ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

27.6.14

Η κάθοδος του Νηλέα και το Βασίλειο της Πύλου

Ο γιος του Περιήρη κι αδελφός του Λεύκιππου, ο Αφαρέας, παντρεύτηκε την Αρήνη και ίδρυσε πόλη με το όνομά της, πρωτεύουσα της επικράτειας που απλωνόταν στη Δυτική Μεσσηνία.
 Πρόσφυγας στην Αρήνη έφτασε από τη Θεσσαλία ο Νηλέας, διωγμένος από τον αδελφό του Πελία. 
Ο Αφαρέας του παραχώρησε την περιοχή όπου έκτισε την Πύλο.
Ο Νηλέας παντρεύτηκε την Χλωρίδα κι απέκτησε δώδεκα γιους και μια κόρη, την Πηρώ που έμελλε να παντρευτεί τον αδελφό του Μελάμποδα. Ανάμεσα στους γιους ήταν κι ο Νέστωρ με τον Περικλύμενο, ένα παλικάρι αντρειωμένο και με την ικανότητα να αλλάζει μορφή, όποτε ήθελε.
Κάποια στιγμή, στην Πύλο έφτασε ο Ηρακλής, αναζητώντας κάποιον να τον εξαγνίσει από ένα φόνο που έκανε σε στιγμή τρέλας. Ο Νηλέας όμως ήταν φίλος με τον πατέρα του νεκρού κι αρνήθηκε να κάνει τις τελετές του καθαρμού. Μαζί του συμφώνησαν κι έντεκα από τους δώδεκα γιους: Μόνο ο Νέστωρ επέμενε να κάνουν το χατίρι του ημίθεου αλλά δεν εισακούστηκε. Δεν χρειάζονταν περισσότερα για να ανοίξει πόλεμο με τους Πύλιους ο Ηρακλής. Βρήκε τον βασιλιά των Αμυκλών Λακωνίας πρόθυμο να τον εξαγνίσει, μάζεψε στρατό και κίνησε να πάρει την Πύλο.
Ο Περικλύμενος βγήκε μπροστά, επικεφαλής του στρατού των Πυλίων. Έκανε μεγάλη ζημιά στους εισβολείς, σε σημείο που ο Ηρακλής αναρωτιόταν, αν στ’ αλήθεια μπορούσε να πάρει την πόλη. Κάποια στιγμή, ο Περικλύμενος μεταμορφώθηκε σε μέλισσα και πήγε και κάθισε στο άρμα του Ηρακλή περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να τον σκοτώσει. Όμως, η Αθηνά που τον προστάτευε, του φανέρωσε ποιος κρυβόταν πίσω από τη μορφή της μέλισσας κι ο Ηρακλής τον σημάδεψε και τον σκότωσε με ένα βέλος του.
Χωρίς τον Περικλύμενο, οι Πύλιοι υπέκυψαν. Στη σύντομη μάχη, σκοτώθηκαν και άλλοι δέκα από τους γιους του Νηλέα. Γλίτωσε μόνο ο Νέστωρ που έτυχε να λείπει όσο διαρκούσαν οι μάχες. Κατά μια εκδοχή, ο Ηρακλής τον εγκατέστησε βασιλιά στον θρόνο του πατέρα του, επειδή μόνο αυτός είχε πάρει το μέρος του, όταν έφτασε εκεί ζητώντας τον εξαγνισμό. Κατά μια άλλη εκδοχή, ο Νέστωρ ήταν ακόμα παιδί για να αναλάβει τέτοια καθήκοντα.
Όπως και να έχει το πράγμα, η Πύλος υπέφερε και μετά την ήττα από τον Ηρακλή. Όχι από τον ημίθεο αλλά από τους γείτονες. Ο ξολοθρεμός των μαχητών έκανε τους τριγύρω λαούς να μπαίνουν ακώλυτα στην περιοχή και να κλέβουν ζώα. Οι εισβολείς κυρίως προέρχονταν από την Ηλεία. Κι ο βασιλιάς τους, Αυγείας, έφτασε σε σημείο να κατακρατήσει τα άλογα του Νηλέα που είχαν νικήσει στο αγώνισμα της αρματοδρομίας στους Ολυμπιακούς αγώνες. Αυτό ο Νηλέας δεν μπορούσε να το καταπιεί. Μάζεψε όσους Πύλιους είχαν απομείνει και εισέβαλε στην Ηλεία. Ο αιφνιδιασμός πέτυχε και οι Πύλιοι επέστρεψαν στην περιοχή τους μαζί με πάρα πολλά κοπάδια με ζωντανά των Ηλείων. 
Ο Νηλέας κράτησε το μερίδιό του και μοίρασε τα υπόλοιπα ανάλογα με τις ζημιές που καθένας από τους άνδρες του είχε υποστεί στις επιδρομές των Ηλείων.
Πλην όμως, οι Ηλείοι φάνηκαν απειλητικοί στα σύνορά τους. Οι Πύλιοι ετοιμάστηκαν να αμυνθούν με τον Νηλέα να κρύβει το άρμα του Νέστορα, μοναδικού γιου που του είχε απομείνει, ώστε να μην πάει στη μάχη κι έτσι να μην κινδυνεύσει. Ο Νέστωρ πήγε πεζός. Στη μάχη, σκότωσε τον γαμπρό του Αυγεία, πήρε το άρμα του και χύθηκε εναντίον των Ηλείων που, μπροστά στην ορμή του, το έβαλαν στα πόδια. Η παράδοση αναφέρει ο Νέστωρ σκότωσε εκατό Ηλείους με τα ίδια του τα χέρια. Και ότι η καταδίωξη σταμάτησε μόνον όταν η θεά Αθηνά παρουσιάστηκε μπροστά στους Πύλιους και τους διέταξε να γυρίσουν πίσω.
Ο σοφός Νέστωρ:
Κάποια στιγμή, ο Νηλέας πέθανε στην Εφύρα (Κόρινθο). Τον διαδέχτηκε ο Νέστωρ που κληρονόμησε και το βασίλειο του Αφαρέα, όταν αυτός και οι γιοι του σκοτώθηκαν από τους Διόσκουρους. Ήταν βασιλιάς κραταιού βασιλείου όταν, κοντά 75άρης, ακολούθησε τους άλλους Αχαιούς στον τρωικό πόλεμο, με στρατό από εννέα πόλεις της επικράτειάς του και με ενενήντα πλοία, μόλις δέκα λιγότερα από τα καράβια που διέθετε ο αρχηγός Αγαμέμνονας και τριάντα παραπάνω από όσα είχε ο άμεσα ενδιαφερόμενος Μενέλαος.
Η εκεί δράση του δεν ήταν πολεμική. Στις μάχες, τον στρατό του οδηγούσαν οι γενναίοι γιοι του, Αντίλοχος και Θρασυμήδης. Ο πρώτος αναφέρεται στην Ιλιάδα ότι σκότωσε εννέα Τρώες κι ήταν αυτός που ανέλαβε να ανακοινώσει στον Αχιλλέα τον θάνατο του φίλου του, Πάτροκλου. 
