΙ περίοδος) και αποτελεί την πιο εντυπωσιακή περίπτωση επίδειξης προϊστορικού πλούτου σε ταφικά μνημεία της Ηπειρωτικής Ελλάδας, που έχει έρθει στο φως τα τελευταία 65 χρόνια.
Σύμφωνα με τους ανασκαφείς, οι οποίοι εργάζονται πάνω από 25 χρόνια στην περιοχή της Πυλίας, η ανακάλυψη του τάφου, εντός του οποίου είχε ενταφιασθεί νεαρός άνδρας ηλικίας 30-35 ετών, που συνοδευόταν από περισσότερα από 1400 μοναδικά αντικείμενα, είναι ιδιαίτερα σημαντική. Όπως τονίζουν, η υψηλή ποιότητα των αντικειμένων αποδεικνύει ότι η Πύλος, όπως και οι Μυκήνες στη ΒΑ Πελοπόννησο, είχε έντονα επηρεαστεί από τη μινωική τέχνη γύρω στο 1.500 π.Χ.
Δίπλα στον πολεμιστή είχαν εναποτεθεί: χάλκινο σπαθί με επιχρυσωμένη ελεφαντοστέινη λαβή, χρυσά σφραγιστικά δακτυλίδια και κύπελλα, σπάνια χρυσή αλυσίδα, ασημένια κύπελλα – ορισμένα με χρυσά χείλη -, χάλκινα αγγεία και κύπελλα, χάλκινος αμφορέας, χάλκινες πρόχοι, καθώς και χάλκινες λεκανίδες, περισσότεροι από πενήντα σφραγιδόλιθοι τεμάχια ελεφαντοστού με εγχάρακτες παραστάσεις και περισσότερες από χίλιες (1000) ψήφους από πολύτιμους λίθους. Πολλά από αυτά τα αντικείμενα είναι έργα μινωικής τεχνοτροπίας.

Στο δάπεδο του τάφου, που είχε διαστάσεις 2,44 μ. μήκος, 1,52 μ. βάθος και 1,22 μ. πλάτος, βρέθηκε σε στάση εκτάδην ο σκελετός, σε ξύλινο φέρετρο. Όπλα βρέθηκαν στην αριστερή πλευρά του και στο ύψος των ποδιών, κοσμήματα στην δεξιά πλευρά, ενώ, κοντά στο λαιμό, μια μοναδική και θαυμάσια διατηρημένη χρυσή αλυσίδα και χρυσά κύπελλα είχαν αποτεθεί επάνω στο στήθος και στο στομάχι του νεκρού.
Η εναπόθεση τόσων πολλών κοσμημάτων σε ανδρική ταφή αμφισβητεί την μέχρι τώρα ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι τα κοσμήματα συνόδευαν κυρίως γυναικείες ταφές., αναφέρουν οι ανασκαφείς. Προσθέτουν ότι ο νεκρός πολεμιστής ήταν προφανώς μια εξέχουσα προσωπικότητα της εποχής του, δηλαδή της πρώιμης μυκηναϊκής περιόδου, περίοδο που οι λακκοειδείς τάφοι των Μυκηνών χρησιμοποιούνταν για τον ενταφιασμό της μυκηναϊκής αριστοκρατίας. Ο πολεμιστής αυτός θα κατοικούσε στην Ακρόπολη του Εγκλιανού, όταν κτίσθηκαν τα πρώτα οικοδομήματα με λαξευμένη τοιχοποιία, σύμφωνα με τα μινωικά πρότυπα, και οι τοίχοι τους διακοσμήθηκαν με νωπογραφίες επηρεασμένες από τη μινωική τεχνοτροπία.
Κτερίσματα που αρχικά είχαν τοποθετηθεί πάνω στο φέρετρο, διασκορπίστηκαν μετά τη διάλυσή του και θρυμματίστηκαν πάνω στον σκελετό, δυσκολεύοντας έτσι την ανασκαφική εργασία. Στα κτερίσματα που είχαν τοποθετηθεί επάνω από το φέρετρο περιλαμβάνονται: χάλκινες πρόχοι, μεγάλη χάλκινη λεκάνη, λεπτές λωρίδες χαλκού προερχόμενες ενδεχομένως από την πανοπλία του πολεμιστή και διάτρητοι χαύλιοι αγριόχοιρου από το κράνος του πολεμιστή.
Σχολιάζοντας τη σπάνια ανακάλυψή τους, ο Τζακ Ντέιβις και η Σάρον Στόκερ σημειώνουν ότι το τελευταίο πράγμα που περίμεναν να βρουν το περασμένο καλοκαίρι στην ανασκαφή της Πύλου ήταν ένας μυκηναϊκός λακκοειδής τάφος. Η ανασκαφή στον Άνω Εγκλιανό αποκάλυψε επίσης τα οικοδομικά κατάλοιπα ορισμένων μικρών σπιτιών, μικρό τμήμα από την πρώιμη οχύρωση της ακρόπολης, καθώς και αποθέτη της Μέσης και Ύστερης Εποχής του Χαλκού.
Το ανασκαφικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου τoυ Σινσινάτι διεξήχθη από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών κατόπιν άδειας του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Όλες οι εργασίες διενεργήθηκαν υπό την άμεση εποπτεία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας. Στο πρόγραμμα συμμετείχαν 45 αρχαιολόγοι, εξειδικευμένοι επιστήμονες και φοιτητές διαφόρων εθνικοτήτων από πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού.

Ο Κατάλογος Ευρημάτων που ανακοίνωσε το υπουργείο Πολιτισμού έχει ως εξής:
Χρυσά: Τέσσερα (4) ακέραια χρυσά σφραγιστικά δακτυλίδια∙ δύο συνθλιμμένα χρυσά κύπελλα, ένα ασημένιο κύπελλο με χρυσό χείλος και μία χρυσή αλυσίδα μήκους 0.76 μ., τα άκρα της οποίας καταλήγουν σε φύλλα κισσού καθώς και αμέτρητες χρυσές ψήφους.
Ασημένια: Έξι (6) ασημένια κύπελλα.
Χάλκινα: Επίμηκες ξίφος με ελεφαντοστέινη λαβή, επικαλυμμένη με χρυσό – σπάνια τεχνική που μιμείται την κεντητική – ήταν τοποθετημένο στο αριστερό στήθος του πολεμιστή. Ακριβώς από κάτω, βρέθηκε εγχειρίδιο με χρυσή λαβή παρόμοιας τεχνικής. Στα πόδια του νεκρού, βρέθηκαν χάλκινα όπλα, επίσης, χάλκινα αγγεία και κύπελλα, αμφορέας, πρόχοι και μία λεκανίδα.

Σφραγιδόλιθοι: Περισσότεροι από πενήντα σφραγιδόλιθοι, πιθανόν κατασκευασμένοι στην Κρήτη, με περίτεχνα εγχάρακτα σχέδια μινωικής τεχνοτροπίας, απεικονίζουν στην επιφάνειά τους θεές, βωμούς, καλάμια, λέοντες, ταύρους, ταυροκαθάψια κλπ., μινωικής τεχνοτροπίας.
Ελεφαντοστό: Διάφορα κομμάτια ελεφαντοστού, το ένα απεικονίζει γρύπα με μεγάλα φτερά, το άλλο λέοντα που επιτίθεται σε γρύπα, καθώς επίσης και έξι ελεφαντοστέινα κτένια.
Ψήφοι από πολύτιμους λίθους: Περισσότερες από 1000 ψήφοι από κορναλίνη, αχάτη, ίασπι, αμέθυστο. Κάποιες από αυτές φαίνεται ότι διακοσμούσαν το σάβανο του νεκρού.
Διαβάστε περισσότερα...

