Τέλος Νοέμβρη πριν από μερικά χρόνια ,χειμωνιάτικο τοπίο στην Μεταμόρφωση δαιμονισμένος άνεμος και ισχυρή καταιγίδα . Στο καφενείο η συζήτηση έχει ανάψει για τα καλά με θέμα τα ….σμερδάκια ( τους νάνους με το άσπρο μούσι )στα αβάπτιγα παιδιά που εμφανίζονται μέσα στα άγρια μεσάνυχτα τρομάζοντας τους …άτυχους διαβάτες που ο δρόμος τους περνάει από το συγκεκριμένο σημείο. Η συζήτηση έχει εξάψει την φαντασία και οι συνομιλητές καταθέτουν στο …τραπέζι τις πληροφορίες που από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά έχουν φθάσει έως τις ημέρες μας. Κάποια στιγμή από πτώση κεραυνού κόβεται η ηλεκτροδότηση απόλυτο σκοτάδι και ο καθένας παίρνει τον δρόμο για το σπίτι του. Το « κεφάλι » του Κ.Β έχει γίνει βαρύ από τις μαρτυρίες και ιστορίες που άκουσε, φεύγει για το σπίτι του ,απόλυτο σκοτάδι και βροχή .Φθάνοντας σε απόσταση λίγων μέτρων από την αυλή του μια αστραπή σκίζει το βαθύ σκοτάδι και ταυτόχρονα φωτίζει ένα πρόσωπο με άσπρα γένια,τεράστια κέρατα που τα μεγάλα μάτια του προκαλούν τρόμο . Μένει ακίνητος σαν άγαλμα, παγώνει, στο μυαλό του έρχονται τα λόγια της συζήτησης του καφενείου βρίσκετε αντιμέτωπος με το « στοιχειό » οπισθοχωρεί λίγα μέτρα σκεφτόμενος πως θα αντιδράσει ετοιμάζεται να βάλει τις φωνές να ζητήσει βοήθεια αλλά μια νέα αστραπή δίνει την λύση φωτίζοντας το πρόσωπο με τα άσπρα γένια που είχε μπροστά του . Ήταν ο άσπρος …τράγος της γειτόνισσας που τον είχε αφήσει δεμένο στο οικόπεδο που ήταν μπροστά από το σπίτι του …..