Ο Αντίλοχος σκοτώθηκε σε μονομαχία με τον Μέμνονα. Ο ίδιος ο Νέστωρ χρησιμοποιούσε τη σοφία του και τον σεβασμό με τον οποίο οι Αχαιοί τον περιέβαλαν για να νουθετήσει τους αρχηγούς και να δώσει τις πρέπουσες συμβουλές.
Επέστρεψε σώος στην Πύλο, μετά την άλωση της Τροίας, χωρίς ιδιαίτερες περιπέτειες. Εκεί κάποια στιγμή φιλοξένησε τον Τηλέμαχο, τον γιο του Οδυσσέα που τριγύριζε στην περιοχή αναζητώντας τα ίχνη του πατέρα του. Το κομμάτι αυτό της Οδύσσειας αλλά και η ανακάλυψη του ανακτόρου στη θέση Επάνω Εγκλιανός τοποθετούν την ομηρική Πύλο στη Μεσσηνία, 17 χλμ. βόρεια από τη σημερινή.
Η μετανάστευση των Πυλίων:
Πύλη φυσική προς τη Δύση, η Πύλος άνθισε ως κεντρικό λιμάνι για το διαμετακομιστικό εμπόριο της μυκηναϊκής επικράτειας με τους σταθμούς της Κάτω Ιταλίας και της Σικελίας. Το ανάκτορο εκεί πρέπει να κτίστηκε μετά από αυτό της Ιωλκού, αν παρακολουθήσουμε πιστά τη μυθολογία:
Ο Πελίας, λέει, έγινε βασιλιάς της Ιωλκού κι έδιωξε τον αδερφό του, Νηλέα, που μετανάστευσε στη Μεσσηνία, έκτισε την Πύλο, παντρεύτηκε την κόρη του βασιλιά του Ορχομενού κι απόκτησε δώδεκα παιδιά, τα έντεκα από τα οποία σκοτώθηκαν από τον Ηρακλή. Γλίτωσε μόνον ο Νέστωρ, που έτυχε να λείπει, όταν έγινε το κακό.
Απ’ όταν χάθηκαν για τους Αχαιούς τα λιμάνια της Δυτικής Μεσογείου, πρέπει να υπήρξε πρόβλημα μεγάλο για την περιοχή. Φυσικό ήταν να στραφούν και οι Πύλιοι προς τα ανατολικά. Στα βαθιά του γεράματα, ο Νέστωρ δέχτηκε να ακολουθήσει τους άλλους στην εκστρατεία εναντίον της Τροίας.
Η Τροία έπεσε αλλ’ η ευρύτερη περιοχή των Ασούβα, στην οποία βρισκόταν, ποτέ δεν κατακτήθηκε από τους Αχαιούς. Ο Νέστωρ ευτύχησε να γυρίσει στην πατρίδα του χωρίς προσωπικές απώλειες. Η επικράτεια συνέχισε να ευημερεί για λίγο καιρό ακόμα, καθώς η διάλυση του κράτους των Χετταίων έφερε ένα άμεσο καλό, πριν από την καταστροφή:
Το σίδερο, του οποίου η εξαγωγή απαγορευόταν από τους Χετταίους βασιλιάδες, άρχισε να διαδίδεται σε μεγάλη έκταση. Στην Πελοπόννησο, από τα χρόνια αμέσως μετά τα Τρωικά, έφτιαχναν με αυτό εργαλεία και σκεύη, χωρίς να περιμένουν να έρθουν οι Δωριείς να τους διδάξουν.
Η απώλεια των μεσογειακών αγορών είχε επιπτώσεις και στην Πύλο. Η γη αδυνατούσε να θρέψει όλο τον πληθυσμό. Η παράδοση αναφέρει ότι ένας γιος του Νηλέα, ο Μέλανθος, πήρε τους μισούς τουλάχιστο Νηλείδες κι έφυγε για την Αττική. Ο Παυσανίας γράφει ότι ο Μέλανθος ήταν μακρινός απόγονος του Περικλύμενου, αδερφού του Νέστορα και γιου του Νηλέα. Κι ο Παυσανίας μοιάζει πιο σωστός, καθώς η παράδοση θέλει αιτία της μετανάστευσης την εκδίωξη των Νηλειδών από τους Ηρακλείδες, κάτι που έγινε αργότερα: 
Όταν η φάλαγγα των Ηρακλειδών έφτασε στη Μεσσηνία, κατεβαίνοντας από την Αρκαδία, με αρχηγό τον Κρεσφόντη. 
Οι Αχαιοί, κατά την παράδοση, αποσύρθηκαν ειρηνικά και οι νεοφερμένοι κατέλαβαν το κέντρο της πεδιάδας στην οποία κυλά ο Πάμισος.
Όπως και να ’χει το ζήτημα, ο Μέλανθος πήρε όλο του το σόι κι έφυγε στην Αττική, όπου πρόθυμα τους φιλοξένησαν. 
Πάντα σύμφωνα με τη μυθολογία, σε κάποια μάχη Αθηναίων και Βοιωτών, ο Μέλανθος σκότωσε τον βασιλιά των αντιπάλων, Ξάνθο, και γλίτωσε την Αττική. Οι κάτοικοί της καταργήσανε τον Θυμοίνη, τελευταίο απόγονο του Θησέα, και πρόσφεραν τον θρόνο στον σωτήρα τους. Τον διαδέχτηκε ο γιος του Κόδρος, τελευταίος βασιλιάς των Αθηναίων, που θυσιάστηκε για να σώσει τη χώρα από τους Δωριείς.
Από τους γιους του Κόδρου, ο ένας έμεινε στην Αθήνα κι έγινε γενάρχης της μισής αθηναϊκής αριστοκρατίας, καθώς ακόμα κι ο σοφός Σόλων υπερηφανευόταν ότι κατάγεται από τον Κόδρο. 
Ο άλλος πήρε τους Πύλιους και κάμποσους Θηβαίους και μετανάστευσε στην Ιωνία.
Στη Λυδία, κοντά στο σημερινό Ντεΐρ Μεντερέ, υπήρχε στα ιστορικά χρόνια η πόλη Κολοφών. Εκεί γεννήθηκε, το 632 π.Χ., ο μεγάλος ποιητής Μίμνερμος, δημιουργός της ερωτικής ελεγείας. Ένα από τα ελάχιστα αποσπάσματα ποιημάτων του, που σώθηκαν, λέει:
«...αιπείαν τε Πύλον Νηλήιον άστυ λιπόντες
ιμερτήν Ασίην νηυσίν αφικόμεθα
ες δ’ ερατήν Κολοφώνα βίην υπέροπλον έχοντες
εζόμεθ’ αργαλέης ύβριος ηγεμόνες°...».
Με δυο λόγια, οι στίχοι σημαίνουν ότι έφυγαν από την Πύλο κι ήρθαν στη Μ. Ασία. Αυτή είναι και η παλαιότερη γραπτή μαρτυρία για τη μετανάστευση, αν και ο Μαρινάτος διερωτάται, αν πρόκειται γι’ αυτήν του ΙΒ’ αι. π.Χ. ή για κάποια κατοπινή.
Διαβάστε περισσότερα...

