ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ:Ολόκληρη η έκθεση ντοκουμέντο της “Open Society” - Πως ο Σόρος αγόρασε τη Μακεδονία από τον ΣΥΡΙΖΑ

Αποκαλυπτική για τις διεργασίες που οδήγησαν στην συμφωνία των Πρεσπών και στην εκχώρηση-πώληση της Μακεδονίας από την κυβέρνηση είναι η έκθεση του ιδρύματος “Open Society” του διεθνούς κερδοσκόπου και πολυεκατομμυριούχου Τζορτζ Σόρος

Η έκθεση δίνει τη δική της εκτίμηση για το πώς φτάσαμε στην συμφωνία και ποιες εξελίξεις δρομολογεί.
Η έκθεση έκτασης 28 σελίδων που τιτλοφορείται «Βόρεια Μακεδονία: Και τώρα τι;» και την οποία επιμελούνται τέσσερις συντάκτες μιλά για «ανταλλάγματα» που εξασφάλισε από τους ξένους ο Α. Τσίπρας για την ψήφιση της συμφωνίας, ανταλλάγματα που έχουν να κάνουν με την «χαλάρωση των δημοσιολογικών δεσμεύσεων», εννοώντας ως προεκλογικό «δώρο» για το κυβερνών κόμμα.
Η έκθεση προχωρά και σε «προβλέψεις» αναφέροντας ότι οι εκλογές θα γίνουν τον ερχόμενο Μάιο και ότι θα προκύψει 5κομματική Βουλή με κατά σειρά κοινοβουλευτικής δύναμης (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΧΑ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ).
Ως προς την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ η έκθεση προεξοφλεί ότι αυτή θα γίνει μέσα στο καλοκαίρι και ότι η ελληνική κυβέρνηση θα φέρει την ένταξη των Σκοπίων στο κοινοβούλιο για κύρωση μεταξύ Φεβρουάριου και Μαρτίου.
Για τη ΝΔ η έκθεση αναφέρει πως η διαφωνία της ήταν προσχηματική θεωρώντας ανεπιτυχή τη προσπάθεια σύνδεσης της με τη Νοβαρτις και την εξαγορά εταιρείας στα Σκοπιά από τη ΔΕΗ. Θεωρεί δε, πως το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης παίζει με τη συναισθηματική φόρτιση που έχει για τους Έλληνες το συγκεκριμένο θέμα.
Ενδιαφέρον είναι το γεγονός της αναφοράς στα ελληνικά ΜΜΕ λέγοντας πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν γνώστες των Σκοπιανών θεμάτων και η κοινή γνώμη ενημερώνεται από «άσχετους και κατευθυνόμενα ΜΜΕ που έχουν… χρεωκοπήσει αλλά ευτυχώς υπάρχουν “νέα, λαϊκά μέσα ενημέρωσης” που ενημερώνουν «αντικειμενικά»
Ένα ενδιαφέρον σημείο της έκθεσης είναι ότι ενώ αναφέρεται ως ημερομηνία δημοσίευσης η 14η Ιανουαρίου αναφέρεται στην ψήφο εμπιστοσύνης που κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ στις 16 Ιανουαρίου ως γεγονός που έχει γίνει ήδη!


Με άλλα λόγια οι συντάκτες της έκθεσης όχι μόνο «προέβλεψαν» ότι ο Α.Τσίπρας θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης αλλά το ανέφεραν σαν κάτι που είχε γίνει ήδη γίνει…
Στην έκθεση καταγράφονται ακόμη δύο ενδιαφέροντα στοιχεία:
Πρώτον η ιδεολογική μετακίνηση του ΣΥΡΙΖΑ από την «καθαρή» Αριστερά στην κεντροαριστερά και δεύτερον η βεβαιη υποστήριξη του Ποταμιού στη ψήφιση της Συμφωνίας.

Να σημειωθεί πως ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας και πρόεδρος των ΑΝΕΛ Π. Καμμένος έχει αφήσει σαφείς υπαινιγμούς για χρηματισμό της κυβέρνησης από τον Τ. Σόρος προκειμένου να προχωρήσει στη συμφωνία με τα Σκόπια.
Μάλιστα όπως σημείωσε σε πρόσφατη ανάρτησή του «οι δραστηριότητες του μεγαλοεπενδυτή (Σόρος) βοηθούν «να αλλάξουν συνειδήσεις» και πρόσθεσε: «Τα χρήματα κάποτε τελειώνουν, οι Έλληνες ποτέ!»
Σε δεύτερη ανάρτηση ο Πάνος Καμμένος τόνισε: «Ελπίζω επίσης έστω και τις τελευταίες στιγμές να καταλάβουν όσοι δεν συμμετέχουν στο έγκλημα με ανταλλάγματα τί πραγματικά συμβαίνει».

Διαβάστε όλη την έκθεση εδώ (για να τη δείτε από κινητά πατήστε πάνω στην εικόνα δυο φορές για να ανοίξει):

Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕΣΣΗΝΙΑ 2019 – Εθνικός δρόμος Πύλος –Γαργαλιάνοι στο ύψος της Costa Navarino !

