 |
| H άγνωστη λοιπών στοιχείων γυναίκα από την Καλαμάτα |
Η εικόνα του πατέρα του να ανοίγει το κουτί «των πολεμικών αναμνήσεων», να κοιτά τις φωτογραφίες και άλλα αντικείμενα, που με περίσσια προσοχή φύλαξε ως κειμήλια από την αποστολή του στην Ελλάδα, αφήνοντας στη συνέχεια το βλέμμα του να πέφτει στο πάτωμα χωρίς να πει λέξη, είναι ανεξίτηλα χαραγμένη στο μυαλό του Paul Haar.
Τα περιεχόμενα του κουτιού που ο πάλαι πότε Αυστραλός στρατιώτης Harry (Henry) Ηaar, του 16ου Τάγματος, που πολέμησε στην Ελλάδα κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πρόσεχε σαν τα μάτια του, δεν ήταν απλές αναμνήσεις.
Ήταν τεκμήρια που επιβεβαίωναν το ακραίο της ανθρώπινης φύσης. Μέσα σε εκείνο το κουτί «συγκατοικούσαν» η αγριότητα των ανθρώπων με κάποιες από τις πιο άριστες ποιότητες της ανθρώπινης φύσης.
Φωτογραφίες από τα χρόνια της αιχμαλωσίας του σε ένα στρατόπεδο κάπου στην Πολωνία. Φωτογραφίες από την κηδεία ενός συστρατιώτη και πατριώτη του που πυροβόλησαν στο στρατόπεδο οι Ναζί και στην συνέχεια αποτύπωσαν οι ίδιοι στο χαρτί. Μικρά κειμήλια από το πεδίο μάχης και άλλα τέτοια κρατούσε στο κουτί εκείνο ο Harry.
Και εκεί, κάπου ανάμεσα σε όλες αυτές τις μικρές μαρτυρίες θανάτου και η φωτογραφία μίας γυναίκας.
«Η φωτογραφία αυτής της άγνωστης γυναίκας στάθηκε αρκετές φορές η αιτία καυγάδων μεταξύ του πατέρα μου και της μητέρας μου» λέει σήμερα ο γιος του Paul. «Δεν μιλούσε σε κανένα γι' αυτή την γυναίκα. Όλοι νομίζαμε ότι ήταν κάποια γυναίκα που αγάπησε ενώ βρισκόταν στην Ελλάδα» αναφέρει.
Αυτή η γυναίκα όμως ήταν κάτι πολύ πιο σημαντικό από έναν «ξεχασμένο» έρωτα της πρώτης νιότης του Harry.
Πέρασαν χρόνια πολλά έως ότου κάποιες πτυχές της σχέσης μεταξύ αυτής της άγνωστης γυναίκας και του Harry άρχισαν να έρχονται στην επιφάνεια.
O Harry μιλούσε πάντα λίγο για τον πόλεμο.
«Μία θεία μου, μου είπε ότι η γυναίκα αυτή, της είχε πει ο πατέρας μου ότι ήταν από κάποιο χωριό κοντά στην Καλαμάτα και ότι τον έσωσε από τους Γερμανούς.
Τον έκρυψε στον στάβλο της και τον γλίτωσε από σίγουρο θάνατο» λέει ο Paul.
Ο στρατιώτης Harry Haar πολεμούσε με τις υπόλοιπες συμμαχικές δυνάμεις στην Καλαμάτα τον Απρίλη του 1941.
Κανένας δεν γνωρίζει πότε η άγνωστη μικρή «ηρωίδα» στην οποία ο Harry πίστευε ότι χρωστούσε τη ζωή του, τον «φιλοξένησε» στο στάβλο της.
Κανένας δεν ξέρει για πόσο. Κανένας εκτός από τον Harry και την ίδια δεν γνωρίζει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτοί οι άνθρωποι δέθηκαν για πάντα.