Η εύρεση της ιεράς εικόνας της Παναγίας Σγράππας

Κατά τον Ν. Αλεξόπουλο, κάτοικο Γιαλόβης, προ του 1825 και προ της αποβάσεως του Ιμπραήμ, ο χώρος περί το ναό της Παναϊτσας δεν κατοικείτο. Λίγες οικογένειες (8-10) κατοικούσαν δυτικώς του ναού σε απόσταση 2 χιλιομέτρων απʼ αυτού, έναντι της σημερινής οδού ΠΥΛΟΥ-ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΣ και εις τη θέση ονομαζομένη Σούλι η Παλιοχώρι. 
Μετά την απελευθέρωση περί του 1828 οι κάτοικοι του Σουλίου μετώκησαν εις χώρο πλησίον του ναού και το νέο τούτο χωριό το ονόμασαν Βουβαλοβορόν (μανδρί Βουβαλιών). 
Μέχρι το 1840 παρέμεινε η ονομασία Βουβαλοβορός όπως φαίνεται από την απογραφή που έγινε κατά το έτος αυτό. Εις τα παρυφάς του χωριού και μάλιστα στο ανατολικό μέρος αυτού υπήρχε μία μικρή λίμνη η οποία συγκέντρωνε τα όμβρια ύδατα. 
Η λίμνη καλύπτονταν από πυκνό δάσος δέντρων και θάμνων και ήταν άγνωστη στους κατοίκους του χωριού οι οποίοι μάλιστα μετέβαιναν και πότιζαν τα βόδια τους στο βάλτο ενώ για πόσιμο νερό έπαιρναν από άλλη πηγή. Αυτή ανακαλύφθηκε ως εξής :
 Είχε παρατηρηθεί ότι ένα βόδι δεν έπινε νερό ποτέ και το γεγονός που είχε πολυσυζητηθεί από τους κατοίκους του χωριού είχε προξενήσει μεγάλη εντύπωση και απορία. Επί αρκετό χρόνο παρακολούθησαν το βόδι και το παρατήρησαν κάποτε να μπαίνει μέσα στο δάσος, να διασχίζει ένα στενό μικρό και άγνωστο γιʼ αυτούς δρομάκι και να φτάνει στη πηγή για να πιει νερό.
 Έτσι ανακαλύφθηκε η μικρή αυτή πηγή που έμοιαζε σαν ένα μικρό βαθούλωμα την οποία οι κάτοικοι ονόμασαν Σγούρνα. Πιθανόν από αυτή τη Σγούρνα να μετονομάσθηκε και το χωριό σε Σγράππα, ονομασία που διατηρεί μέχρι και σήμερα. Η Σγούρνα η οποία ευρέθη παρέμεινε και κτίσθηκε ένα πηγάδι από το οποίο έπαιρναν νερό οι κάτοικοι του χωριού αυτού. Και σήμερα υπάρχει και παίρνουν νερό και πίνουν οι προσκυνητές και οι κάτοικοι του χωριού. Οι κάτοικοι του χωριού Βουβαλοβορός περί του 1835 έκτισαν εκ νέου το μικρό ναό της Μεγαλόχαρης Παναγίας επί των ιδίων της καταστροφή του επί Ιμπραήμ. 
Επειδή παρά τις προσπάθειες των κατοίκων, δεν βρέθηκε το 1835 εικόνα, ο Αναστάσιος Αλεξόπουλος προεστός τότε του χωριού Βουβαλοβόρος δώρισε την εικόνα, την οποία εν Σγράππα σήμερα προσκυνούμε, κατασκευασμένη από λιβάνι, μαστίχα και κερί. 
Περί του 1865 οι κάτοικοι της Σγράππας η Βουβαλοβορού λόγω έλλειψης νερού και λόγω της ελονοσίας προερχόμενης εκ του έλους της Γιαλόβης, μετώκησαν ψηλότερα, 3 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του ναού και έκτισαν νέο χωριό το οποίο επίσης ονόμασαν Σγράππα και το οποίο πριν από λίγα χρόνια μετονομάστηκε Ελαιόφυτο, από το μεγάλο αριθμό των ελαιόδεντρων τα οποία βρίσκονται εκεί.
 Έκτοτε ο ναός εγκαταλείφθηκε και καταστράφηκε και πάλι από μεγάλο σεισμό το 1880 ενώ στα ερείπιά του φύτρωσαν σχοίνα και άλλοι θάμνοι. 
Ξεχάστηκε επίσης στα ερείπια και η εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής που είχε γίνει από λιβάνι, μαστίχα και κερί. 
Η Παναγία όμως δεν άφησε τον οίκο της στην αφάνεια αλλά δια τριών κατά σειρά θαυμαστών γεγονότων αποκάλυψε την ύπαρξη αυτού. Περί του 1890 κάτοικοι διαφόρων ορεινών περιοχών της Αρκαδίας και της Μεσσηνίας ήρθαν και κατοίκησαν στη περιοχή κοντά στο χώρο του ναού, αναζητώντας χειμαδιά για τα κοπάδια τους. 
Μεταξύ των άλλων ήρθε και η οικογένεια του Νικολάου Αργυροπούλου εκ της Μπολέτας ή Μάκρης Τριπόλεως αποτελούμενη από την σύζυγό του Αναστασία και από τρία αγόρια και κατασκεύασαν μία πρόχειρη κατοικία επί του λόφου, βορείως του παλαιού ναού της Παναϊτσας γιʼ αυτούς και για τα κοπάδια τους.
 Η σύζυγός του Αναστασία ήταν πολύ ευσεβής και υποδειγματική μητέρα. 
Ένα απόγευμα η Αναστασία μαζί με τον μικρότερο γιο της τον Δήμο, ο οποίος βρίσκεται σήμερα εν ζωή, πήγε στο «βουναλάκι» όπου ήταν κτισμένος άλλοτε ο ναός για να κόψει ξύλα. Δεν ήταν δυνατόν να φανταστεί κανείς και περισσότερο η 32χρονη Αναστασία, ότι κάτω από τα χώματα και τους θάμνους βρισκόταν θαμμένη η εικόνα της Παναγίας. 