29.10.15

Μεταμόρφωση Μεσσηνίας : Ένα σημαντικό Βυζαντινό κέντρο

Το χωριό Μεταμόρφωση (πρώην Σκάρμιγκα) βρίσκεται στην Βορειοδυτική πλευρά της Πυλιακής Γης. Απέχει 45 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νόμου Μεσσηνίας την Καλαμάτα, και 25 χιλιόμετρα από την Πύλo.  
Ανήκει στον Καλλικρατικό  Δήμο Πύλου - Νέστορος του οποίου και αποτελεί ομώνυμη Τοπική Κοινότητα 

Από τις βόρειες παρυφές του χωριού της Μεταμορφώσεως ξεκινά μια εκτεταμένη λοφώδης περιοχή με κατεύθυνση βορρά νότου, πάνω από μια βαθιά χαράδρα.  
Η περιοχή έχει πολλά νερά ενώ το αμφιθεατρικό της σχήμα παρέχει εξαιρετική θέα προς την κοιλάδα  Καλοψάνας στα δυτικά
Τα ευρήματα μαρτυρούν την συνεχή κατοίκηση, αυτής της εύφορης περιοχής με τα πολλά νερά, από τα Αρχαϊκά μέχρι και τα Βυζαντινά χρόνια αλλά και στα χρόνια της Τουρκοκρατίας .
 Συγκεκριμένα από τους Αμερικάνους αρχαιολόγους του The Pylos Regional Archaeological Project βρέθηκε κεραμική της Αρχαϊκής, Κλασικής, Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής περιόδου, κυρίως στο νότιο τμήμα της περιοχής.
 Μεγάλες ποσότητες βυζαντινής κεραμικής συλλέχθηκαν στην περιοχή της εκκλησίας Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. 
Τα περισσότερα κομμάτια ανήκουν στον δωδέκατο και δέκατο τρίτο αιώνα, περίπου σύγχρονο με την πιθανή ημερομηνία της κατασκευής του ναού, τον 11ο ή 12ο αιώνα. Βυζαντινή κεραμική συλλέχθηκαν επίσης στη βορειοδυτική γωνία του χώρου. 
 Η Μεσαιωνική κεραμική είναι αρκετά καλά διατηρημένη και σε ότι αφορά την κατασκευή και την διακόσμηση αντιπροσωπεύει ένα φτωχότερο επίπεδο βυζαντινών αγγείων από αυτά που βρέθηκαν αλλού, όπως στα Νιχώρια. 

Διάφορα κεραμικά αποτμήματα της Βυζαντινής περιόδου.

 Εκτός από την πηγή στην εκκλησία μεταμόρφωσης του Σωτήρος, υπάρχουν ακόμα δύο άλλες πηγές στην περιοχή, η πρώτη πλησίον της εκκλησίας του Αγίου Κωνσταντίνου  περίπου 1 χιλιόμετρο ΒΔ και μία στο σύγχρονο χωριό της Μεταμόρφωσης.
 Πολυάριθμοι αγωγοί παρέχουν άρδευση στην περιοχή από δεξαμενές κοντά στην Αγία Σωτήρα.
 Ένα παλιό πέτρινο τμήμα από καλντερίμι προφανώς οδηγούσε ανατολικά μέχρι την εκκλησία της Παναγίας, 600 μ. Δ του χωριού της Τουλούπα Χάνι. Ένα άλλο παλιό πέτρινο κομμάτι διατηρείται στα Ν, κοντά στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη. 
 Η σύγχρονη εκκλησία του Αγίου Ιωάννη βρίσκεται στο βόρειο άκρο της περιοχής, και η βυζαντινή εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (Αγία Σωτήρα), περίπου στο κέντρο της. 
Η εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος έχει επισκευαστεί και μετατραπεί σε αρκετές περιπτώσεις, με την πρωταρχική κατασκευή να χρονολογείτε στην Ύστερη Βυζαντινή περίοδο, 11ος ή 12ος αιώνας.  
Μια πηγή με πολλά νερά τρέχει κάτω από την εκκλησία όπου υπάρχει μια μικρή δεξαμενή συλλογής των υδάτων

Αριστερά κανάλι ύδρευσης σκαμμένο στον βράχο και μέσον και δεξιά τμήματα μεσαιωνικών κατασκευών

 Στα ΝΔ της εκκλησίας Μεταμόρφωσης του Σωτήρος  υπάρχει κτίσμα από τρία μεγάλα τμήματα τοιχοποιίας, κατασκευασμένα από μικρές πέτρες, πλακάκια και κονίαμα. 
Τα τμήματα αυτά βρίσκονται αμέσως νότια από ένα κανάλι νερού κομμένο στο φυσικό βράχο, που ίσως κάποτε μετέφερε το νερό από την πηγή της Αγίας Σωτήρας. Το κανάλι μπορεί να ανιχνευθεί για τουλάχιστον 150 μ. προς τα δυτικά. Εδώ μέρος του καναλιού είναι επενδεδυμένο με πέτρα. 

 Κοντά στο κανάλι, σώζεται ένα ορθογώνιο οικοδόμημα το οποίο πιθανότατα ταυτίζετε με τα ερείπια ενός «χαμάμ» (η περιοχή αυτή ονομάζεται Λουτρά). 
Υπάρχουν πολλά ίχνη αδιάβροχου κονιάματος για τις εσωτερικές επιφάνειες των τοίχων. 

Κατασκευή που ταυτίζετε με τούρκικο χαμάμ

 Τα ευρήματα δείχνουν πως στην περιοχή της Μεταμορφώσεως υπήρχε συνεχή κατοίκηση στα Αρχαϊκά, Κλασσικά, Ελληνιστικά και Ρωμαϊκά χρόνια. Η Βυζαντινή εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, 11ος αιώνας, τα υπολείμματα των τούρκικων λουτρών, καθώς και τα καλντερίμια που υπήρχαν και καταστράφηκαν το 1994 προκειμένου να διανοιχτούν αγροτικοί δρόμοι, μαρτυρούν ότι η περιοχή συνέχισε και στα βυζαντινά χρόνια να είναι σημαντικό κέντρο της περιοχής.


