ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

17.7.12

Άγνωστες ιστορίες από τον Δήμο Σκαρμιγκος !

H  ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΑΣ  1834 - 35
                                        Κάτοικοι                       Οικογένειες 
Δ.Σκάρμιγκος                          603                                         127      
Σκάρμιγξ  (Ευεργετίδα)                      122          25
Πισπίσια                      60          12
Νάσια                        15                   3
Μανιάκι                    152           25
Κοντογόνι                   75           19
Μαργέλη                    33             9
Μηλιώτη                     57           13
Βλάσι                          89           21
Πρόκειται για την πρώτη απογραφή που έγινε στα χρόνια του Oθωνα (1834-35) και βρήκε την Eλλάδα με 156.823 οικογένειες και 693.592 κατοίκους
Στα  1836  δημιουργείται  ο    Δήμος  Σκάρμιγκας.
 
Περιελάμβανε τα χωριά Σκάρμιγκα  ( Ευεργέτιδα) Πρωτεύουσα ,  Νάσια , Μανιάκι , Κοντογόνι , Βλάσι , Μαργέλι , Μηλιώτη , Μπέσα  ή Μπέζια .
Δέν αναφέρεται  Δήμαρχος  και εισπράκτωρ  ( ΦΕΚ , αρ. φύλ. 80 , της  20 Δεκεμβρίου 1836 , σελίδα 21 παραρ.)
Στίς  7 (19 ) Μαρτίου 1837  με Β.Δ. διωρίσθη  Δήμαρχος  ο Ιωάννης Βάγκαλης και δημαρχιακοί Πάρεδροι  της  ( Πρωτεύουσης ) δηλαδή της έδρας του Δήμου οι Ιωάννης Μυλωνάς και Ιωάννης  Μολάος , ειδικοί  δε Δημαρχιακοί Πάρεδροι οι Κ. Πανταζόπουλος (Μανιακίου)  Παν. Κάτσιας     ( Πισπίσια )  πού σημειώνεται όμως στον  πίνακα των Δήμων στα 1836  ως υπαγόμενον στο Δήμο Κορυφασίου  ( ΦΕΚ, αρ. 11 , 17 Μαρτίου 1837,  σελ. 47 β)
Στίς  9 ( 22 ) Σεπτεμβρίου ) 1837 διωρίσθη  δημοτικός εισπράκτωρ  ο Νικόλαος Κωστόπουλος (ΦΕΚ. αρ. φύλ. 33.  2 Οκτ. 1837 ,σελ. 133 α.)   (ο οποίος κατάγετο απο το χωριό μας.)  Υπηρέτησε δέ καθ,όλην την  διάρκειαν του αγώνος στρατιωτικώς και  ώς Δημοπρόκριτος.
 Ο  Δήμος  Σκάρμιγκα συνχωνεύθηκε στά 1840  μετά τα αιματηρά επεισόδεια  της στασίασης των κατοίκων του Δήμου Βουφράδος  που σε αυτόν  υπήγοντο τα χωριά  Βουφράσιο (Χατζή ) ,Αρναούτογλι , Γκρούστεσι , Βελή , Δάσος των Χιλίων χωριών , Οσμάναγα , Μύλοι  του Χατζή  με έδρα του Βλαχόπουλου. Ώς Δήμαρχος υπηρέτει ο Α.Φράγκος και ως  εισπράκτωρ ο Κ.Βάλιας ( ΦΕΚ . αρ. φύλ. 80 . 28  Δεκ.1836  σελ. 20 παραρτημα.)


Δοιάκι  Εφημερίδα της Κυβέρνησης 1833-1847

ΔΗΜΟΣ   ΣΚΑΡΜΙΓΚΑ  
ΕΔΡΑ
   ΕΥΕΡΓΕΤΙΔΑ
Τίτλος:
Δυνάμει β. αποφάσεως των 7 (19) Μαρτίου...
Τίτλος τμήματος:
Διορισμοί.
Περιέχεται στο:
Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου
της Ελλάδος. Αρ.11, 17/03/1837, σ.47


Θέματα:
Κάτσας, Π.--Διορισμοί--Εκλεγμένες Αρχές-
-Ειδικοί Πάρεδροι--Πισπίσα--1837
Ντουβάλης, Κ.--Διορισμοί--Εκλεγμένες Αρχές-
-Ειδικοί Πάρεδροι--Βλάσση--1837
Ρότσος, Α.--Διορισμοί--Εκλεγμένες Αρχές-
-Ειδικοί Πάρεδροι--Μηλιώτη--1837
Πανταζόπουλος, Κ.--Διορισμοί-
-Εκλεγμένες Αρχές--
Ειδικοί Πάρεδροι--Μανιάκι--1837
Βάγκαλης, Ι.--Διορισμοί-
-Εκλεγμένες Αρχές--Δήμαρχοι--Σκάρμιγκας--1837
Μυλωνάς, Κ.--Διορισμοί-
-Εκλεγμένες Αρχές--
Δημαρχικοί Πάρεδροι--Ευεργέτιδα--1837
Μόλαος, Ιωάννης
--Διορισμοί-
-Εκλεγμένες Αρχές-
-Δημαρχικοί Πάρεδροι--Ευεργέτιδα--1837
Διορισμοί
Εκλεγμένες Αρχές
Αγγελίες
1837
Δήμαρχοι
Δήμοι
Ειδικοί Πάρεδροι
Δημαρχικοί Πάρεδροι
Πισπίσα
Βλάσση
Μηλιώτη
Σκάρμιγκας--Δήμος--1835-1840-
(Ευεργέτιδα--Έδρα Δήμου )
Ευεργέτιδα
Μανιάκι