Αφού λοιπόν έκοψε τα ξύλα και τα έβαλε στους ώμους της μάταια προσπάθησε να σηκωθεί αν και τη βοήθησε ο γιος της Δήμος. Κάποια δύναμη την κρατούσε εκεί δεμένη με το φορτίο της. Προσπάθησε πάλι, πέταξε μακριά κάποια ξύλα αλλά κανένα αποτέλεσμα. Κουρασμένη, στεναχωρημένη και γεμάτη απορία έλυσε τα ξύλα από τους ώμους. Το συμβάν το διηγήθηκε στον άντρα της και στους γείτονές της αλλά κανείς δεν την πίστεψε, πολλοί μάλιστα την κορόιδεψαν. Πέρασαν οκτώ μέρες από τότε, μέρες αγωνίας και στεναχώριας. 
Ο ύπνος της Αναστασίας και η ψυχική της διάθεση δεν ήταν καλή. Την όγδοη μέρα βρέθηκε στον ίδιο τόπο για να μαζέψει χόρτα μαζί με ένα κορίτσι της γειτονιάς της.
 Σε μία στιγμή ακούει μία γυναικεία φωνή η οποία φαινόταν να βγαίνει από το έδαφος και της είπε :
 «Διώξε το κορίτσι και κάθισε στη ζαλιά σου, έχω κάτι να σου πω». Η φωνή αυτή τρόμαξε την Αναστασία και φοβισμένη πήρε τη κοπέλα από το χέρι και έφυγε σχεδόν τρέχοντας για το σπίτι της. Φτάνοντας στο σπίτι της και ενώ ετοιμαζόταν να πιάσει το μάνταλο της πόρτας, βλέπει τρία φίδια να κρέμονται απʼ αυτό. Έκανε πίσω κάνοντας το σταυρό της και πρόφερε τη λέξη «Παναγία μου!».
 Με τη προφορά της λέξεως και την επίκληση της Παναγίας τα φίδια εξαφανίστηκαν. Ύστερα από τα γεγονότα αυτά δεν έμεινε καμία αμφιβολία ότι πρόκειτο για θαύματα. Συγκινημένη άνοιξε τη πόρτα του σπιτιού της ενώ μέσα στη ψυχή της υπήρχαν αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα χαράς και απορίας, ντροπής και θλίψης για τη δειλία της. 
Έπειτα αποφάσισε να καλέσει όλη τη γειτονιά για να τους πει τα περιστατικά. Πάλι όμως ο φόβος τη κρατούσε σκεπτόμενη ότι δεν θα την πίστευαν όσοι θα την άκουγαν. 
Οι μέρες της Αναστασίας περνούσαν με ψυχική συγκίνηση. Διέξοδο εύρισκε στη προσευχή. Μέρα και νύχτα προσευχόταν και ζητούσε από τη Παναγία, μέσα από τα βάθη της καλής της καρδιάς να ηρεμήσει ο εσωτερικός της κόσμος. 
Είχαν περάσει αρκετές μέρες και ο ψυχικός κόσμος της Αναστασίας εξακολουθούσε να είναι ανάστατος. 
Η γλυκιά εκείνη φωνή αντηχούσε συνεχώς στʼ αυτιά της και την βύθιζε σε σκέψεις. 
Ένα σαββατόβραδο κουρασμένη από την εργασία και ψυχικώς εξουθενωμένη από τις σκέψεις και μετά από μακρά προσευχή έπεσε να κοιμηθεί. 
Ο άνδρας της έλειπε στη πόλη και θα ερχόταν την επομένη. Δύσκολα κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ η Αναστασία. Κατά τα ξημερώματα και ενώ κοιμόταν ήσυχα παρουσιάσθηκε μπροστά της σε όνειρο μία γυναίκα μεγαλοπρεπής και απαστράπτουσα. 
Ολοφάνερα διακρινόταν το φωτοστέφανο και η λαμπρότητά της.
Η όψη της ήταν αυστηρή, η φωνή και η έκφρασή της επιτακτική :
 «Γιατί Αναστασία δεν υπάκουσες και αδιαφόρησες για τις κλήσεις μου, τις οποίες πριν λίγες μέρες σου έκανα στο λόφο;». Η Αναστασία στο άκουσμα των λόγων αυτών ταράζεται, πονά ψυχικώς και ξυπνά τρομαγμένη. Ρίχνει μια ματιά στα τρία παιδιά της και βλέπει να κοιμούνται ήσυχα σαν να μην συμβαίνει τίποτα. 
Βάζει τα χέρια στο πρόσωπό της σηκώνεται και κάθεται στην άκρη του κρεβατιού. Όταν κοίταξε προς το μέρος απʼ όπου άκουσε τη φωνή βλέπει ολόσωμη μία γυναίκα αγγελόμορφη, ενώ ολόκληρο το φτωχικό δωμάτιό της έλαμπε και μοσχοβολούσε. 
Με φωνή τρεμάμενη ρωτά η Αναστασία : 
«Ποια είσαι εσύ αρχόντισσά μου;». 
Τότε η αγγελόμορφη αυτή γυναίκα, δηλαδή η Παναγία, αλλάζει όψη, το αυστηρό πρόσωπό της γλυκαίνει και απαντά στη τρομαγμένη Αναστασία : 
«Εγώ είμαι! Ευαγγελίζου γη χαρά μεγάλη». 
Η Αναστασία με φωνή τώρα χαρούμενη απαντά : «Η Παναγία!». Ενώ ακόμα παρακαλεί η Αναστασία και προσεύχονταν την διέκοψε η Παναγία και με φωνή γλυκιά της λέει : 
«Σε διάλεξα σαν την καλύτερη και πιο ευσεβή γυναίκα του τόπου. 
Θα πας στην Ίκλαινα και θα βρεις τον ιερέα Αριστομένη Νικολόπουλο και θα τον πεις να συγκεντρώσει τους Σγραππαίους και να έρθουν για να ξεθάψουν την εικόνα μου η οποία βρίσκεται πλησίον της ζαλιάς σου, στον απέναντι λόφο και κάτω από την ξυλοκερατέα». 
Με τα τελευταία αυτά λόγια η Παναγία εξαφανίστηκε. 
Η Αναστασία σηκώθηκε αμέσως από το κρεβάτι της και αφού ετοίμασε πρωινό για τα παιδιά της ξεκίνησε παρά τη ραγδαία βροχή να εκτελέσει την εντολή της Παναγίας Παρθένου. 
Ω του θαύματος όμως! Παρʼ ότι έπεφτε καταρρακτώδη βροχή η Αναστασία δεν βρέχονταν. 