Ο Βυζαντινός ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (Αγία Σωτήρα) 

 Ο Ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος βρίσκεται βορείως του χωριού Σκάρμηγκα (Μεταμόρφωση από το 1927) του τέως Δήμου Παπαφλέσσα  και νύν Δήμου Πύλου -Νέστορος.
 Ο ναός είναι γνωστός από παλιά στην έρευνα, εφόσον τον έχει δημοσιεύσει ήδη το 1831 ο Γάλλος αρχιτέκτονας Abel Blouet, χωρίς όμως όνομα και ακριβή θέση και με λανθασμένη αναφορά στο σχήμα της κόγχης, εφόσον, αν και τρίπλευρη, τη δημοσίευσε ως περίπου ημικυκλική, και με μικροδιαφορές στη θέση και στις διαστάσεις του νάρθηκα.
 Ανήκει στον τύπο των ελευθέρων σταυρών με εγκάρσια τοποθετημένο νάρθηκα και μεταγενέστερο εξωνάρθηκα και στεγάζεται με ενιαία μεταγενέστερη δίρριχτη στέγη. 
Από τον αρχικό ναό σώζονται ο μεσημβρινός και ο ανατολικός τοίχος, καθώς και η βόρεια πλευρά της κόγχης. 
 Η κόγχη του Ιερού είναι εξωτερικά τρίπλευρη, ελαφρά ακανόνιστη και εξαγωνική, αλλά εσωτερικά σχεδόν ημικυκλική. 
Η τοιχοποιία αποτελείται από αργολιθοδομή και από χαλαρό πλινθοπερίκλειστο σύστημα ανά διαστήματα. 
Το κατώτατο τμήμα των τοίχων ήταν από μεγάλους σχεδόν ακατέργαστους λίθους, ενώ στη συνέχεια υπάρχει ένα αμελές πλινθοπερίκλειστο σύστημα, με δύο σειρές οριζοντίων πλίνθων σε ορισμένα σημεία.

Ο Βυζαντινός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (Αγία Σωτήρα), 11ος αιώνας

 Αξιοπρόσεκτα είναι τα κεραμοπλαστικά κοσμήματα του ναού.
Στην ανατολική πλευρά της βόρειας κεραίας, καθώς επίσης και στη νότια πλευρά της νότιας κεραίας, σώζεται ένα πλίνθινο ‘‘Κ’’, ενώ στη νότια όψη της δυτικής κεραίας, μισό κατακόρυφο ‘‘Χ’’. Το κάθετο ‘‘Κ’’ είναι σύνηθες, ενώ το κατακόρυφο ‘‘Χ’’ σπανίζει. 
 Μία οδοντωτή ταινία διασώθηκε στη βόρεια πλευρά της τρίπλευρης κόγχης του Ιερού, ενώ μία δεύτερη περιτρέχει την ανατολική πλευρά του νάρθηκα, τη νότια της δυτικής κεραίας, καθώς και τη δυτική και τη νότια της νότιας κεραίας, όπου πλέον στρέφεται προς τα πάνω, παίρνοντας μορφή περιφέρειας κύκλου, εφόσον μάλλον πλαισίωνε το άνοιγμα κάποιου παραθύρου. Η οδοντωτή ταινία είναι πλίνθινη, ενώ το ενδιάμεσο κονίαμα ήταν παχύτατο. Οι πλίνθοι εκατέρωθεν των οδόντων ήταν μεγάλου μήκους. 

Πάνω από αυτήν την οδοντωτή ταινία, στη νότια πλευρά της νότιας κεραίας, υπάρχει διπλός μαίανδρος ‘‘Π’’, ο οποίος απαντά μεταξύ του 11ου και 14ου αιώνα και αποτελεί αγαπημένο μοτίβο της Πελοποννήσου.

Η χρονολόγηση βασίζεται στα κεραμοπλαστικά κοσμήματα, που ανάγουν τον ναό στο τέλος του 11ου ή στις αρχές του 12ου αιώνα.


26η Eφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων  

Ανασκαφές και ευρήματα εντός του ναού (26η Ε.Β.Α. 2010)
Υπεύθυνοι αρχαιολόγοι Ευ. Χαλκιά, Μ. Κάππας

 Ο ναός βρίσκεται σε μικρή απόσταση βορειοανατολικά του ομώνυμου χωριού.
Πρόκειται για κηρυγμένο μνημείο του τύπου του ελεύθερου σταυρού, με νάρθηκα στα δυτικά. Ο τρούλος και η θολοδομία έχουν καταρρεύσει από άγνωστη αιτία.
Ο ναός καλύπτεται σήμερα με ξύλινη δίρριχτη στέγη επιστρωμένη με κεραμίδια, η οποία ανακατασκευάστηκε από το προσωπικό του Κλιμακίου Καλαμάτας το 2002.
 Στο μνημείο ξεκίνησαν το Μάιο του 2010 εργασίες αποκατάστασης, σύμφωνα με εγκεκριμένη μελέτη, που περιελάμβαναν την καθαίρεση των σαθρών επιχρισμάτων του εσωτερικού και την αντικατάσταση του νεωτερικού δαπέδου από τσιμεντένια πλακίδια με πήλινες χειροποίητες πλάκες.
Μετά την αφαίρεση των τσιμεντένιων πλακιδίων του νεωτερικού δαπέδου και πριν από την τοποθέτηση των πήλινων πλακών πραγματοποιήθηκε στο ναό εκτεταμένη ανασκαφική έρευνα, η οποία διεξήχθη σε τρία στάδια.

Ο Βυζαντινός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (Αγία Σωτήρα), 11ος αιώνας
Α΄ Στάδιο: ανασκαφική διερεύνηση Ιερού Βήματος
 Το πρώτο στάδιο ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2010 και περιελάμβανε την ανασκαφική διερεύνηση του χώρου του Ιερού Βήματος μετά τη διάλυση της νεωτερικής κτιστής τράπεζας που κάλυπτε το κατώτερο τμήμα του ημικυλίνδρου. Δεν αποκαλύφθηκαν στοιχεία της αρχικής αγίας τράπεζας.
 Επί του φυσικούβράχου εντοπίστηκε όρυγμα κανονικής λάξευσης που μάλλον συνδέεται με την περισυλλογή των πηγαίων υδάτων, τα οποία παροχετεύονται με κτιστό αγωγό νότια του ναού, όπου αναβλύζουν μέχρι σήμερα. Στις επιχώσεις εντοπίστηκαν όστρακα ακόσμητων και εφυαλωμένων αγγείων (εικ.1).

Εικ.1 αριστερά: Ανασκαφή Ιερού Βήματος. Όστρακα εφυαλωμένων αγγείων.
Εικ 2 δεξιά: Ανασκαφή κυρίως ναού. Τάφος 1. Όστρακα εφυαλωμένων αγγείων.

Β΄ Στάδιο: ανασκαφική διερεύνηση κυρίως ναού
 Η ανασκαφή του κυρίως ναού έλαβε χώρα τον Αύγουστο και το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου του 2010. Κάτω από τα νεωτερικά πλακίδια αποκαλύφθηκε ένα παλαιότερο δάπεδο από πατητό κονίαμα και υπόστρωμα από μικρές πέτρες. Το δάπεδο αυτό ήταν κατεστραμμένο κατά τόπους, κυρίως στο σημείο που βρισκόταν άλλοτε ο τοίχος που χώριζε τον κυρίως ναό από το νάρθηκα.
Στο σημείο αυτό ξεκίνησε διερευνητική τομή προκειμένου να διευκρινιστούν στοιχεία παλαιότερων φάσεων.
Μετά την αφαίρεση λεπτού στρώματος επίχωσης εντοπίστηκαν στοιχεία αρχαιότερου
δαπέδου αποτελούμενου από πήλινα πλακίδια διαφόρων μεγεθών, ελάχιστα από τα οποία σώζονται κατά χώραν.
 Καθώς συνεχίστηκε η ανασκαφή στο χώρο του δυτικού σκέλους του σταυρού, αποκαλύφθηκε κτιστός ορθογώνιος τάφος καλής κατασκευής, χωροθετημένος αξονικά, μπροστά ακριβώς από τη θέση που κάποτε διαμορφωνόταν η βασίλειος πύλη (εικ.3).