Ο στρατιώτης Harry (Henry) Haar
«Ο πατέρας μου απ' ό,τι μάθαμε εκ των υστέρων αιχμαλωτίστηκε από τους Ναζί κάμποσες φορές. Κατάφερε να δραπετεύσει τρεις φορές αλλά τελικά κατέληξε ως αιχμάλωτος πολέμου. Δεν ξέρουμε πότε αυτή η γυναίκα του έδωσε καταφύγιο. Πριν αιχμαλωτιστεί για πρώτη φορά ή ενδιάμεσα; Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι ούτε εγώ ούτε τα παιδιά μου, ούτε τα εγγόνια μας θα υπήρχαν σήμερα αν δεν βρισκόταν αυτή η γυναίκα στο δρόμο του πατέρα μου εκείνη την άνοιξη του 1941» λέει ο κ. Haar και προσθέτει ότι ο πατέρας του παντρεύτηκε το 1946 αφού γύρισε από τον πόλεμο που σημαίνει ότι όπως μου λέει και ξαναλέει ότι αν δεν υπήρχε αυτή η γυναίκα δεν θα «υπήρχε» ούτε και αυτός.
Ο Paul ταξίδεψε πρόσφατα στην Ελλάδα. «Ήθελα να περπατήσω στη γη που περπάτησε ο πατέρας μου, ήθελα να μάθω περισσότερα για τα όσα έζησε εκεί. Ήλπιζα ότι κάτι θα έβρισκα γι' αυτήν την γυναίκα, αλλά δεν σταθήκαμε τυχεροί» αναφέρει.
Ο Harry Harr που έφυγε από τη ζωή το 1993 και σε ηλικία 79 ετών, πριν από λίγες μέρες μαζί με 30 άλλους συστρατιώτες του τιμήθηκε από την ελληνική Πολιτεία με ειδικό μετάλλιο ανδρείας.
H οικογένειά του τώρα προσπαθεί απεγνωσμένα να τιμήσει και αυτή με τη σειρά της και να ευχαριστήσει αυτήν την μικρή «ηρωίδα» για μία εξίσου «ενάρετη» πράξη, όπως λέει ο Paul.
«Γνωρίζουμε ότι οι πιθανότητες αυτή η γυναίκα να είναι ακόμα εν ζωή είναι ελάχιστες. Νιώθουμε όμως ότι μας συνδέει κάτι το ιδιαίτερο με τους απογόνους της. Δεν γνωρίζουμε καν το όνομά της και ξέρουμε ότι είναι πιθανόν να μην το μάθουμε ποτέ. Αλλά θέλουμε να προσπαθήσουμε, γι' αυτό απευθυνθήκαμε σε εσάς να μας βοηθήσετε» καταλήγει.
Πάνε πάνω από πενήντα χρόνια από τότε που η λαϊκή ρήση «ο κόσμος είναι μικρός» ενισχύθηκε από την επιστημονική θεωρία του πανεπιστημιακού Michael Gurevitch, γνωστή ως θεωρία των «έξι βαθμών διαχωρισμού».
Η θεωρία αφορά τη δομή των κοινωνικών δικτύων και όπως οι επιστήμονες απέδειξαν ο κάθε άνθρωπος στον πλανήτη μπορεί να συνδεθεί με οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο πάνω σε αυτόν μέσω μιας αλυσίδας εξοικείωσης που δεν ξεπερνάει των αριθμό πέντε μεσαζόντων.
Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι όντως ο κόσμος είναι μικρός και ότι η θεωρία των «έξι βαθμών διαχωρισμού» θα βρει εφαρμογή στην ιστορία του Harry και της αγέρωχης αυτής μικρής «ηρωίδας».
Αν κάποιος γνωρίζει κάτι μπορεί να επικοινωνήσει ηλεκτρονικά με τον κ. Paul Haar στέλνοντας μήνυμα στη διεύθυνση paulhaar@ncable.net.au
πηγη
