ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΥΝ - 20.000 ΜΕΤΡΑ
ΔΙΚΤΥΟΥ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΕΝ ΕΤΙ 2014 ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΚΟΜΑ
... ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΜΕ ΑΜΙΑΝΤΟ ΑΠΟ ΤΟ 1973 !!!
Είναι αδύνατο να δεχτώ, ότι υπάρχουν ακόμα και σήμερα υδρευτικά δίκτυα
στην Μεσσηνία με βασικό υλικό τον
καρκινογόνο αμίαντο, 32 χρόνια μετά την Κοινοτική Οδηγία 76/769/Σεπτέμβριος 82.
Σύμφωνα
με την παράγραφο 2 του άρθρου 149 της Συνθήκης αυτής που απευθύνεται προς όλα
τα Κράτη–Μέλη «απαγορεύεται αυστηρά η χρήση και εμπορία των προϊόντων και
παρασκευασμάτων του αμίαντου».
Αν οι πολιτικές και τοπικές
μας εξουσίες εξακολουθούν να στρουθοκαμηλίζουν,
τους υπενθυμίζω ότι το κτίριο που στεγαζόταν η Ευρωπαική Επιτροπή εκκενώθηκε το
1991, όταν βρέθηκε ότι είχε χρησιμοποιηθεί αμίαντος κατά την κατασκευή του το
1967.
Παρόλα αυτά η Ελλάδα όχι μόνο δεν συμμορφώθηκε με την πρώτη
Οδηγία (γι’ αυτό και ακολούθησε και δεύτερη Οδηγία με αρ. 87/217/ΕΟΚ/19-3-87
σχετικά πλέον με την πρόληψη και μείωση της ρύπανσης από τον καρκινογόνο
αμίαντο) και συνεχίζουμε να ανεχόμαστε
την ύπαρξη του αμίαντου ακόμη και σε δίκτυα ύδρευσης όπως αυτό του Συνδέσμου ύδρευσης «ΤΕΛΛΟΣ
ΑΓΡΑΣ » που υδροδοτεί δύο Καλλικρατικούς Δήμους
( Πύλου-Νέστορος και Τριφυλίας ) από το 1973 έως σήμερα και συγκεκριμένα
για το κομμάτι του αγωγού από τις πηγές
στο Παλαιό Λουτρό ( Αλικοντούζι ) έως την Μεταμόρφωση με μήκος αγωγού πάνω
από ….20 χιλιόμετρα .
ΙΣΤΟΡΙΚΟ - Ο ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΟΣ ΑΜΙΑΝΤΟΣ
Η πραγματική τραγωδία για την ανθρωπότητα αρχίζει το 1935, όταν πλέον οι γιατροί
ανακάλυψαν ότι ο αμίαντος προκαλεί καρκίνο.
Σε μερικές περιπτώσεις αρκούσε εισπνοή ινών μόνο για μερικές
ώρες. Οι καρκίνοι που προκαλεί ο αμίαντος είναι πολλών ειδών: των πνευμόνων,
μεσοθηλίωμα (καρκίνος του υπεζωκότος), μεσοθηλίωμα του περιτοναίου, καρκίνο του
οισοφάγου, του λάρυγγα, του στομάχου, και του παχέος εντέρου.
Συνήθεις ενδείξεις αμιάντωσης είναι δύσπνοια, συριγμός της
αναπνοής, και κυάνωση όπου τα νύχια, το δέρμα και τα χείλη γίνονται μπλε από
την έλλειψη οξυγόνου.
Σχεδόν πάντα
επακολουθεί θάνατος.
Ο αμίαντος είναι από τους δέκα πρώτους επικίνδυνους για την
υγεία ρυπαντές, για τους οποίους καθορίστηκε παγκοσμίως όριο ανεκτό από τον
άνθρωπο.
Σαν μέγιστο ανεκτό όριο οι περισσότερες χώρες έχουν
νομοθετήσει τις 2 ίνες στο κυβικό εκατοστό του αέρα. Ο αριθμός των ινών του
αμιάντου στον αέρα κυμαίνεται συνήθως από 0,0004 –0,0005 ίνες ανά κυβικό δηλαδή
4.000 φορές μικρότερος από το επιτρεπτό όριο.Ο κίνδυνος της εισπνοής αμιάντου έχει βρεθεί σχεδόν παντού.
Σε ορυχεία κι εργοστάσια αμιάντου, σε ναυπηγεία, σε
λεβητοστάσια, σε εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, στους δρόμους, στα σπίτια μας,
στα σχολεία, στο ίδιο το νερό που πίνουμε.
Γυναίκες που βούρτσισαν τα ρούχα των ανδρών τους ύστερα από
τη δουλειά, ένα μικρό αγόρι που βοήθησε τον πατέρα του σε μια δουλειά με
αμίαντο, κάποιος που μόνωσε με αμιαντοτσιμέντο ένα καζάνι, ένας τυροκόμος που
κάλυψε τα βαρέλια του με αμίαντο, όλοι πέθαναν από μεσοθηλίωμα.
