( Για να θυμούνται οι παλιοί και να γνωρίζουν οι νέοι )
Όταν οι προγονοί μας στα χρόνια εκείνα τα παλιά διάλεξαν το
σημερινό χωριό μας να κτίσουν τα σπίτια τους
, το πρώτο, που τους απασχολούσε, ήταν,
αν το μέρος αυτό είχε πηγές και
νερά γιατί ήξεραν πόσο αναγκαίο είναι το
ευλογημένο νερό και ως πόσιμο αλλά και πόσο χρήσιμο για τις καθημερινές τους
ανάγκες (πλύσιμο ,λάντζα πότισμα κήπων κ.λ.π.).
Νοτιοδυτικά του χωριού μας στην ιδιοκτησία της οικογένειας Βάγγαλη ήταν η ζωογόνος πηγή της Παλιάς Βρύσης
.
Ένα πέτρινο κτίσμα
από τον βορινό τοίχο του οποίου έτρεχαν ασταμάτητα νύχτα –μέρα ααπό δύο εντοιχισμένες βρύσες τα κρυστάλλινα νερά .
Δίπλα στη βρύση υπήρχε το πέτρινο πεζούλι για να κάθονται οι προγονοί μας περιμένοντας
υπομονετικά να γεμίσουν στάμνες και δοχεία προκειμένου να μεταφέρουν στα σπίτια τους πόσιμο νερό .
Υπήρχαν ακόμη και
ποτίστρες για τα ζώα τους.
Στην παλιά Βρύση του χωριού μας που τότε έσφυζε από ζωή και κίνηση, τα βράδια
με το σούρουπο μαζεύονταν τα κορίτσια να πάρουν νερό.
Η συνάντηση αυτή δεν ήταν απλώς ένα κοινό αντάμωμα· ήταν μια
ξεκούραση, μια ανάσα, ύστερα από τις δουλειές της μέρας, μια εκτόνωση, όταν
καθεμιά κοπέλα έλεγε τα δικά της. Το κουβεντολόι άρχιζε με τις δουλειές της
μέρας, που έκαναν, πού πήγαν, τι είδαν, τι άκουσαν, τι θα κάνουν την άλλη μέρα,
ποιες δουλειές επείγουσες τις περιμένουν την αυριανή μέρα, χωρίς να λείπει,
βέβαια, και κάποιο ελαφρό κουτσομπολιό, αν τύχαινε κι άκουσαν κάτι το
αξιοπερίεργο.
Καμιά φορά
λουτσίζονταν μεταξύ τους κι ύστερα γύριζαν στο σπίτι με τις «βίκες »γεμάτες με
κρύο νερό.
Το νερό της, κρύο και δροσερό, κύλαγε στ’ αυλάκι, δροσίζοντας τ’ αγριοκάρδαμα, τα οποία,
ως αντιστάθμισμα, σκορπούσαν γύρω τους
γλυκιά μοσχοβολιά.
Οι διαβάτες στον δρόμο για την Χώρα πότιζαν τα άλογα τους κάθονταν
στο πέτρινο πεζούλι θαυμάζοντας τη γύρω φύση με την πλούσια βλάστηση, κι
ύστερα μούσκευαν το ξερό ψωμί στο νερό παίρνοντας δυνάμεις για το ταξίδι τους.
Η βρύση δίπλα τους συνέχιζε
να κελαρύζει, σα να τους ευχαριστούσε για την ολιγόλεπτη, συντροφιά τους .
Το έτος 1957 αν δεν
απατώμαι λειτούργησε το πρώτο υδραγωγείο από την πηγή Μεταμόρφωσης του
Σωτήρος με διασκορπισμένες κοινοτικές
βρύσες σε αρκετά σημεία του χωριού .
Η Παλιά βρύση σταδιακά
άρχισε να περνά στο περιθώριο να
χάνει την αίγλη, να χάνει την γοητεία της
Οι κάτοικοι είχαν πλέον το πόσιμο νερό σε μικρή απόσταση από
τα σπίτια τους η παλιά βρύση πέρασε στα αζήτητα της ιστορίας του τόπου μας .
Στην Δεκαετία του 1980
ο εκσυγχρονισμός της αγροτικής οδοποιίας του χωριού μας και η ανάγκη πρόσβασης προς την
τοποθεσία «Ελιά» έδωσε την χαριστική βολή στον τόπο που κάποτε έσφυζε από ζωή .
Η μπουλντόζα
ισοπέδωσε το κτίσμα της βρύσης και μαζί του ισοπεδώθηκε ένα σημαντικό
κομμάτι της ιστορίας του χωριού μας
Β.Μ
