Αλήθεια ποιος είναι ο πιο σκληρά εργαζόμενος στην Ελλάδα; Όσο και αν σκεφτείτε θα καταλήξετε στον μαθητή.
Ο μαθητής ξυπνάει το πρωί και τρέχει στο σχολείο.
Στη συνέχεια στο ολοήμερο σχολείο και μετά στο φροντιστήριο, στο κολυμβητήριο, στο ωδείο και πάει λέγοντας…
Αργά το απόγευμα επιστρέφει στο σπίτι κατάκοπος και συνεχίζει το διάβασμα προετοιμασίας για την άλλη μέρα. Κάπως έτσι τον βρίσκει η νύχτα…
Έχουμε χρέος να τιμήσουμε τον πιο σκληρά εργαζόμενο.
Να τιμήσουμε τη δουλειά του, το έργο του.
Πρότεινα σε Περιφέρεια Πελοποννήσου και σε ορισμένους δημάρχους πρωτευουσών της Πελοποννήσου να φτιάξουν σε μια κεντρική τους πλατεία την προτομή ενός μαθητή και να αφιερώσουν την πλατεία στο πιο σκληρά εργαζόμενο στην Ελλάδα, το μαθητή.
Μια πράξη συμβολική αλλά ταυτόχρονα και ουσίας.
Μια πράξη που δείχνει ότι αλλάξαμε και πλέον σεβόμαστε τη νέα γενιά, το μέλλον αυτού του τόπου.
