ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ - Για να θυμούνται οι Παλιοί και να μαθαίνουν οι Νέοι !
Η φτώχεια και η ανέχεια που ταλαιπωρούσε την Ελληνική
ύπαιθρο αμέσως μετά τα χρόνια του 2ου
Παγκοσμίου πολέμου και τον εμφύλιο που ακολούθησε ήταν φυσικό να έχει επηρεάσει
και το χωριό μας σε σημαντικό βαθμό .
Τα « δυνατά »
εργατικά χέρια του χωριού μας πήραν τον δρόμο της ξενιτειάς ή με τις « γνωριμίες » της εποχής κατέλαβαν μία
θέση χωροφύλακα στην κρατική μηχανή !!
Οι εναπομείναντες με τα «πατροπαράδοτα μέσα καλλιέργειας » προσπαθούσαν να αξιοποιήσουν
την περιουσία τους για να εξασφαλίσουν κάποιο εισόδημα για τις ανάγκες της
καθημερινής τους επιβίωσης .
Οι αγροτικοί δρόμοι που υπάρχουν σήμερα και οδηγούν στα κτήματα
μας στην δεκαετία του 60 ήταν λασπωμένα
μονοπάτια .
Ειδικά στην περίοδο του μαζέματος της ελιάς άνθρωποι ,άλογα και γαϊδούρια φορτωμένα
με τσουβάλια γεμάτα ελιές
«τσαλαβουτούσαν » στις λάσπες και τον βούρκο προκειμένου να
μεταφέρουν τον καρπό για να τον « λιγνίσουν » στα ελαιοτριβεία της εποχής που λειτουργούσαν στον χωριό μας κινούμενα με
την δύναμη των ανθρώπων και των αλόγων .
Ο πρώτος ελαιοτριβέας που έβαλε το χωριό μας στην « σύγχρονη
εποχή » ήταν ο Κωνσταντίνος Ιωάννου Καράμπελλας ο οποίος εξόπλισε το
ελαιοτριβείο του με μία τεράστια πετρελαιοκίνητη
μηχανή κίνησης και έφερε στο χωριό μας το
…..ΠΡΩΤΟ ΤΡΑΚΤΕΡ.
Την κίνηση του κου Κων.Καράμπελλα ακολούθησε το «αντίπαλο » ελαιοτριβείο του
« Καρίγιαννη » που αναγκάστηκε να φέρνει «λόγω ανταγωνισμού » την εποχή
λειτουργίας του ελαιοτριβείου ένα νοικιασμένο
με ισχυρή ιπποδύναμη ,κίτρινο HANOMAC από
την Μεσσήνη .
Με αυτό τον τρόπο οι τότε τοπικές αρχές της αυτόνομης Κοινότητα
μας αναγκάστηκαν να προχωρήσουν στην διάνοιξη αγροτικών δρόμων σταδιακά
σχεδόν σε όλα τα κτήματα με
αποτέλεσμα να φθάσουμε στο σημερινό σημείο .