 Εικ 3 : Ανασκαφή κυρίως ναού. Τάφος 1. 
 Ο τάφος επεκτεινόταν και στο κεντρικό διαμέρισμα του κυρίως ναού, δηλαδή κάτω από τον κατεστραμμένο σήμερα τρούλο. Δυστυχώς, δεν κατέστη δυνατόν να διευκρινιστεί με απόλυτη βεβαιότητα εάν ο τάφος ήταν σύγχρονος με το αρχικό δάπεδο ή η διάνοιξή του πραγματοποιήθηκε εκ των υστέρων. Δεν εντοπίστηκαν καλυπτήριες πλάκες.
Από το βάθος του 0,50 μ. και κάτω η ανασκαφική διερεύνηση του τάφου κατέστη ιδιαίτερα δύσκολη λόγω της στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα.
 Ο τάφος περιείχε μία ανακομιδή και μία κανονική ταφή. Στα ανώτερα στρώματα της επίχωσης εντοπίστηκαν άφθονα όστρακα ακόσμητης και εφυαλωμένης κεραμικής (Εικ 2), μεταλλικά ελάσματα και άφθονα θραύσματα γυάλινων αγγείων.
Στο τμήμα της επίχωσης γύρω από το σκελετό της ταφής, εντοπίστηκαν 50 χάλκινα νομίσματα κυρίως Μανουήλ Κομνηνού και Ισαακίου Αγγέλου (εικ. 4), τα οποία δεν φαίνεται να συνιστούσαν θησαυρό, μιας και ήταν σκορπισμένα σε διάφορα σημεία της επίχωσης. Ακέραια αγγεία δεν εντοπίστηκαν.

Εικ. 4 : Ανασκαφή κυρίως ναού. Τάφος 1. Νομίσματα (εμπροσθότυπος - οπισθότυπος).
Γ΄ Στάδιο: ανασκαφή νάρθηκα

Κατά την ανασκαφική διερεύνηση του νάρθηκα εντοπίστηκαν τρεις πρόχειρης κατασκευής ακτέριστες ταφές (εικ. 5).
 Στις επιχώσεις κάτω από το δάπεδο με τα νεωτερικά πλακάκια βρέθηκαν άφθονα όστρακα
ακόσμητης, εφυαλωμένης και γραπτής κεραμικής (εικ. 6), μολύβδινος επιστήθιος σταυρός, μεταλλικά ελάσματα και θραύσματα γυάλινων αγγείων (εικ. 7).

Ανασκαφή νάρθηκα: Αριστερά, εικ 6, όστρακα γραπτής κεραμικής και
Δεξιά, εικ. 7, θραύσματα γυάλινων αγγείων.
Εικ. 5: Ανασκαφή νάρθηκα. Γενική άποψη από Α., τάφοι Ι, ΙΙ, ΙΙΙ.



Βιβλιογραφία- Πηγές:
Κακούρος Ιωάννης: "Βυζαντινά μνημεία της Μεσσηνίας"
Διαβάστε περισσότερα...

26.10.15

ΣΠΑΝΙΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΕΥΡΗΜΑ : Ανακαλύφθηκε ασύλητος, πλούσια κτερισμένος τάφος πολεμιστή του 1500 π. Χ.στον Άνω Εγκλιανό


Πύλος: Ανακαλύφθηκε ασύλητος, πλούσια κτερισμένος τάφος πολεμιστή του 1500 π. Χ.
Μια σπουδαία ανακάλυψη έφερε στο φως η σκαπάνη του Τζακ Λ. Ντέιβις και της Σάρον Ρ. Στόκερ, από το Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι στην Πελοπόννησο. Ασύλητος, πλούσια κτερισμένος, λακκοειδής τάφος ανακαλύφθηκε το καλοκαίρι από τη διεθνή ομάδα αρχαιολόγων, πλησίον του μυκηναϊκού ανακτόρου του Νέστορα, στον Άνω Εγκλιανό, στη Χώρα του Δήμου Πύλου-Νέστορος. 
 
   Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού, ο τάφος, ο οποίος ανήκε σε πολεμιστή, χρονολογείται περίπου το 1500 π. Χ. (Υστεροελλαδική ΙΙ περίοδος) και αποτελεί την πιο εντυπωσιακή περίπτωση επίδειξης προϊστορικού πλούτου σε ταφικά μνημεία της ηπειρωτικής Ελλάδας, που έχει έρθει στο φως τα τελευταία 65 χρόνια.
   Δίπλα στον πολεμιστή είχαν εναποτεθεί: χάλκινο σπαθί με επιχρυσωμένη ελεφαντοστέινη λαβή, χρυσά σφραγιστικά δακτυλίδια και κύπελλα, σπάνια χρυσή αλυσίδα, ασημένια κύπελλα -ορισμένα με χρυσά χείλη-, χάλκινα αγγεία και κύπελλα, χάλκινος αμφορέας, χάλκινες πρόχοι, καθώς και χάλκινες λεκανίδες, περισσότεροι από πενήντα σφραγιδόλιθοι τεμάχια ελεφαντοστού με εγχάρακτες παραστάσεις και περισσότερες από χίλιες ψήφοι από πολύτιμους λίθους. Πολλά από αυτά τα αντικείμενα είναι έργα μινωικής τεχνοτροπίας.
   Σύμφωνα με τους ανασκαφείς, οι οποίοι εργάζονται πάνω από 25 χρόνια στην περιοχή, η ανακάλυψη ασύλητου λακκοειδούς τάφου, εντός του οποίου είχε ενταφιασθεί νεαρός άνδρας, ηλικίας 30-35 ετών, που συνοδευόταν από περισσότερα από 1.400 μοναδικά αντικείμενα, είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς η υψηλή ποιότητα των αντικειμένων αποδεικνύει ότι η Πύλος, όπως και οι Μυκήνες στη ΒΑ Πελοπόννησο, είχε έντονα επηρεαστεί από τη μινωική τέχνη γύρω στο 1500 π.Χ. Αξιοσημείωτο είναι, επίσης, το γεγονός ότι δεν βρέθηκε μυκηναϊκή ή μινωική κεραμική στον τάφο.
   Το ανάκτορο του Νέστορα στο λόφο του Άνω Εγκλιανού, το οποίο καταστράφηκε από πυρκαγιά περίπου το 1200 π.Χ., ανακαλύφθηκε το 1939 από τον Κωνσταντίνο Κουρουνιώτη, διευθυντή του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, και ανασκάφηκε από τον Καρλ Μπλέγκεν, καθηγητή του Πανεπιστημίου του Σινσινάτι. Η ανασκαφή του Μπλέγκεν επικεντρώθηκε κυρίως στην ύστερη φάση του Ανακτόρου του Νέστορα και τα στοιχεία που αφορούσαν την πρώιμη φάση του, δηλαδή πριν από το 1300 π.Χ. είναι σχετικά λίγα. Επικεντρωμένοι κυρίως σε αυτή την πρώιμη σχετικά άγνωστη περίοδο, ο Ντέιβις και η Στόκερ ξεκίνησαν εκ νέου την ανασκαφή στον Άνω Εγκλιανό το Μάιο του 2015 και βρήκαν τη μία από τις τέσσερις πλευρές του τάφου την πρώτη μέρα της ανασκαφής. Ο καθαρισμός και η συντήρηση των ευρημάτων έγινε από το συντηρητή Αλέξανδρο Ζώκο.
   Όπως επισημαίνεται στην ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού, στο δάπεδο του τάφου, που είχε διαστάσεις 2,44 μ. μήκος, 1,52 μ. βάθος και 1,22 μ. πλάτος, βρέθηκε σε στάση εκτάδην ο σκελετός ενός ενήλικου άνδρα, τοποθετημένου σε ξύλινο φέρετρο. Όπλα βρέθηκαν στην αριστερή πλευρά του και στο ύψος των ποδιών, κοσμήματα στην δεξιά πλευρά, ενώ, κοντά στο λαιμό βρέθηκε μια μοναδική και θαυμάσια διατηρημένη χρυσή αλυσίδα. Επίσης χρυσά κύπελλα είχαν αποτεθεί επάνω στο στήθος και στο στομάχι του νεκρού. Στη δεξιά πλευρά του σκελετού και γύρω από το κεφάλι, βρέθηκαν πάνω από 1.000 ψήφοι από ημιπολύτιμους λίθους --κορναλίνη, αμέθυστο, αχάτη και χρυσό--, περισσότεροι από πενήντα σφραγιδόλιθοι στην επιφάνεια των οποίων απεικονίζονται θεές, ταύροι με ακροβάτες πιασμένους από τα κέρατά τους (ταυροκαθάψια) καθώς και άλλες δυσερμήνευτες σκηνές. Επίσης, τέσσερα χρυσά σφραγιστικά δακτυλίδια, προσωπικά αντικείμενα κύρους, με εγχάρακτες μινωικές παραστάσεις. Στα πόδια του νεκρού, βρέθηκε ελεφαντοστέινο πλακίδιο με απεικόνιση φτερωτού γρύπα και δίπλα του χάλκινος καθρέπτης με ελεφαντοστέινη λαβή.
   Κτερίσματα που αρχικά είχαν τοποθετηθεί πάνω στο φέρετρο, διασκορπίστηκαν μετά τη διάλυσή του και θρυμματίστηκαν πάνω στο σκελετό, δυσκολεύοντας έτσι την ανασκαφική εργασία. Στα κτερίσματα που είχαν τοποθετηθεί επάνω από το φέρετρο περιλαμβάνονται επίσης: χάλκινες πρόχοι, μεγάλη χάλκινη λεκάνη, λεπτές λωρίδες χαλκού προερχόμενες ενδεχομένως από την πανοπλία του πολεμιστή και διάτρητοι χαύλιοι αγριόχοιρου από το κράνος του πολεμιστή.
   «Ο νεκρός πολεμιστής ήταν προφανώς μια εξέχουσα προσωπικότητα της εποχής του, δηλαδή της πρώιμης μυκηναϊκής περιόδου, περίοδο που οι λακκοειδείς τάφοι των Μυκηνών χρησιμοποιούνταν για τον ενταφιασμό της μυκηναϊκής αριστοκρατίας. Ο πολεμιστής αυτός θα κατοικούσε στην Ακρόπολη του Εγκλιανού, όταν κτίσθηκαν τα πρώτα οικοδομήματα με λαξευμένη τοιχοποιία, σύμφωνα με τα μινωικά πρότυπα, και οι τοίχοι τους διακοσμήθηκαν με νωπογραφίες επηρεασμένες από τη μινωική τεχνοτροπία. Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει το γεγονός ότι τα περισσότερα από τα 1.400 αντικείμενα που συνόδευαν το νεκρό πολεμιστή είναι μινωικής τεχνοτροπίας ή κατασκευάσθηκαν στην Κρήτη», αναφέρουν οι ανασκαφείς.
   Συμπληρώνουν, επίσης, ότι η εναπόθεση τόσων πολλών κοσμημάτων σε ανδρική ταφή αμφισβητεί τη μέχρι τώρα ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι τα κοσμήματα συνόδευαν κυρίως γυναικείες ταφές.
   Σχολιάζοντας τη σπάνια ανακάλυψή τους, ο Τζακ Λ. Ντέιβις και η Σάρον Ρ. Στόκερ σημειώνουν ότι το τελευταίο πράγμα που περίμεναν να βρουν το περασμένο καλοκαίρι στην ανασκαφή της Πύλου ήταν ένας μυκηναϊκός λακκοειδής τάφος. Ήταν πράγματι μεγάλη τύχη η ανακάλυψή του δίπλα στο μεγάλο συλημένο θολωτό τάφο IV του Εγκλιανού, ο οποίος είχε μεγάλη διάρκεια χρήσης και περιείχε πολλές ταφές.
   Η ανασκαφή στον Άνω Εγκλιανό αποκάλυψε επίσης τα οικοδομικά κατάλοιπα ορισμένων μικρών σπιτιών, μικρό τμήμα από την πρώιμη οχύρωση της ακρόπολης, καθώς και αποθέτη της Μέσης και Ύστερης Εποχής του Χαλκού.
   Το ανασκαφικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου τoυ Σινσινάτι (Οχάιο, ΗΠΑ) διεξήχθη από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών κατόπιν άδειας του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Όλες οι εργασίες διενεργήθηκαν υπό την άμεση εποπτεία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας. Στο πρόγραμμα συμμετείχαν 45 αρχαιολόγοι, εξειδικευμένοι επιστήμονες και φοιτητές διαφόρων εθνικοτήτων από πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού.
   Το ερευνητικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου του Σινσινάτι στον Άνω Εγκλιανό της Πύλου υποστηρίχθηκε από το Ινστιτούτο Προϊστορικής Αρχαιολογίας, το Louise Taft Semple Fund του Τμήματος Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Σινσινάτι και από ιδιώτες χορηγούς.
   Ο κατάλογος των ευρημάτων
   Χρυσά: Τέσσερα ακέραια χρυσά σφραγιστικά δακτυλίδια, δύο συνθλιμμένα χρυσά κύπελλα, ένα ασημένιο κύπελλο με χρυσό χείλος και μία χρυσή αλυσίδα μήκους 0,76 μ., τα άκρα της οποίας καταλήγουν σε φύλλα κισσού καθώς και αμέτρητες χρυσές ψήφους.
   Ασημένια: Έξι ασημένια κύπελλα.
   Χάλκινα: Επίμηκες ξίφος με ελεφαντοστέινη λαβή, επικαλυμμένη με χρυσό -σπάνια τεχνική που μιμείται την κεντητική- ήταν τοποθετημένο στο αριστερό στήθος του πολεμιστή. Ακριβώς από κάτω, βρέθηκε εγχειρίδιο με χρυσή λαβή παρόμοιας τεχνικής. Στα πόδια του νεκρού, βρέθηκαν χάλκινα όπλα, επίσης, χάλκινα αγγεία και κύπελλα, αμφορέας, πρόχοι και μία λεκανίδα.
   Σφραγιδόλιθοι: Περισσότεροι από πενήντα σφραγιδόλιθοι, πιθανόν κατασκευασμένοι στην Κρήτη, με περίτεχνα εγχάρακτα σχέδια μινωικής τεχνοτροπίας, απεικονίζουν στην επιφάνειά τους θεές, βωμούς, καλάμια, λέοντες, ταύρους, ταυροκαθάψια κ.λπ., μινωικής τεχνοτροπίας.
   Ελεφαντοστό: Διάφορα κομμάτια ελεφαντοστού, το ένα απεικονίζει γρύπα με μεγάλα φτερά, το άλλο λέοντα που επιτίθεται σε γρύπα, καθώς επίσης και έξι ελεφαντοστέινα κτένια.
   Ψήφοι από πολύτιμους λίθους: Περισσότερες από 1.000 ψήφοι από κορναλίνη, αχάτη, ίασπι, αμέθυστο. Κάποιες από αυτές φαίνεται ότι διακοσμούσαν το σάβανο του νεκρού.
Διαβάστε περισσότερα...

