Και καήκαμε και χάνουμε τις περιουσίες μας συγχαρητήρια στους τότε υπευθύνους του δήμου Παπαφλέσσα .Δίκαιο το μαύρισμα που …έφαγαν
Κείμενο από την εφημερίδα « ΒΛΑΣΗ » του συλλόγου Βλασαίων !Έμπλεξαν οι κάτοικοι των χωριών Βλάση, Παπαφλέσσα, Μηλιωτίου, Μανιακίου, Μεταμόρφωσης και Αγίων Αποστόλων που είχαν κτήματα εκεί που πέρασε η καταστροφική πυρκαγιά του 2007 αφού χωρίς καμιά εξαίρεση όλη η έκταση χαρακτηρίστηκε αναδασωτέα. Μιλάμε για μια έκταση 9.000 στρεμμάτων που με την απόφαση 5004/20-11- 2007 της Διεύθυνσης Δασών Μεσσηνίας που την υπέγραψε η τότε Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Α. Αβούρη και που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 676/Δ/21-12-2007 και 46/Δ/8-2-2008 κηρύχθηκε αναδασωτέα έκταση. Αυτό σημαίνει απλά ότι μπορεί να έχει συμβόλαια κάποιος για την ιδιοκτησία ενός χωραφιού δεν έχει, όμως, το δικαίωμα να φτιάξει οτιδήποτε στο χωράφι του. Στην ουσία κυρίαρχος του χωραφιού του γίνεται το δασαρχείο. Αν αποφασίσει να λύσει το πρόβλημα τότε αρχίζουν οι περιπέτειες. Πρέπει να φτιάξει τοπογραφικό και να πληρώσει το κόστος, να πάει στο δασαρχείο να ελεγχθεί ο φάκελος, να γίνει αυτοψία και να υπάρξει θετική έγκριση από τις αεροφωτογραφίες που έχει το δασαρχείο των ετών 1945, 1960 και 1988 ότι δεν ήταν δάσος ή ότι δεν είχε δασώσει τουλάχιστον κατά 25%. Να πάει η έγκριση στη Διεύθυνση Δασών. Να γνωματεύσει αυτή και να σταλεί ο φάκελος στην Επιτροπή Επίλυσης Δασικών Αμφισβητήσεων στην οποία προεδρεύει δικαστικός. Να αποφασίσει η επιτροπή μερική ανάκληση αναδάσωσης από τμήμα κηρυχθείσης εκτάσεως ως αναδασωτέα σύμφωνα με το τοπογραφικό διάγραμμα που έχει καταθέσει. Να δημοσιευθεί στον τοπικό τύπο για ενημέρωση του κοινού. Στη συνέχεια να πάει στο Γενικό Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου- Δυτικής Ελλάδας-Ιονίου. Να υπογράψει αυτός. Να γυρίσει στη Διεύθυνση Δασών. Να φύγει για το Εθνικό Τυπογραφείο να πάρει ΦΕΚ αποχαρακτηρισμού και να επιστρέψει. Με λίγα λόγια καλά κρασιά που λένε στα χωριά μας. Μπλέξαμε τα μαλλιά μας με τα βάτα. Το οικονομικό κόστος και η ταλαιπωρία δεν θα έχει αρχή και τέλος. Κι αυτό γιατί δεν ενδιαφερθήκαμε όταν έπρεπε. Τι λέει για όλα αυτά η τότε τοπική αυτοδιοίκηση; Γιατί μπλέξαμε έτσι; Γιατί μπήκαν σε αυτή την περιπέτεια που είναι άδικη για τους ιδιοκτήτες αυτών των εκτάσεων. Μάταια, όμως, θα περιμένουμε την απάντηση όπως γίνεται κάθε φορά. Οι υπεύθυνοι θα κάνουν τους ανήξερους και θα σφυρίζουν αδιάφορα.
Κρίμα και πάλι κρίμα…