 Στα  1838  ως  Γραμματεύς του Δήμου  υπηρέτει  ο  Βασίλης   Μανιάτης , όστις συλληφθείς  ώς  ένοχος  αποστασίας  ωδηγείτο πρός  ανάκρισιν  από τους  χωροφύλακες .
 Τότε εξηγέρθησαν  οι  Δημότες και επιτεθέντες  απέσπασαν τον  συνδημότη τους  Βασίλη  Μανιάτη  , ταυτόχρονα όμως  συλλαβόντες   και δύο - τρείς Χωροφύλακας προεκάλεσαν  γενίκευση  της  στάσεως .
 Η ενέργεια  αύτη των χωρικών κατηγγέλθη  από τον φιλοκυβερνητικόν   Δήμαρχο  Tρίκκης , Αναγν. Πουλόπουλον  και εκινητοποιήθησαν Δύο φάλαγγες Βαυαρών και εθελοντών  Μανιατών , Εμπλιακιωτών , Θουριατών κλπ. συνολικής  δυνάμεως  600 - 700 ανδρών πρός  καταστολήν  της  ανταρσίας των κατοίκων  των Δήμων  Βουφράδος , Σκάρμιγκα , Βίαντος , Αιγάλεω , και Πηδάσου .
Οι ( στασιαστές ) ανερχόμενοι εις  600  περίπου κατεδιώχθησαν και τελικώς διελύθησαν  ,
ενώ  ό  άμαχος  πληθυσμός σύν γυναιξί και  τέκνοις   εγκατέλειψε  τα χωριά  πού άδειασαν κυριολεκτικά  . 
Συνελήφθησαν   26  άτομα  και εφονεύθησαν  ή τραυματίσθηκαν
κάπου  10 - 15 χωρικοί  όπως  έγραφεν  Αθηναική  εφημερίδα της εποχής
( Εφημερίς  Ο  Ελληνικός  Ταχυδρόμος , αρ. φυλ. 57. στίς 7 Αυγούστου 1838 σελίδα 437 και φιλικά προσκείμενη  στο καθεστώς των Βαυαρών .
 Στην εκστρατεία  αυτή των  Βααυρών  πήραν μέρος οι Δήμαρχοι  Τρίκκης  Αναγν. Πουλόπουλος , Θουρίας  Κων. Δικαίος  καθώς και ο ειρηνοδίκης   τότε   Εμπλακίων  και  κατόπιν  πολλάκις  Βουλευτής  Γεωργ. Περρωτής , επικεφαλής  300  περίπου  Θουριωτών και  Εμπλακιωτών  οπαδών  και φίλων του. 
Οι  συλληφθέντες που δεν είναι  γνωστά τα ονοματεπωνυμά τους   26 παράγοντες και  παλαιοί  αγωνιστές του 21  ώς  ένοχοι  εισήχθησαν στό συνεδριάζον στήν  Καλαμάτα  τότε  στρατοδικείον , αλλά το  αποτέλεσμα της  Δίκης δέν είναι γνωστόν , γιατί δεν  σώθηκαν  πηγές   έντυπες  'η  χειρόγραφες .
Στά  1840  κατά την συνχώνευση των Δήμων  της Πυλίας με το από  30  Αυγούστου Β.Δ. στό Δήμο Βουφράδος  ή Βουβράσου υπήχθησαν και τα χωριά Φουρτζή , Ανω και Κάτω Κρεμμύδια  του τότε καταργηθέντος  Δήμου Αιγάλεω , Ζαίμογλι , Κουρτάκι , Μίσκα , Πελεκανάδα , Καρακασίλι , Δάρα του Δήμου  Βίαντος , Σκάρμιγκα ,  Πισπίσια , Νάσια , Μανιάκι , Κοντογόνι , Μαργέλι , Βλαχόπουλο ,  Ρούτσι του Δήμου Σκάρμιγκος .
Συνολικά  στα 1840  ο Δήμος είχε  2.996  κατοίκους.

