Μια
ιστορία που θα μπορούσε να γίνει κινηματογραφική ταινία.
Το όνομά του ήταν
Νικήτας Σούμπλης του Ιωάννη και είχε γεννηθεί το 1904 στο χωριό Νέδουσα της
Μεσσηνίας.
Τον σπούδασε πολιτικό μηχανικό με τεράστιες θυσίες ο αδερφός του
Θανάσης Σούμπλης στη Γαλλία και αργότερα στην Αμερική.
Επέστρεψε στην Ελλάδα
και ανέλαβε προϊστάμενος της μηχανικής υπηρεσίας δήμων και κοινοτήτων
Μεσσηνίας.
Πολλά έργα στη Μεσσηνία φέρνουν την υπογραφή του.
Την περίοδο της
κατοχής συνελήφθη από τα γερμανικά στρατεύματα και οδηγήθηκε στις φυλακές της
Τρίπολης.
Μόλις το έμαθε ο αδερφός του Θανάσης ότι οι Γερμανοί συνέλαβαν τον
αδερφό του, το καμάρι του σπιτιού τους, που με τόσες θυσίες είχε σπουδάσει
τράβηξε κι αυτός για την Τρίπολη προκειμένου να παρακαλέσει και να πετύχει την
απελευθέρωση του αδερφού του.
Έφτασε στην Τρίπολη και πήγε στον σκοπό της
φυλακής ζητώντας να δει τον αδερφό του.
Η πίεση που ασκούσε ήταν έντονη, η μια
κουβέντα έφερε την άλλη και σε λίγο βρέθηκε, δυστυχώς, και αυτός κρατούμενος
των Γερμανών.
Χαράματα, 15 Ιανουαρίου 1944, οι Γερμανοί βγάζουν τους
κρατούμενους στο προαύλιο της φυλακής προκειμένου να επιλέξουν δέκα άτομα για
να εκτελέσουν ως αντίποινα.
Στα ονόματα που φώναξαν ήταν και το όνομα Νικήτας
Σούμπλης.
Μόλις ο κατακτητής φώναξε «Νικήτας Σούμπλης» σε χρόνο αστραπή ο
Θανάσης πετάγεται στο μέρος των μελλοθάνατων για να γλιτώσει ο σπουδασμένος με
θυσίες αδερφός του.
Έτσι, ανάμεσα στους δέκα Έλληνες που κρέμασαν οι Γερμανοί
από μπαλκόνια της οδού Ταξιαρχών στην Τρίπολη ήταν και ο Θανάσης Σούμπλης.
Η
τραγωδία όμως δεν τελείωσε εδώ.
Στις 23 Φεβρουαρίου 1944 εκτελείται και ο
Νικήτας Σούμπλης στο ρέμα του Αϊ-Νικόλα στην Τρίπολη μαζί με 49 ακόμη
πατριώτες.
Η αγάπη των αδερφών Σούμπλη πέρασε στην τοπική ιστορία.
Ευχή όλων
μας, ο τόπος μας, να μη ζήσει τέτοιες τραγικές στιγμές.
Β.Μ
Υ.Γ.
Παρακαλείται όποιος αντιγράψει αυτό το κείμενο ....ας αναφέρει τουλάχιστον την πηγή
Βασίλης Μανιάτης