20.10.15

ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ οι επετειακές εκδηλώσεις για την Ναυμαχία του Ναυαρίνου, στην ιστορική Πύλο

«Σήμερα, ξαναζωντανεύουν σε όλους εμάς, με κινηματογραφική ταχύτητα, όσα η μηχανή του χρόνου, μέσα από τόνους ακαδημαϊκής και συγγραφικής μελάνης, περιγράφει, λεπτό προς λεπτό, το χρονικό της ιστορικής Ναυμαχίας του Ναυαρίνου. Το παράδειγμα της Ναυμαχίας μας υπενθυμίζει ότι η ελευθερία και η ανεξαρτησία δεν είναι ορισμοί, αλλά αξίες, που καλούμαστε να
υπερασπιστούμε κάθε φορά και σε κάθε συγκυρία», δήλωσε ο Δήμαρχος Πύλου-Νέστορος, κ. Δημήτριος Καφαντάρης σήμερα το πρωί, με αφορμή τον εορτασμό της επετείου της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου, στην Πύλο.

Νωρίτερα σήμερα, πραγματοποιήθηκαν οι επετειακές εκδηλώσεις για την Ναυμαχία του Ναυαρίνου, στην ιστορική Πύλο του Δήμου Πύλου-Νέστορος, με μεγάλη
συμμετοχή από πολίτες όλων των ηλικιών. 188 χρόνια μετά, τα αγήματα του Στρατού Ξηράς, της Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού, όπως κάθε χρόνο, επέστρεψαν στην Πύλο, για να αποδώσουν τιμές στη μνήμη των πραγματικών ηρώων, οι οποίοι θυσίασαν τη ζωή τους για την ελευθερία του έθνους μας.

Παρά τον συννεφιασμένο καιρό και τα ψιλοβρόχια, όλα τελέσθηκαν κατά γράμμα και ο κόσμος μαζεύτηκε από νωρίς για να παρακολουθήσει την εκδήλωση. Νωρίς το πρωί, η μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού παιάνισε στους κεντρικούς δρόμους της πόλης εμβατήρια, καλώντας τον κόσμο να γιορτάσουν όλοι μαζί την επέτειο του Ναυαρίνου. Ακολούθησε η έπαρση των σημαιών, συνοδεία όλων των αγημάτων και των επισήμων και η δοξολογία στον μητροπολιτικό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Εν συνέχεια πραγματοποιήθηκε η επιμνημόσυνη δέηση μπροστά από το μνημείο των Τριών Ναυάρχων και η κατάθεση στεφάνων από τον εκπρόσωπο της Βουλής, τους εκπροσώπους της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας, τις ένοπλες δυνάμεις, την Περιφέρεια Πελοποννήσου και το Δήμο Πύλου-Νέστορος. Τον πανηγυρικό λόγο της ημέρας εκφώνησε ο κ. Αθανάσιος Χρήστου, Επίκουρος Καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, ο οποίος διατηρώντας απτόητο το ενδιαφέρον του κοινού καθ’ όλη τη διάρκεια της ομιλίας του, μετέδωσε τόσο τη σημαντικότητα της ιστορικής αυτής μάχης στη μετέπειτα ιστορία, όσο και την απήχηση του γεγονότος στο σημερινό κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι. Τη σκυτάλη πήρε η μαθήτρια του 2ου Δημοτικού Σχολείου Πύλου, Σταυρούλα Θεοδωρακοπούλου, η οποία απήγγειλε ποίημα για το Ναυαρίνο.

Κορύφωση της εορτής ήταν η στιγμή της παρέλασης των σχολείων της Πύλου, των Ελληνομνημόνων Καλαμάτας και του Συλλόγου Κυριών Πύλου με τις παραδοσιακές φορεσιές τους και των στρατιωτικών αγημάτων, με τη συνοδεία της μπάντας του Πολεμικού Ναυτικού και της Δημοτικής Φιλαρμονικής Ορχήστρας Πύλου-Νέστορος. Μετά το τέλος της παρέλασης οι εκπρόσωποι των Πρεσβειών, του Α/ΓΕΝ και του Δήμου Πύλου-Νέστορος, συγκεντρώθηκαν στον λιμενοβραχίονα, για να επιβιβαστούν σε πλωτά μέσα και να μεταβούν χωριστά στα νησιά Φανάρι, Σφακτηρία και Χελωνήσι, όπου βρίσκονται αντίστοιχα τα μνημεία των Γάλλων, Ρώσων και Βρετανών πεσόντων, έτσι ώστε να τελεσθεί η επιμνημόσυνη δέηση και η κατάθεση στεφάνων από τους ανωτέρω. Έπειτα ο Δήμος και η Περιφέρεια Πελοποννήσου παρέθεσαν γεύμα στους επίτιμους προσκεκλημένους, σε κέντρο εκδηλώσεων στην Πύλο.

Επίλογος των σημερινών εκδηλώσεων ήταν η υποστολή των σημαιών με τη συμμετοχή του τιμητικού στρατιωτικού αγήματος και η μεταφορά αυτών στο Δημαρχείο από τους μαθητές, ενώ ο Σύλλογος Κυριών Πύλου, παρουσίασε ένα πρόγραμμα με
παραδοσιακούς χορούς στην Πλατεία Τριών Ναυάρχων με τον κόσμο να τους καταχειροκροτεί.

Μια ημέρα πριν, στις 19 Οκτωβρίου 2015, η Ελληνική Φρεγάτα «Ναυαρίνον» με το πλήρωμά της, είχε ναυλοχήσει στο λιμάνι της Πύλου, για να τιμήσει την επέτειο και να υποδεχθούν τον κόσμο στο κατάστρωμα του πλοίου. Ο Κυβερνήτης της Φρεγάτας, κ. Χρήστος Ελευσινιώτης, προκειμένου να αποδοθούν οι δέουσες τιμές στις επετειακές εκδηλώσεις, εκπροσωπώντας το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, επισκέφτηκε το Γραφείο του Δημάρχου.  Ο Κυβερνήτης εξέφρασε τις καλύτερες εντυπώσεις για την πόλη της Πύλου και τη συνεργασία του πληρώματος με τη Δημοτική Αρχή. Στη συνάντηση, ο Δήμαρχος αναφέρθηκε στην ιδιάζουσα σημασία της συγκεκριμένης επετείου, καθώς υπήρξε καθοριστικής σημασίας για την εθνική μας ανεξαρτησία. Τέλος, ο Αρχηγός του Στόλου Αντιναύαρχος κ. Κωνσταντίνος Καραγεώργης Π.Ν. κάλεσε το Δήμαρχο και τους κατοίκους της περιοχής για το καθιερωμένο δείπνο στη Φρεγάτα, το βράδυ της Δευτέρας.