Το λάλημα του πρώτου πετεινού την βρήκε στη Σγραππα. Πολύ πρωί και πριν ακόμη ο ιερέας Αριστομένης Νικολόπουλος σημάνει το σήμαντρο της εκκλησίας για να καλέσει τους Χριστιανούς της Ίκλαινας σε προσευχή, η Αναστασία φτάνει στο σπίτι του και του διηγείται τα συμβάντα. 
Ο ιερέας αρχικά δεν πίστεψε τίποτα. «Αν δεν κάνεις αυτό που λέω και που η Παναγία διέταξε θα πάθεις τρία κακά», του είπε η Αναστασία και έφυγε. Ο ιερέας πήγε στην εκκλησία με ανάμικτα στη ψυχή του συναισθήματα πίστης και δυσπιστίας. Όταν λοιπόν χτυπούσε τη καμπάνα και πριν ακόμα αρχίσει την ακολουθία, πληροφορείται ότι το παιδί του έπεσε από τον εξώστη του σπιτιού του. 
Ενώ έτρεχε προς το σπίτι του, μία προστρέχουσα γειτόνισσα τον πληροφορεί ότι η πρεσβυτέρα του έπεσε από τη σκάλα. 
Θυμήθηκε τότε τα λόγια της Αναστασίας και αποφάσισε να εκτελέσει την εντολή της. 
Με αυτά, ίππευσε το άλογό του και καθʼ οδόν σκέφτηκε να αναβάλει για αύριο την εκτέλεση της εντολής της Αναστασίας.
 Πέρασε από τη Σγράππα με τη σκέψη αυτή. Αλλά όταν προχώρησε 100 περίπου μέτρα από τη θέση την οποία του είχε υποδείξει η Αναστασία και όπου σήμερα βρίσκεται ο ναός της Παναγίας, το άλογό του έπεσε νεκρό. 
 Μετανόησε τότε για τις σκέψεις του και την αμφιβολία του και πεζός επέστρεψε στη Σγράππα. 
Συγκέντρωσε τους κατοίκους, διοργάνωσε συνεργείο και ξεκίνησε για την υποδειχθείσα τοποθεσία. 
Έσκαψαν σχεδόν όλο το λόφο επί ολόκληρη τη μέρα και παρά τον ενθουσιασμό τους στην αρχή άρχισαν να απογοητεύονται και ενώ πλησίαζε η δύση του ηλίου αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το έργο της ευρέσεως της εικόνας της Παναγίας. Τη στιγμή όμως αυτή η Αναστασία με δάκρια και με προσευχές τους παρότρυνε να συνεχίσουν το έργο τους. Με τη παρουσία της Αναστασίας μια δύναμη τους ενδυναμώνει και τους κρατά αφοσιωμένους στο ιερό έργο τους. 
Ενώ ο ήλιος είχε κρυφτεί πίσω από τη Σφακτηρία και άρχισε η νύχτα, ένας χωρικός ακούει να κάνει η τσάπα του έναν υπόκωφο κρότο. Αντιλήφθηκε τι αντικείμενο ήταν εκεί και ρίγος ιερό τον κατέλαβε. 
Σκύβει με ευλάβεια, μετατοπίζει τα χώματα και συγκινημένος μέχρι δακρίων βλέπει με μεγάλη έκπληξη την ιερή εικόνα της Παναγίας! Η ευλογημένη εκείνη μέρα της ευρέσεως ήταν η 23 Αυγούστου του 1892, ημέρα κατά την οποία εορτάζεται η εορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου. Όλοι οι παρευρεθέντες με μεγάλη ευλάβεια ασπάσθηκαν την άγια εικόνα. 
Η ανευρεθείσα εικόνα είναι η προαναφερόμενη της Ζωοδόχου Πηγής, και η οποία είχε γραμμένο πάνω της «1835 ΠΑΡΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ» (Σημ. Aragorn : Αναστάσιος τη χάρισε, Αναστασία τη βρήκε… Και όχι μόνο αυτό.
 Όπως θα δούμε ποιο κάτω η Αναστασία είναι το γένος Αλεξοπούλου) Αστραπιαία διαδόθηκε η ευχάριστη πληροφορία της ευρέσεως της εικόνας σε όλη τη περιοχή και πλήθη ευσεβών χριστιανών συγκεντρώθηκαν για να την προσκυνήσουν. 
Από τη στιγμή ατή η Αναστασία περιήλθε σε όλα τα χωριά της περιοχής και με εράνους, προσφορές και δωρεές έχτισε το πρώτο μικρό ναό της Παναγίας ο οποίος με την πάροδο του χρόνου απόκτησε τη μορφή που έχει σήμερα. 
Η θαυμαστώς ευρεθείσα εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής , τιμάται πανηγυρικά τη Παρασκευή της Διακαινησίμου με τριήμερο πανηγύρι, όπως επίσης και στις 23 Αυγούστου εις μνήμη της ευρέσεώς της. 
Η ονειρευθείσα την ιερά εικόνα της Παναγίας της Σγράππας Αναστασία, το γένος Δημητρίου Αλεξοπούλου, γεννήθηκε το 1860 στα Θάνα Τριπόλεως. 
Σε ηλικία 17 ετών, το 1877, παντρεύτηκε τον Νικόλαο Γ. Αργυρόπουλο στο χωριό Μάκρη (άλλοτε Μπολέτα) Τριπόλεως και απόκτησε τρία παιδιά : Τον Κωνσταντίνο, τον Δημήτριο και τον Δήμο ο οποίος ζει. 
Όπως προαναφέρθη το 1892 και σε ηλικία 32 ετών η Αναστασία βρήκε κατόπιν ενυπνίου την ιερή εικόνα.
 Οι ασχολίες της ήταν τα οικιακά και η φύλαξη του κοπαδιού με τα ζώα. 
Κάθε χρόνο παρεχείμαζε με το κοπάδι της κοντά στη Σγράππα, όπως γίνεται και τώρα με τους βοσκούς που έρχονται με τα κοπάδια τους από την ορεινή Αρκαδία στη πεδινή Μεσσηνία. 
Επίσης ασχολούνταν και με τη κοπή ξύλων και τη μεταφορά τους στη πόλη για πώληση. 
Η Αναστασία Ν. Αργυροπούλου απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1951 στη Μάκρη Τριπόλεως σε ηλικία 91 ετών. 
Τα οστά της βρίσκονται στη Σγράππα. 
 
