Αν ρίξει μια ματιά κάποιος το πώς ήταν η Βουφράδα το 1911 και
πώς είναι το 2014 το μόνο που μπορεί να πει είναι:
«περασμένα μεγαλεία και
διηγώντας τα να κλαις».
Το 1911 η Βουφράδα είχε 9.497 κατοίκους και δήμαρχος
ήταν ο Γιώργος Τσαπόγας. Το Χατζή είχε 728 κατοίκους. Ήταν έδρα Ειρηνοδικείου,
Ταχυδρομείου και Ελληνικού Σχολείου.
Ειρηνοδίκης υπηρετούσε ο Γ. Τσάκωνος και
Γραμματέας ο Σ. Παύλος. Υπήρχε συμβολαιογραφείο.
Συμβολαιογράφος ήταν ο Δ.
Πουλάκος. Σχολάρχης υπηρετούσε ο Γ. Τσουλόπουλος. Ελληνοδιδάσκαλοι υπηρετούσαν
οι: Β. Γαβρεσέας και Λ. Θεοδώρου.
Υπήρχε, επίσης, Δημοτικό Σχολείο Αρρένων και
Δημοτικό Σχολείο Θηλέων. Διευθύντρια στο Παρθεναγωγείο ήταν η Ελένη
Κρασακοπούλου. Ιερέας ήταν ο Αργ. Παπαδόπουλος. Δικολάβοι ήταν δυο.
Ο Ι.
Παπαδόπουλος και ο Π. Τσαπόγας.
Σε λειτουργία βρίσκονταν τα ελαιοτριβεία του Ν.
Κυριακόπουλου και Ν. Παπακωνσταντίνου.
Ιατρικές υπηρεσίες πρόσφεραν οι γιατροί
Π. Καλογιάννης, Κ. Παπακωνσταντίνου και Λ. Χρυσοσπάθης. Καφενείο είχε η Λ.
Αλεβιζοπούλου. Οινοπωλεία είχαν οι: Θ. Γιάνναρης, Γ. Μαρκόπουλος, Γ. Μπούσιας.
Παντοπωλεία είχαν οι:
Γ. Αλεβίζος, Π. Γιάνναρης, Κ. Μαρκόπουλος, Α. Φουσέκης.
Προμηθευτές εγχώριων προϊόντων ήταν οι: Α. Σκαλτσής, Δ. Σπηλιόπουλος.
Σαγματοποιείο είχε ο Π. Κουταβάς. Σιδηρουργείο είχαν οι:
Ι. Αλεβιζάκης και Κ.
Ζούρας. Υποδηματοποιείο είχε ο Ν. Βασιλόπουλος. Τέλος, μαίες ήταν η Λ.
Αλεβιζοπούλου και Λ. Αλεβίζου. Από τα παραπάνω είναι φανερό ότι το χθες δεν
έχει καμιά σχέση με το σήμερα. (Από τον «Οδηγό της Ελλάδος» 1910-1911 του Νικ.
Γ. Ιγγλέση).
Ο Βουφραδιώτης