Ας προσπαθήσουμε όμως να προσεγγίσουμε το τεράστιο αυτό
θέμα, για να σώσουμε τουλάχιστον τα παιδιά μας, γιατί υπάρχει κατηγορία
ανθρώπων π.χ. στην Κοζάνη, όπου αφού δούλεψαν αρκετά χρόνια στα μεταλλεία αμιάντου
της περιοχής, σήμερα αργοπεθαίνουν από διάφορες μορφές καρκίνων, μετά από μια
πρόωρη συνταξιοδότηση που τους έδωσε με νόμο το κράτος.
Ο αμίαντος είναι πυριτικό υλικό ινώδες, σκληρό και ανθεκτικό
στις υψηλές θερμοκρασίες, απρόσβλητο από χημικές δράσεις και με αντοχή
τετραπλάσια του χάλυβα.
Στη φύση συναντάται
στα ορυκτά σερεπεντίνη και αμφίβολο. Ο πιο κοινός τύπος είναι 3MgO.2SiO2. 2H20.
Στην Ελλάδα υπάρχει στη Δυτ. Μακεδονία και Ήπειρο. Λόγω των
παραπάνω ιδιοτήτων υπάρχουν πάνω από 3.000 χρήσεις και εφαρμογές του αμίαντου.
Χρησιμοποιήθηκε σαν
μονωτικό για πρώτη φορά το 1866 και σαν αμιαντοτσιμέντο το 1870. Η πρώτη
συνομοσπονδία αμιάντου έγινε το 1883 στη Νέα Υόρκη. Οι χρήσεις του από τότε
πολλαπλασιάσθηκαν.
Πυρίμαχα γάντια, στολές και σωλήνες ύδρευσης και άρδευσης,
μονώσεις σε λέβητες και σωληνώσεις, πλάκες δαπέδων και οροφών, φίλτρα και
ηλεκτρικές συσκευές όπως σίδερα, ψηστιέρες, σόμπες και ξηραντήρες μαλλιών,
δεξαμενές νερού, τα γνωστά φύλλα αμιάντου για την κάλυψη υπόστεγων, φρένα των
αυτοκινήτων, αεροπλάνων, τρακτέρ, και άλλων τροχοφόρων, είναι μόνο μερικές από
τις 3000 χρήσεις και εφαρμογές του επικίνδυνου αυτού υλικού.
Η χρήση αμιαντοσωλήνων για λόγους ύδρευσης ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ για τους ακόλουθους λόγους:
Αν το έδαφος είναι
όξινο και το νερό μαλακό –έχουν δηλαδή χαμηλό ΡΗ- ενεργούν διαβρωτικά στο
τσιμέντο και με αυτό τον τρόπο απελευθερώνονται ίνες αμιάντου από τις αμιαντοσωλήνες.
Όταν ένας αγωγός
σπάσει, εκατομμύρια ίνες αμιάντου αποδεσμεύονται στο δίκτυο ύδρευσης με
αποτέλεσμα να καταλήξουν μερικές στο στομάχι μας.
Όταν γίνονται νέες
παροχές σε χρήστες, από αγωγούς που είναι ήδη σε λειτουργία με τη μέθοδο του
«ζωστήρα» και τρυπιούνται οι αγωγοί, απελευθερώνονται πάλι ίνες που καταλήγουν
στο στομάχι μας.
Τέλος υπάρχει το
θέμα των σωλήνων που εγκαταλείπονται και αντί να απομακρυνθούν και να
αντιμετωπιστούν σαν επικίνδυνα απόβλητα μένουν θαμμένες στο χώμα ή μεταφέρονται
σε κάποιο άλλο μέρος και αποτελούν μόνιμη πηγή μόλυνσης του περιβάλλοντος και
απειλή για την υγεία και τη ζωή των κατοίκων της περιοχής.
To τελικό συμπέρασμα είναι ότι ο αμίαντος εισβάλλει στον
οργανισμό του ανθρώπου τόσο δια μέσου του πεπτικού του συστήματος όσο και δια
μέσου του αναπνευστικού συστήματος και μπορεί να του προκαλέσει
Αμιάντωση
Μεσοθηλίωμα-καρκίνο του πνεύμονα και
Καρκίνο του
γαστρεντερικού συστήματος.
Είναι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ επιτακτική
ανάγκη για τις αρμόδιες Αρχές να δώσουν προτεραιότητα στο πρόβλημα αυτό και να
αναλάβουν την ευθύνη της απομάκρυνσης των αμιαντούχων υλικών, διαφυλάσσοντας το
περιβάλλον και την υγεία των πολιτών τους.
Β.Μ