Πηγή: Φυλλάδιο της Μητρόπολης Μεσσηνίας με θέμα που αφορά την εύρεση της εικόνας
Διαβάστε περισσότερα...

24.6.14

SOS - Έγκυες που εκτίθενται σε χρήση φυτοφαρμάκων γεννούν παιδιά με αυτισμό !!!

Νέα στοιχεία για τις απειλές από τα νεοκοτινοειδή φυτοφάρμακα 
 
Τα νεονικοτινοειδή φυτοφάρμακα, που είναι νευροτοξικά, προξενούν σημαντικές ζημιές όχι μόνο στις μέλισσες, αλλά σε πολλά άλλα είδη απαραίτητα για την υγεία των οικοσυστημάτων, όπως σε πουλιά, έντομα, σκουλήκια και ψάρια, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα, που ζητά τον περιορισμό της χρήσης αυτών των χημικών ουσιών. 
Μια δεύτερη αμερικανική επιστημονική μελέτη προειδοποιεί ότι οι έγκυες που έχουν εκτεθεί γενικότερα σε φυτοφάρμακα, ιδίως όσες ζουν σε αγροτικές περιοχές, κινδυνεύουν περισσότερο να γεννήσουν παιδί με αυτισμό.

Στην πρώτη έρευνα, σύμφωνα με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο, οι 29 συνεργαζόμενοι επιστήμονες, που ανέλυσαν όλες τις σχετικές μελέτες των τελευταίων δύο δεκαετιών (πάνω από 800), κατέληξαν στο «οριστικό» πλέον συμπέρασμα για τις βλάβες που τα νεονικοτινοειδή φυτοφάρμακα προκαλούν στη φύση. 
Οι επιστήμονες τονίζουν ότι η απειλή είναι παρόμοια με εκείνη που κάποτε αποτελούσε το σήμερα απαγορευμένο DDT. 
Από την πλευρά τους όμως, οι παραγωγοί αυτών των φυτοφαρμάκων αρνούνται ότι τα προϊόντα τους βλάπτουν τις μέλισσες (βασικούς επικονιαστές των φυτών) ή άλλα είδη.

Η δεύτερη μελέτη, με επικεφαλής την Τζέινι Σέλτον του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια- Ντέιβις, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό περιβαλλοντικής υγείας «Environmental Health Perspectives» κατέληξε στο συμπέρασμα, σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερς και Γαλλικό, ότι οι έγκυες γυναίκες, οι οποίες ζουν κοντά σε αγρούς, όπου γίνεται χρήση χημικών φυτοφαρμάκων (σε απόσταση ενός έως δύο χιλιομέτρων), έχουν πιθανότητα αυξημένη κατά 60% να αποκτήσουν παιδί με αυτισμό ή άλλη νευρο-αναπτυξιακή διαταραχή. Όταν η έκθεση στα φυτοφάρμακα συμβαίνει κυρίως στο δεύτερο και τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, τότε ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος.
Διαβάστε περισσότερα...

23.6.14

ΠΑΜΕ ΟΠΩΣ… ΠΑΛΙΑ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΜΥΡΣΙΝΟΧΩΡΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΥΛΟΥ-ΝΕΣΤΟΡΟΣ !!

Ένα μικρό «άγνωστο » εκκλησάκι ο Αη Γιάννης στο Μυρσινοχώρι ( Πισπίσα ) έχει αύριο την εορτή του αλλά και την τιμητική του.
Κάτω από αιωνόβια δέντρα δίπλα σε ατέλειωτους ελαιώνες με θέα την θάλασσα της Πύλου και το απέραντο γαλάζιο του Ιονίου πελάγους  θα τελεσθεί πανηγυρική θεία λειτουργία .
Μετά το τέλος της Θείας λειτουργίας  θα ακολουθήσει  μικρή δεξίωση από το Εκκλησιαστικό συμβούλιο  και το Τοπικό συμβούλιο Μυρσινοχωρίου .
Κάτω από τον ίσκιο των αιωνόβιων δέντρων νέοι και γέροι του Μυρσινοχωρίου  θα σύρουν  τον χορό θυμίζοντας σε κατοίκους και επισκέπτες του εορτάζοντα ναού  παλιές εποχές τότε που η επικοινωνία ήταν δύσκολη και οι κάτοικοι της περιοχής με αυτούς τους εορτασμούς είχαν την ευκαιρία να προσκαλέσουν συγγενείς και φίλους από όμορα χωριά και να κάνουν αξέχαστα γλέντια .
Διαβάστε περισσότερα...

16.6.14

Ασφαλτοστρώσεις αγροτικών δρόμων στο Βλαχόπουλο

Με επιτυχία συνεχίζονται τα έργα που αφορούν στην βελτίωση της αγροτικής οδοποιίας στηνΤοπική Κοινότητα Βλαχόπουλου, της Δημοτικής Ενότητας Παπαφλέσσα.
Η σύμβαση του έργου με τίτλο «Αγροτική οδοποιία Δ.Ε. Παπαφλέσσα» υπογράφηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2014, ανάμεσα στον Δήμαρχο Πύλου-Νέστορος, κ. Δημήτριο Καφαντάρη και τον εκπρόσωπο της εργολήπτριας εταιρείας “ΑΦΟΙ Παναγιωτόπουλοι Ο.Ε” , κ. Κωνσταντίνο Παναγιωτόπουλο. Επιπλέον, η πίστωση του έργου προέρχεται από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων 2013, Τομέας Περιφερειακά Προγράμματα, Υποτομέας Πρόγραμμα Πυρόπληκτων Περιοχών Πελοποννήσου, ενώ ο προϋπολογισμός του είναι 550.000,00 €.
Το σημαντικό αυτό έργο αφοράστη βελτίωση και διαπλάτυνση διαφόρων τμημάτων αγροτικών οδών της Τοπικής Κοινότητας Βλαχόπουλου, του Δήμου Πύλου-Νέστορος, τα οποία υποδείχθηκαν από το Δήμο και σύμφωνα με τις οδηγίες της Τεχνικής Υπηρεσίας. Το συνολικό αντικείμενο της βελτίωσης είναι τα 4,162 χιλιόμετρα, τα οποία και θα ασφαλτοστρωθούν.
Στην Τοπική Κοινότητα Βλαχόπουλου βρέθηκε ο Δήμαρχος Πύλου-Νέστορος,μαζί τον Αντιδήμαρχο της Δ.Ε. Παπαφλέσσα και κλιμάκιο της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου, με σκοπό ναενημερωθεί για την πρόοδο των εργασιών.
Όπως δήλωσε ο κ. Καφαντάρης: 
«Βελτιώνοντας την αγροτική οδοποιία στην Δ.Ε. Παπαφλέσσα, η Δημοτική Αρχή συνεχίζει να στηρίζει τους αγρότες, αλλάζοντας προς το καλύτερο την καθημερινότητα τους,στην προσπάθεια που κάνουν κάθε μέρα για την παραγωγή ποιοτικών προϊόντων.Με την ολοκλήρωση του έργου αυτού, θα υπάρξειμεγαλύτερη ασφάλεια στις μεταφορές των αγροτών από και προς τους χώρους εργασίας τους αλλά και βελτίωση των συνθηκών για την αγροτική παραγωγή. Το συγκεκριμένο έργο, όπως και πολλά άλλα, είναι αποτέλεσμα της πολύ καλής συνεργασίας του Δήμου Πύλου Νέστορος με την Περιφέρεια Πελοποννήσου».
Διαβάστε περισσότερα...

