Αυτό σημαίνει πολιτική αποθάρρυνσης στην κατανάλωση. Άλλωστε μέχρι σήμερα το νερό δεν έχει αξία. Αντίθετα πληρώνουμε τα έξοδα για να φτάσει μέχρι τη χρήση του. Αυτό αλλάζει. Το νερό αποκτά αξία όσο λιγοστεύει και επομένως να πρέπει να μιλάμε για κόστος νερού. Αυτό το ξεκαθαρίζει η Ε.Ε. κατά πώς δημιουργεί τους νέους κανονισμούς. Το επόμενο στάδιο για τους αγρότες ειδικά, δηλαδή το πέμπτο στάδιο, θα είναι η αυστηρή τήρηση της νομιμότητας σε ό,τι αφορά την κατανάλωση του
νερού. Αυτό θα προκύπτει από την σύγκριση της κατανάλωσης η οποία όχι μόνο
θα την καταμετρούν τα υδρόμετρα αλλά θα είναι υποχρεωμένοι οι φορείς είτε
πρόκειται για ιδιωτικό είτε πρόκειται για συλλογικό να δηλώνουν τις καταναλώσεις έτσι ώστε να μην ξεπερνούν τα επίπεδα αντοχής της υδάτινης περιοχής συνολικά.
Με απλά λόγια η σύνδεση του νερού με την ενίσχυση δεν είναι απλό πράγμα. Να σας πούμε κάτι πάρα πολύ απλό για να καταλάβετε το νόημα και την έννοια. Σήμερα κανένα από τα μεγάλα αρδευτικά έργα που έχετε δει να εξελίσσονται και τα οποία ολοκληρώθηκαν μέχρι το 2000 δεν έχει άδεια. Όχι μόνο άδεια για τις γεωτρήσεις που έτσι κι αλλιώς δεν έχει, ενώ όφειλε να έχει, από το ‘89 και μετά δεν έχει άδεια για τα δίκτυα, δεν κάνει καταμερισμούς και βεβαίως απέχει αρκετά από τη λογική της κοστολόγησης. Τώρα τα πράγματα έρχονται ανάποδα. Έρχονται τα πάνω-κάτω. Το μεγάλο θέμα είναι ποιος θα μπορέσει να προσαρμοστεί σε αυτές τις συνθήκες, αν είναι βέβαια ο κατάλληλος χρόνος για να εκδηλωθούν αντιδράσεις και κοινωνικές εντάσεις από τον αγροτικό χώρο αλλά ωστόσο σε κάθε περίπτωση τα ίδια πράγματα τα οποία θα έπρεπε να έχουν ξεκινήσει εδώ και χρόνια.
