Τα χωριά μας έχουν χάσει την ψυχή τους, το δυναμισμό τους και σιγά-σιγά χάνουν και την ταυτότητα τους και τον πολιτισμό τους.
Η τοπική αγροτική οικονομία που στο παρελθόν ήταν πηγή εισοδήματος , άρα και προόδου και ανάπτυξης σήμερα δεν υπάρχει.
Φαίνεται από την αναιμική κίνηση των μικρών επιχειρήσεων που οι ιδιοκτήτες τους φυτοζωούν
Κι όπου υπάρχει κάποια οικονομική ζωντάνια, όπως στην παραλιακή ζώνη της Πύλου της Γιάλοβας του Μάραθου ή σε κάποιους όντως γραφικούς και όμορφους οικισμούς, αυτή είναι μια ιδιόρρυθμη ανάπτυξη που μπερδεύει την παράδοση με ένα κακώς εννοούμενο αστισμό, κατάσταση έντονα αποκαρδιωτική.
Εγκαταλείπονται και καταστρέφονται γραφικά καλντερίμια χάνονται παραδοσιακά αυλάκια, πολλά δεν «φαίνονται» και δεν «ακούγονται» πλέον και εξαφανίζονται ελαφρά τη καρδία σπάνια δείγματα τέχνης άλλης εποχής, όπως στην «άγρια» παρέμβαση της αποκρουστικής διαμόρφωσης που επιχειρήθηκε στον περιβάλλοντα χώρο του Βυζαντινού Ναού του Αγίου Σωτήρα που τσιμεντοποιήθηκε ,παντού φαίνεται να κυριαρχεί ένα μοντέλο ανάπτυξης που δεν είναι ούτε παραδοσιακό ούτε αστικό.
Χάνονται η γεωργία και η κτηνοτροφία,δεν καταφέρνουν οι παραγωγοί να καλύψουν ούτε το λειτουργικό κόστος των καλλιεργειών και μαραζώνουν τα χωριά μας.
Όποιος έχει μνήμες της παλιάς ζωής, θλίβεται από την κατάσταση ,ενοχλείται από την απώλεια και απογοητεύεται από την εγκατάλειψη.
Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική σε σπίτια, δημόσια κτίρια,πλατείες δρόμους κ.α. αλλοιώνεται με στοιχεία δήθεν μοντέρνα που διώχνουν αντί να γοητεύουν επισκέπτες και κατοίκους.
Μία σελίδα ποικίλης ύλης