15.6.14

Εορτασμός των Αγίων Πάντων στην Μεταμόρφωση !!


 ΓΙΟΡΤΑΣΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ - ΓΙΟΡΤΑΣΕ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ 

Τελέστηκε σήμερα το πρωί στον Εορτάζοντα Ιερό Ενοριακό Ναό  Αγίων Πάντων  στην Μεταμόρφωση πανηγυρική Θεία Λειτουργία την οποία παρακολούθησε πλήθος πιστών καθώς και ο Δήμαρχος Πύλου –Νέστορος Δημήτρης Καφαντάρης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού συμβούλίου Παναγιώτης Πετρόπουλος ο τοπικός αντιδήμαρχος  Νικόλαος Βάγγαλης και οι Πρόεδροι των Τοπικών Κοινοτήτων Μεταμόρφωσης και Παπαφλέσσα.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ακολούθησε το καθιερωμένο γεύμα σε όλα τα καταστήματα της Μεταμόρφωσης .






Διαβάστε περισσότερα...

Πέρασε στα Ουράνια

Στις 14-6-2014  πορεύτηκε τη μακαρία οδό  ο Πάτροκλος  (Πέτρος )  Βέλμαχος  σε ηλικία 88 ετών . 
Η νεκρώσιμος ακολουθία θα τελεσθεί αύριο Δευτέρα 16-6-2014  στον Ιερό ναό Αγίων Πάντων και η ταφή του στο κοιμητήριο Μεταμόρφωσης .
Στους οικείους του εκφράζουμε τα θερμά μας Συλλυπητήρια
Διαβάστε περισσότερα...

11.6.14

ΑΦΙΕΡΩΜA - Ναός Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (Σκάρμηγκα)

Ο Ναός της Μεταμόρφωσης  βρίσκεται βορείως του χωριού  Σκάρμηγκα (Μεταμόρφωση από το 1927) του τέως Δήμου Παπαφλέσσα  και νύν Δήμου Πύλου -Νέστορος
Ανήκει στον τύπο των ελεύθερων σταυρών με εγκάρσια τοποθετημένο  νάρθηκα και εξωνάρθηκα (του1831) και στεγάζεται με ενιαία μεταγενέστερη  δίρριχτη στέγη.
Από τον αρχικό Ναό σώζονται ο μεσημβρινός (νότιος) και ο ανατολικός τοίχος, όπως και η βόρεια πλευρά της κόγχης.
Ακόμη, η κόγχη του Ιερού  είναι εξωτερικά τρίπλευρη, ελαφρά ακανόνιστη και εξαγωνική αλλά εσωτερικά  σχεδόν ημικυκλική.
Όσον αφορά την τοιχοποιία, το κατώτατο τμήμα των τοίχων ήταν από  μεγάλους σχεδόν ακατέργαστους λίθους, ενώ στη συνέχεια υπάρχει ένα αμελές  πλινθοπερίκλειστο σύστημα, με δύο σειρές οριζόντιων πλίνθων σε ορισμένα σημεία.
Τα κεραμοπλαστικά κοσμήματα είναι αξιοπρόσεκτα
67
.
Η χρονολόγηση βασίζεται στα κεραμοπλαστικά κοσμήματα, δηλαδή στα  πλίνθινα διακοσμητικά γράμματα, στις οδοντωτές ταινίες και στο διπλό μαίανδρο  ‘‘Π’’, στοιχεία που ανάγουν τον Ναό στο τέλος του 11ου ή στις αρχές του 12ουαιώνα.
Βιβλιογραφία
Βlouet 1831,pl . 8, fig
.II Δημητροκάλλης 1998, σ. 181 - 199
† Θέμελης  2003 , σ. 246 - 247
Καββαδία - Σπονδύλη 1997, σ. 278
66
Είναι γνωστός στην επιστήμη, μιας και τον έχει δημοσιεύσει από το 1831 ο Γάλλος αρχιτέκτονας Abel Blouet, χωρίς όμως όνομα και ακριβή θέση, αλλά με λάθος, όσον αφορά το σχήμα κόγχης, γιατί,  αν και τρίπλευρη, τη δημοσίευσε ως περίπου ημικυκλική, και με μικροδιαφορές στη θέση και στις  διαστάσεις του νάρθηκα.
67
Στην ανατολική πλευρά της βόρειας κεραίας και στην νότια της νότιας σώζεται ένα πλίνθινο ‘‘Κ’’,  ενώ στην νότια όψη της δυτικής κεραίας μισό κατακόρυφο ‘‘Χ’’. το κάθε ‘‘Κ’’ είναι σύνηθες ενώ το  κατακόρυφο ‘‘Χ’’ σπάνιο.
Μία οδοντωτή ταινία σώθηκε στη βόρεια πλευρά της τρίπλευρης κόγχης
του  Ιερού, ενώ μία δεύτερη περιτρέχει την ανατολική πλευρά του νάρθηκα, την νότια της δυτικής  κεραίας, τη δυτική και την νότια της νότιας κεραίας, όπου πλέον στρέφεται προς τα πάνω, παίρνοντας  μορφή περιφέρειας κύκλου, καθ’ ότι μάλλον πλαισίωνε το άνοιγμα κάπο ιου παραθύρου.
Η οδοντωτή  ταινία είναι πλίνθινη ενώ το ενδιάμεσο κονίαμα ήταν παχύτατο.
Οι πλίνθοι εκατέρωθεν των οδόντων ήταν μεγάλου μήκους.
Πάνω από αυτήν την οδοντωτή ταινία, στην νότια πλευρά της νότιας κεραίας
υπάρχει διπλός μαίανδρος ‘‘Π’’, ο οποίος συναντάται μεταξύ των 11ου
και 14ου αιώνων και αποτελεί αγαπημένο μοτίβο της Πελοποννήσου.
(Βλ. Δημητροκάλλης 1998, σ. 181- 199)

