«Απάτη με τις ευλογίες του κράτους», κρυβόταν πίσω από την «υποχρέωση» όλων των παραγωγών αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων να δηλώνουν γεωτρήσεις, πηγάδια, ακόμα και ποταμάκια από τα οποία έπαιρναν νερό.
Αφού τώρα έρχεται η "βόμβα" για... την επιβολή «περιβαλλοντικού τέλους» που «επιβάλλει η κοινοτική νομοθεσία για όλες τις χρήσεις νερού»...
Μέχρι τώρα όμως, τα τελευταία χρόνια, οι αρμόδιες υπηρεσίες των κατά τόπους Περιφερειών της χώρας δεν ενημέρωναν τους παραγωγούς για μία τέτοια «υποχρέωση», αλλά αντίθετα τους έλεγαν «δηλώστε το νερό που χρησιμοποιείτε. Μη βάζετε κάτι κακό με το νου σας. Είναι απλά για να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο νερού»!
Πιο αναλυτικά, η σημερινή κυβέρνηση έρχεται να "πείσει" εκ των υστέρων τον αγροτοκτηνοτροφικό κόσμο ότι η κοινοτική νομοθεσία είναι εκείνη που επιβάλλει «περιβαλλοντικό τέλος» για όλες τις χρήσεις νερού και ως εκ τούτου δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς για την άρδευση. Και ότι, μετά τη νομιμοποίηση των γεωτρήσεων, μέσα από την καταγραφή τους, ήταν σχεδόν νομοτελειακό ότι θα έλθει και η επιβολή ενός «τέλους», δηλαδή ένα ποσό ανά γεώτρηση ή ανά στρέμμα σε όλες τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις, ανάλογα με το τι είδους νερό χρησιμοποιούνε...
Αν δηλαδή το νερό έρχεται από ανοιχτά κανάλια άρδευσης ή από ιδιόκτητες γεωτρήσεις.
«Κατάπτυστο σχέδιο»
Ως «κατάπτυστο» χαρακτηρίζεται από την πλευρά των αγροτών το σχέδιο αυτό.
Πρόκειται για ένα σχέδιο Κοινής Υπουργικής Απόφασης, που μπήκε σε διαβούλευση μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου, από τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γιάννη Τσιρώνη, βάσει του οποίου θεσμοθετείται η κοστολόγηση και επιβάλλεται στη συνέχεια η τιμολόγηση όλων των υπηρεσιών ύδατος, ανάλογα με τη χρήση.
Σύμφωνα με το σχέδιο της εν λόγω ΚΥΑ, οι πάροχοι υπηρεσιών ύδατος, όπως οι ΓΟΕΒ, ΤΟΕΒ, κ.ά., θα προβαίνουν στην είσπραξη του περιβαλλοντικού τέλους από τους τελικούς χρήστες.
Το ποσό των εισπραχθέντων περιβαλλοντικών τελών αποδίδεται από τους παρόχους υπέρ του Πράσινου Ταμείου, σε Ειδικό Λογαριασμό.
Απ' το ανωτέρω ποσό, το 2,5% παρακρατείται από τους παρόχους, για ίδιο λογαριασμό, με εξαίρεση τις πολυμετοχικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης-Αποχέτευσης που είναι «εισηγμένες» στο Χρηματιστήριο, όπως η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ, έναντι του κόστους παροχής των σχετικών υπηρεσιών.
Μεταξύ άλλων στο σχέδιο της απόφασης τονίζεται πως το σταθερό τέλος εφαρμόζεται στην άρδευση ανά στρέμμα καλλιέργειας.
Τα μεταβλητά τέλη ανά κυβικό μέτρο εφαρμόζονται στους χρήστες, ανάλογα με τη μετρηθείσα ποσότητα του ύδατος για αγροτική χρήση που καταναλώθηκε.
Παράλληλα, στα μεταβλητά τέλη περιλαμβάνεται και το περιβαλλοντικό τέλος.
Κανόνες τιμολόγησης
Σε άλλο σημείο της ΚΥΑ αναφέρονται και οι... «γενικοί κανόνες τιμολόγησης χρήσεων ύδατος εκτός οργανωμένων συλλογικών δικτύων».
Συγκεκριμένα:
«Η τιμολόγηση των χρήσεων ύδατος εκτός οργανωμένων συλλογικών δικτύων είναι αναλογική με την κατανάλωση ύδατος κάθε χρήστη (χρέωση ανά κυβικό μέτρο). Σε περιπτώσεις ύδατος αγροτικής χρήσης, όπου δεν είναι εφικτή η καταμέτρησή του, η οικεία Διεύθυνση Υδάτων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, σε συνεργασία με τον οικείο ΟΤΑ Α' βαθμού, εκτιμά την ποσότητα του ύδατος αγροτικής χρήσης, σύμφωνα με τις σχετικές προβλέψεις της κείμενης νομοθεσίας, κατά χρόνο χρήσης του ύδατος, ανάλογα με τα διαθέσιμα στοιχεία, όπως τα στοιχεία του Δελτίου Γεωργοτεχνικών και Γεωργοοικονομικών Στοιχείων Νο 1α για την περίπτωση των εγκαταστάσεων που είναι ηλεκτροδοτημένες με αγροτικό τιμολόγιο».
Κατά τα λοιπά, η ΚΥΑ του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. καταλήγει με την υποτιθέμενη κρατική υποχρέωση (που πολύ θα θέλαμε να μάθουμε πότε τηρήθηκε και πού), να αντιμετωπίζει το νερό ως κοινωνικό αγαθό, με ιδιαίτερη φροντίδα των κοινωνικά ευπαθών ομάδων του πληθυσμού. Να λαμβάνει μέτρα συνεχούς παρακολούθησης και σταδιακής βελτίωσης των υπηρεσιών ύδατος προς το κοινωνικό συμφέρον...
«Έχουν στόχο να πάψει η Ελλάδα να παράγει»
«Είναι μια πατέντα για να ξεζουμίσουν τον αγροτικό κόσμο. Ένας τρόπος είναι αυτός. Είναι καθαρή απάτη. Ακόμα και η ανανέωση της άδειας των γεωτρήσεων και των πηγαδιών, χωρίς ο ιδιοκτήτης τους να έχει κάνει κάποια περαιτέρω εργασία, είναι κάτι που δε γίνεται πουθενά αλλού, σε κανέναν άλλο τομέα.
Είναι μια εφεύρεση μόνο και μόνο για να παίρνουν χρήματα»...
Ενδεχομένως να υπάρχουν και άνωθεν εντολές από τις πολυεθνικές .
Διότι βρίσκουν προϊόντα από τρίτες χώρες φτηνά. Και θέλουν να ταΐζουν με τα προϊόντα αυτά τον καταναλωτή, χωρίς να τους ενδιαφέρει τίποτε άλλο πέρα από το κόστος»...
Υπάρχουν τα παραδείγματα με τις εισαγωγές του τυνησιακού ελαιολάδου, τη νομιμοποίηση με Ονομασία Προέλευσης της φέτας στη Νότια Αφρική, την επιβολή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο κρασί κ.ά.