Το απόγευμα της Δευτέρας 19 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκε η τέλεση του τρισάγιου και η επιμνημόσυνη δέηση στη Γιάλοβα, εις μνήμην των θανόντων Γάλλων στρατιωτών και οπλιτών του εκστρατευτικού σώματος του στρατηγού Μαιζώνος, κατά τα έτη 1828-1832, από ελονοσία. Την πομπή των επισήμων στη δοξολογία, συνόδευσε η μπάντα και το
άγημα του Πολεμικού Ναυτικού. Τον πανηγυρικό εκφώνησε ο Λαογράφος κ. Κωνσταντίνος Μπαλαφούτης, που για μία ακόμη φορά μίλησε με καινούργια στοιχεία για τα ιστορικά γεγονότα της Ναυμαχίας. Λίγο αργότερα, η μπάντα πραγματοποίησε μια συναυλία για τον κόσμο, στην Πλατεία Τριών Ναυάρχων, στην Πύλο, δημιουργώντας κλίμα ενθουσιασμού και προσμονής για την επικείμενη επέτειο.
Διαβάστε περισσότερα...

18.10.15

Νοέμβριος 1825 - Πρακτικό εκλογής αντιπροσώπων επαρχίας Νεοκάστρου

Νοέμβριος 1825 - Πρακτικό εκλογής αντιπροσώπων επαρχίας  Νεοκάστρου

Οι αντιπρόσωποι από το Σκάρμιγκα και την ευρύτερη περιοχή 






Διαβάστε περισσότερα...

ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ - Οι 422 Μεσσήνιοι πεσόντες στο Αλβανικό Μέτωπο

ΔΕΙΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ 422 ΜΕΣΣΗΝΙΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΣΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟ 1940-41







*Πατήστε
για μεγεθυνση 




ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Διαβάστε περισσότερα...

17.10.15

ΡΟΥΤΣΙ: Μυκηναικοί τάφοι - Ανασκαφές και ευρήματα

*Στήν μνήμη του Πατέρα μου Αλέξιου Νικ. Μανιάτη που στις συγκεκριμμένες ανασκαφές υπήρξε συνεργάτης του Αρχαιολόγου Σπύρου Μαρινάτου (1956-57) ! 
 
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ - ΡΟΥΤΣΙ: ΜΥΚΗΝΑΙΚΟΙ ΤΑΦΟΙ !
 
 Στήν Μεταμόρφωση στην περιοχή  Ρούτσι έχουμε ευρήματα της περιόδου 1500 - 1450 π.Χ. Συγκεκριμένα, ανακαλύφτηκαν δύο θολωτοί τάφοι και πέντε τύμβοι. Βρέθηκαν ποτήρια, κύλικες, πρόχοι, ψευδόστομος αμφορέας, φιάλη, τρίχερο, εγχειρίδια με ναυτίλους και αιλουροειδή, σφραγίδες με πουλιά, ταύροι, λιοντάρια, γερανοί, ξίφη, μαχαίρια, ταινίες, δαχτυλίδια, περιδέραιο, τράπεζα προσφορών. 
Στις 5 Μαρτίου 2002 ο καθηγητής αρχαιολογίας Γεώργιος Σ. Κορρές, σε ομιλία του στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, αναφέρθηκε και στην παρουσίαση ενός σημαντικού ευρήματος γυναικείας ταφής, ενός στέμματος από το θολωτό τάφο του Ρούτση, το οποίο, όμως έχει, δυστυχώς, υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές εξαιτίας της αδικαιολόγητης καθυστέρησης που σημειώθηκε μέχρι να φτάσει στην Αθήνα για να συντηρηθεί...«Πρόκειται για ένα χάλκινο στέμμα με χρυσό αστέρα και πλήρως σωζόμενη την επιμήκη χάλκινη καρφίδα του. Εξάλλου, το στέμμα με ένα έως 5 χρυσά αστέρια είναι χαρακτηριστικό των γυναικείων ταφών, σε αντιδιαστολή με τις νεκρικές προσωπίδες που συνοδεύουν τις ανδρικές ταφές». 
Ο αρχαιολόγος Γεώργιος Σ. Κορρές αναφέρθηκε στην ίδια ομιλία του σε ένα τάφο που έμεινε στη διάρκεια των ανασκαφών χωρίς να ερευνηθεί ολοκληρωτικά. Αργότερα ανακαλύφθηκε ότι κάτω από τα θεμέλια του θόλου του ταφικού θαλάμου υπήρχε άλλος θησαυρός. Στο μέρος αυτό είχε σημειωθεί ανακομιδή ταφής. 
Κάτω, δηλαδή, από το δάπεδο είχε γίνει προσπάθεια να δημιουργηθεί χώρος για επόμενες ταφές. Ο θησαυρός που ανακαλύφθηκε το 1989 σε επαναληπτική ανασκαφή του Γεωργίου Σ. Κορρέ, βρίσκεται στο μουσείο της Χώρας. 
Δεν έχει όμως εκτεθεί, αλλά παραμείνει στις αποθήκες, αφού η έκθεση του μουσείου έχει χρόνια να ανανεωθεί, με αποτέλεσμα να μην περιλαμβάνει τα ευρήματα των νεότερων ανασκαφών.

ΠΕΡΙΟΧΗ «ΡΟΥΤΣΙ » 17ΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΠΧ- ΕΥΡΗΜΑ ΤΑΦΙΚΟΥ ΘΑΛΑΜΟΥ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΙΓΚΗΠΙΚΟ ΞΙΦΟΣ 
 
Οι ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν στη θέση αυτή κατά τα έτη 1956-1957 με επικεφαλής τον Σπ. Μαρινάτο, έφεραν στο φώς δύο Μυκηναϊκούς θολωτούς τάφους. Συμπληρωματικές έρευνες στο χώρο πραγματοποιήθηκαν κατά τη δεκαετία του 1980 από τον καθηγητή Γ. Κορρέ. 
O θολωτός τάφος Ι, είχε συληθεί, ωστόσο διασώθηκαν κάποια ευρήματα όπως κεραμική, δύο σκεύη από χαλκό, τμήματα από αργυρό σκεύος και μερικά χρυσά κοσμήματα. 
Αντίθετα, ο θολωτός τάφος ΙΙ αποτέλεσε έναν από τους ελάχιστους θολωτούς τάφους της ηπειρωτικής Ελλάδας, που βρέθηκαν άθικτοι. Από τις πλούσια κτερισμένες ταφές του, ξεχωρίζει ο οπλισμός, αποτελούμενος από ξίφη και δύο μαχαίρια με ένθετη διακόσμηση, οι σφραγιδόλιθοι, τα κοσμήματα, τα αντικείμενα από χρυσό, χαλκό, πολύτιμους λίθους και ελεφαντόδοντο καθώς και η καλής ποιότητας κεραμική. 
Οι δύο θολωτοί τάφοι χτίστηκαν στις αρχές της Μυκηναϊκής περιόδου (περ.1680 π.Χ) και συνέχισαν να χρησιμοποιούνται ως τον 14ο αι. π.Χ. (1400-1300 π.Χ.). 
Στην περιοχή έχουν βρεθεί επίσης δύο τύμβοι με κιβωτιόσχημους τάφους και ταφές σε πίθους, που ανάγονται στην Μεσοελλαδική εποχή (2050-1680 π.Χ). 
Φαίνεται πως στη θέση αυτή είχε αναπτυχθεί ήδη κατά τον 17ο αι. π.Χ. ένας ισχυρός οικισμός η παρακμή του οποίου τοποθετείται αργότερα, στον 13ο αι. π.Χ. 
Τότε το νέο ισχυρό διοικητικό κέντρο που αναπτύσσεται στο Ανάκτορο του Νέστορος, επιβάλλει την επιρροή του σε όλη την περιοχή, η οποία απαρτίζει πλέον την επικράτειά του. 
 