Ας δουμε όμως αναλυτικά τα αιματηρά γεγονότα

Ο Βασίλης Μανιάτης εκφράζοντας την λαική δυσφορία απέναντι στο φορομπηχτικό σύστημα των Βαυαρών έβρισε και προπηλάκισε στο Βλαχόπουλο τον εισπράκτορα της κυβέρνησης που ήρθε για να εκτελέσει τα εντάλματα αναγκαστικής είσπραξης των φόρων.
Αυτός κατήγγειλε τον προπηλακισμό του στον μοίραρχο ο οποίος διέταξε την σύλληψη του Μανιάτη και την προσαγωγή του στον αστυνομικό σταθμό με την κατηγορία της αποστασίας με επίσημη αιτιολογία ότι ξεσηκώνει τους χωρικούς σε ανυπακοή και στάση.
Για την σύλληψη του Μανιάτη κατέφθασε στην περιοχή ένα απόσπασμα από εννέα χωροφύλακες οι οποίοι τον συνέλαβαν και ξεκίνησαν να τον οδηγήσουν στην Μεθώνη.Ο Βασίλης Μανιάτης ζήτησε την βοήθεια των χωρικών ,αυτοί έστησαν ενέδρα στο απόσπασμα στην θέση καμάρι στο Χατζή, επιτέθηκαν στους χωροφύλακες κατορθώνοντας να τον ελευθερώσουν και ταυτόχρονα συνέλαβαν και κράτησαν ομήρους τρείς από αυτούς.
Τα χωριά του δήμου παίρνουν πολεμικό χρώμα ,οι κάτοικοι ξεσηκώνονται και αρνούνται να πληρώσουν φόρους αλλά και την απελευθέρωση των ομήρων.
Την τάξη αναλαμβάνει να την επιβάλλει ο αντισυνταγματάρχης Μάξ Φέδερ που βρισκόταν στην Μεθώνη.
Τα χωριά του δήμου βρίσκονται πλέον σε εμπόλεμη κατάσταση, την ανυπακοή τους αρχίζουν να την στηρίζουν όλοι οι όμοροι δήμοι με πρωτοπόρο τον δήμαρχο Βίαντος Γ.Μοσχοβίτη άτομο εκ φύσεως επαναστάτη και εμφορούμενο από αντιβαυαρικά αιθήματα.
Τον Μοσχοβίτη τον ακολουθούν οι δήμαρχοι Πηδάσου και Αιγάλεω, τα χωριά της περιοχής περνάνε όλα στα χέρια των επαναστατών
Στις 3 Αυγούστου ο διοικητής της περιοχής Γ.Σούτσος κάνει σύσκεψη με τον Φέδερ και αποφασίζει να κτυπήσει τους επαναστάτες .
Το πρωί της 4ης Αυγούστου κινείται προς την επαναστατημένη περιοχή μαζί με τις δυνάμεις του Φεδερ και των φιλοβαυαρών δημάρχων Τρίκκης Αναγν. Πουλόπουλον , Θουρίας  Κων. Δικαίο  καθώς και του ειρηνοδίκη  τότε   Εμπλακίων  και  κατόπιν  πολλάκις  Βουλευτή  Γεωργ. Περρωτή , επικεφαλής  300  περίπου  Θουριωτών και  Εμπλακιωτών φίλων και οπαδών του,που έσπευσαν να στηρίξουν τις φιλοκυβερνητικές δυνάμεις.
Η μεγάλη σύγκρουση έγινε ανάμεσα στα χωριά Σουληνάρι και Χανδρινού όπου οι επαναστάτες νικήθηκαν και υποχώρησαν άτακτα.
Την επομένη ημέρα 5 Αυγούστου οι επαναστάτες ,ανασύνταξαν τις δυνάμεις τους και συγκρούστηκαν πάλι ανάμεσα στα χωριά Χατζή και Φουρτζή στην θέση Γούβες όπου γνώρισαν και πάλι συντριπτική ήττα. 
Στις συγκρούσεις ανάμεσα στα φιλοκυβερνητικά στρατεύματα και τους επαναστατημένους χωρικούς έχασαν την ζωή τους 6 επαναστάτες και συνελήφθησαν 26 οι οποίοι οδηγήθηκαν στο στρατοδικείο που συνεδρίαζε στην Καλαμάτα.
Οι δίκες διήρκησαν περίπου τρία χρόνια ,αλλά το αποτέλεσμα των δικών δεν έχει γνωστό γιατί δεν υπάρχουν έντυπες ή χειρόγραφες πηγές
Μετά την καταστολή της εξέγερσης τα χωριά της περιοχής ερήμωσαν οι πρωτεργάτες αλλά και οι μετέχοντες σε αυτήν αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν μαζί με τις οικογενειές τους σε περιοχές μακριά από τον τόπο των συμβάντων .
Η οικογένεια του Βασίλη Μανιάτη βρήκε καταφύγιο στην Μεσσηνιακή Μάνη και επέστρεψε στο Σκάρμιγκα στα 1870 όταν η πολιτική κατάσταση άρχισε να ομαλοποιείται