 Η ΕΚΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ 

Ο ναός βρίσκεται σε μικρή απόσταση βορειοανατολικά του ομώνυμου χωριού.
Πρόκειται για κηρυγμένο μνημείο του τύπου του ελεύθερου σταυρού, με νάρθηκα στα δυτικά.
Ο τρούλος και η θολοδομία έχουν καταρρεύσει από άγνωστη αιτία.
Ο ναός καλύπτεται σήμερα με ξύλινη δίρριχτη στέγη επιστρωμένη με κεραμίδια, η οποία ανακατασκευάστηκε από το προσωπικό του Κλιμακίου Καλαμάτας το 2002.
Στο μνημείο ξεκίνησαν το Μάιο του 2010 εργασίες αποκατάστασης, σύμφωνα με εγκεκριμένη μελέτη, που περιελάμβαναν την καθαίρεση των σαθρών επιχρισμάτων του εσωτερικού και την αντικατάσταση του νεωτερικού δαπέδου από τσιμεντένια πλακίδια με πήλινες χειροποίητες πλάκες.
Μετά την αφαίρεση των τσιμεντένιων πλακιδίων του νεωτερικού δαπέδου και πριν από την τοποθέτηση των πήλινων πλακών πραγματοποιήθηκε στο ναό εκτεταμένη ανασκαφική έρευνα, η οποία διεξήχθη σε τρία στάδια.
Α΄ Στάδιο: ανασκαφική διερεύνηση Ιερού Βήματος
Το πρώτο στάδιο ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2010 και περιελάμβανε την ανασκαφική διερεύνηση του χώρου του Ιερού Βήματος μετά τη διάλυση της νεωτερικής κτιστής τράπεζας που κάλυπτε το κατώτερο τμήμα του ημικυλίνδρου.
Δεν αποκαλύφθηκαν στοιχεία της αρχικής αγίας τράπεζας.
Επί του φυσικούβράχου εντοπίστηκε όρυγμα κανονικής λάξευσης που μάλλον συνδέεται με την περισυλλογή των πηγαίων υδάτων, τα οποία παροχετεύονται με κτιστό αγωγό νότια του ναού, όπου αναβλύζουν μέχρι σήμερα.
Στις επιχώσεις εντοπίστηκαν όστρακα ακόσμητων και εφυαλωμένων αγγείων (εικ. 16).
Β΄ Στάδιο: ανασκαφική διερεύνηση κυρίως ναού
Η ανασκαφή του κυρίως ναού έλαβε χώρα τον Αύγουστο και το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου του 2010. Κάτω από τα νεωτερικά πλακίδια αποκαλύφθηκε ένα παλαιότερο δάπεδο από πατητό κονίαμα και υπόστρωμα από μικρές πέτρες.
Το δάπεδο αυτό ήταν κατεστραμμένο κατά τόπους, κυρίως στο σημείο που βρισκόταν άλλοτε ο τοίχος που χώριζε τον κυρίως ναό από το νάρθηκα.
Στο σημείο αυτό ξεκίνησε διερευνητική τομή προκειμένου να διευκρινιστούν στοιχεία παλαιότερων φάσεων.
Μετά την αφαίρεση λεπτού στρώματος επίχωσης εντοπίστηκαν στοιχεία αρχαιότερου
δαπέδου αποτελούμενου από πήλινα πλακίδια διαφόρων μεγεθών, ελάχιστα από τα οποία σώζονται κατά χώραν.
Καθώς συνεχίστηκε η ανασκαφή στο χώρο του δυτικού σκέλους του σταυρού, αποκαλύφθηκε κτιστός ορθογώνιος τάφος καλής κατασκευής, χωροθετημένος αξονικά, μπροστά ακριβώς από τη θέση που κάποτε διαμορφωνόταν η βασίλειος πύλη (εικ. 14-15).
Ο τάφος επεκτεινόταν και στο κεντρικό διαμέρισμα του κυρίως ναού, δηλαδή κάτω από τον κατεστραμμένο σήμερα τρούλο. Δυστυχώς, δεν κατέστη δυνατόν να διευκρινιστεί με απόλυτη βεβαιότητα εάν ο τάφος ήταν σύγχρονος με το αρχικό δάπεδο ή η διάνοιξή του πραγματοποιήθηκε εκ των υστέρων.
Δεν εντοπίστηκαν καλυπτήριες πλάκες.
Από το βάθος του 0,50 μ. και κάτω η ανασκαφική διερεύνηση του τάφου κατέστη ιδιαίτερα δύσκολη λόγω της στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα.
Ο τάφος περιείχε μία ανακομιδή και μία κανονική ταφή. Στα ανώτερα στρώματα της επίχωσης εντοπίστηκαν άφθονα όστρακα ακόσμητης και εφυαλωμένης κεραμικής (εικ. 17-18), μεταλλικά ελάσματα και άφθονα θραύσματα γυάλινων αγγείων.
Στο τμήμα της επίχωσης γύρω από το σκελετό της ταφής, εντοπίστηκαν 50 χάλκινα νομίσματα
κυρίως Μανουήλ Κομνηνού και Ισαακίου Αγγέλου (εικ. 19-20), τα οποία δεν φαίνεται να συνιστούσαν θησαυρό, μιας και ήταν σκορπισμένα σε διάφορα σημεία της επίχωσης.
Ακέραια αγγεία δεν εντοπίστηκαν.
Γ΄ Στάδιο: ανασκαφή νάρθηκα 
Κατά την ανασκαφική διερεύνηση του νάρθηκα (εικ. 21) εντοπίστηκαν τρεις πρόχειρης κατασκευής ακτέριστες ταφές (εικ. 22-24).
Στις επιχώσεις κάτω από το δάπεδο με τα νεωτερικά πλακάκια βρέθηκαν άφθονα όστρακα
ακόσμητης, εφυαλωμένης και γραπτής κεραμικής (εικ. 25), μολύβδινος επιστήθιος σταυρός, μεταλλικά ελάσματα και θραύσματα γυάλινων αγγείων (εικ. 26).
Υπεύθυνοι αρχαιολόγοι
Ευ. Χαλκιά, Μ. Κάππας

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ  ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ 


Διαβάστε περισσότερα...