 
Β.Μ
Διαβάστε περισσότερα...

14.10.15

1827 - Ο Βασιλόπουλος και η παντρειά στο Σκάρμιγκα

Μια ανθρώπινη ιστορία στο λιμάνι της Πύλου την 20η Οκτωβρίου 1827.

Η ναυμαχία του Ναυαρίνου που διεξήχθη στον κόλπο της Πύλου την 20η Οκτωβρίου 1827, υπήρξε από τις σημαντικότερες στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας και η τελευταία μεγάλη με ιστιοφόρα πλοία. 

Είναι αυτή που έκρινε αποφασιστικά την πορεία της Ελληνικής Επανάστασης για αποτίναξη της δουλείας. 
Για τους Κόδριγκτον, Δεριγνύ και Χέυδεν και όλους τους άλλους συντελεστές της, εγράφησαν πολλά που τους παρέδωσαν στην ιστορία. 

Υπάρχουν όμως και κάποιες μικρές, ανθρώπινες άγνωστες ιστορίες με επίκεντρο το λιμάνι της Πύλου που έφτασαν μέχρι σήμερα από στόμα σε στόμα, όπως η πιο κάτω που εκτυλίχθηκε κατά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου. 

Ακριβέστερα, την ώρα της ναυμαχίας ήλθε η λύση του δράματος για τους παθόντες, τρεις Έλληνες που βρέθηκαν σε τουρκικό πλοίο.

Ο ένας από τους τρεις λεγόταν Βασίλης Βασιλόπουλος από το χωριό Παπούλια Πυλίας και συνελήφθη από Τούρκους στην τοποθεσία Πηγάδια του χωριού Καραμανώλη (τώρα Γλυφάδα Πυλίας-Μεσσηνίας).

Μαζί με αυτόν οι Τούρκοι συνέλαβαν και άλλον ένα Έλληνα αρπάζοντάς τον από το σακάκι, αλλά αυτός έβγαλε τα χέρια του από τα μανίκια και κατόρθωσε να ξεφύγει.
Ο Βασιλόπουλος οδηγήθηκε στην αιχμαλωσία και πίσω άφησε απροστάτευτα γυναίκα και παιδί. Βρέθηκε μάγειρας σε τουρκικό πολεμικό πλοίο με το οποίο γύρισε την Μεσόγειο και έφτασε ως την Τουρκία. 
Στο ίδιο πλοίο δούλευαν και άλλοι Έλληνες αιχμάλωτοι.

Τον Οκτώβριο του 1827 το πολεμικό αυτό έλαβε μέρος στη ναυμαχία του Ναυαρίνου και έτσι ο Βασιλόπουλος βρέθηκε στο λιμάνι της Πύλου. 

Μέσα στο χαλασμό του πολέμου το πλοίο χτυπήθηκε και άρχισε να βυθίζεται. 
Ο Βασιλόπουλος είδε στο νερό κάτι σαν κούτσουρο, που πρέπει να ήταν ξύλο από σπασμένο κατάρτι. 
Έπεσε στη θάλασσα και αρπάχτηκε από αυτό. 
Το ίδιο έκανε και άλλος ένας Έλληνας από το πλοίο. 
Μια γυναίκα όμως που επίσης ήταν στο ίδιο και καταγόταν από τον Πλάτανο Μεσσηνίας, άρχισε να φωνάζει στον κοντοχωριανό της Βασιλόπουλο.
-Βασίλη που με αφήνεις εμένα; Που με αφήνεις; 
Τότε της είπαν να πέσει και αυτή στη θάλασσα και ότι θα την βοηθήσουν ώστε να μην πνιγεί. 
Μέσα στη φωτιά, τον καπνό και την καταστροφή, έχοντας όμως το πλεονέκτημα να γνωρίζουν την περιοχή, πιασμένοι και οι τρεις στο σπασμένο κατάρτι , κατόρθωσαν σιγά-σιγά να οδηγηθούν στη Γιάλοβα, εκεί που φυτρώνουν τα ψαθιά.
Από εκεί, από τα ψαθιά που βγήκαν, γύρισαν στα χωριά τους και ο Βασιλόπουλος έψαξε να βρει τη γυναίκα του και το παιδί του. 
Όμως η γυναίκα του, λόγω της φτώχεις και μη γνωρίζοντας τι απέγινε ο άνδρας της, είχε παντρευτεί στο Σκάρμιγκα ( Μεταμόρφωση) και το παιδί τους, ο Γιαννάκης, είχε βρεθεί παραγιός στη Μάνη. 

Εδώ να παραθέσουμε ένα επεισόδιο που δείχνει πόσο μεγάλη είναι η αξία ενός ζώου για την οικογένεια, όταν οι καιροί είναι δύσκολοι και σκληροί και ο κόσμος φτωχός. 

Ο Γιαννάκης παρ΄ ολίγο να χάσει την ζωή του όταν το αφεντικό, στο σπίτι του οποίου εργαζόταν, τράβηξε όπλο εναντίον του που ευτυχώς δεν εκπυρσοκρότησε. 

Ο λόγος ήταν ότι το παιδί πότισε με νερό δαμάλι του νοικοκύρη και έθεσε σε κίνδυνο την ζωή του ζώου αυτού, επειδή έκανε χωράφι (=όργωνε) και δεν είχε προλάβει να ξεκουραστεί και να ξεϊδρώσει. 

Ο Βασιλόπουλος λοιπόν πρώτα πήγε στη Μάνη, πήρε το Γιαννάκη, τον έφερε στο χωριό και τον ρώτησε: 

-Τι λες παιδί μου να πάμε να πάρουμε και τη μάνα σου ; 

Το παιδί απάντησε θετικά λέγοντας ότι η φτώχεια την ανάγκασε να ξαναπαντρευτεί. 

Μετά από αυτά, ο πατέρας πήγε στο Σκάρμιγκα (Μεταμόρφωση) και βρήκε τη μάνα του παιδιού του. 

Αυτή τον ακολούθησε εγκαταλείποντας την οικογένεια που είχε εν τω μεταξύ δημιουργήσει εκεί και η οικογένεια του απαχθέντος από τους Τούρκους Βασιλόπουλου ενώθηκε πάλι και γεννήθηκαν και άλλα παιδιά.

Λεβέντη Παν. Κωνσταντίνα
Διαβάστε περισσότερα...