Για πολλοστή φορά ο Εθνικός δρόμος Γαργαλιάνοι – Πύλος σε απόσταση αναπνοής από την Ναυαρχίδα του Ελληνικού τουρισμού το ξενοδοχειακό συγκρότημα της Costa Navarino  λίγο πρίν τον οικισμό της Γιάλοβας μετατρέπεται σε …. Λίμνη μετά από μία ισχυρή καταιγίδα !

Μας μιλούν για την Μυθική Πελοπόννησο  για τις μεγάλες εποχές που θάρθουν αλλά δεν είναι ικανοί να λύσουν ένα απλό πρόβλημα που το συναντούν σε κάθε δυνατή  κακοκαιρία

Ένα έργο που θα περιλαμβάνει ένα μικρό αποστραγγιστικό  ώστε να βρίσκουν τα νερά διέξοδο προς την λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας  και να μην μεταφέρει στο οδόστρωμα νερά και λάσπες που θέτουν σε κίνδυνο των ζωή κατοίκων και επισκεπτών και τα οποία φυσικά δεν θα απομακρυνθούν άμεσα όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν περιμένοντας οι αρμόδιοι την φύση να αποκαταστήσει  το πρόβλημα … καθαρισμού της κατ΄όνομα Εθνικής οδού ! 
Β.Μ

Φωτό:

Διαβάστε περισσότερα...

Σύνδεσμος ύδρευσης «Τέλλος Άγρας » για καρκινογόνο Αμίαντο – Δεν φταίμε εμείς φταίει ο ….Χατζηπετρής !

Διαβάσαμε σε τοπική ιστοσελίδα του δήμου Τριφυλίας  την ανακοίνωση (του προέδρου;) του Συνδέσμου  ύδρευσης «Τέλλος Άγρας την οποία  ΔΕΝ την απέστειλε στο  Newsmessinia  που επανέφερε στη επικαιρότητα   ένα θέμα που άπτεται της δημόσιας υγείας  και δεν έχει συγκινήσει ακόμα εκτός από τους αρμοδίους και τις εισαγγελικές αρχές 
Στην ανακοίνωση  ΔΕΝ αναφέρετε κουβέντα για την ταμπακιέρα  την ευθύνη την καταλογίζουν στο τέως δήμο Παπαφλέσσα και όχι δήμο Βλαχόπουλου  όπως λανθασμένα αναφέρει ο συντάκτης διότι δήμος Βλαχόπουλου δεν υπήρξε ποτέ  και στην συνέχεια στον δήμο Πύλου- Νέστορος στον οποίο ενσωματώθηκε ο δήμος Παπαφλέσσα  που δεν φρόντισαν οι αρμόδιοι να αποπληρώσουν μία μελέτη της τάξεως των 30-40.000 την ώρα που ο σύνδεσμος και οι δήμοι που τον αποτελούν ξοδεύουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ετησίως ακόμα και για πολιτιστικές εκδηλώσεις  και στον πολιτισμό της ….γουρνοπούλας 
Ακόμα μία ανακρίβεια της ανακοίνωσης  είναι το  κομμάτι του δικτύου που έχει κατασκευασθεί με αμίαντο και οι υπεύθυνοι  του συνδέσμου φαίνετε να το αγνοούν 
Ο αγωγός με τον καρκινογόνο αμίαντο αρχίζει από τις πηγές στο Παλαιό Λουτρό ( Αλικοντούζι ) και τελειώνει στις πρώην αποθήκες του ΑΣΟ στην Μεταμόρφωση και όχι όπως λανθασμένα η από ….άγνοια  ο υπεύθυνος του συνδέσμου αναφέρει στο Τουλούπα Χάνι .
Θα περιμέναμε μια ποιο σοβαρή ενημέρωση σε θέματα που αφορούν την δημόσια υγεία από τους αρμοδίους  οι οποίοι πιθανόν να μισθοδοτούνται  ( δεν γνωρίζουμε εάν οι θέσεις τους στον σύνδεσμο είναι έμισθες  )από τα εν αναμονή θυματα τους και όχι να προσπαθούν λύσουν  με εκθέσεις ιδεών  ένα πρόβλημα του τελευταίου μισού αιώνα  με δεκάδες θύματα κυρίως από καρκίνο του πνεύμονα για τον οποίο κύριος υπεύθυνος θεωρείται ο αμίαντος 
Θα θέλαμε ακόμα μία διευκρίνιση από τους υπευθύνους του «Τέλλος Άγρας » : Από ότι γνωρίζουμε την διοίκηση του συνδέσμου την εκλέγουν από κοινού όλοι οι δήμοι που τοπικές τους  κοινότητες  υδροδοτούνται από αυτόν .
Στην Καποδιστριακή περίοδο  που αναφέρεται η ανακοίνωση μετείχαν εκπρόσωποι από 5 ή 6 Καποδιστριακούς δήμους,  γιατί είχε την υποχρέωση να πληρώσει την μελέτη μόνο ο Δήμος Παπαφλέσσα  (και όχι Βλαχόπουλου )  και εν συνεχεία ο δήμος Πύλου – Νέστορος όπως αναφέρει η ανακοίνωση ;
Με την λογική της Ελληνικής δημόσιας διοίκησης  ότι για όλα φταίνε πάντα οι προηγούμενοι φοβούμεθα ότι και οι επόμενοι θα επιρρίψουν τις ευθύνες στους προηγούμενους δηλαδή σε εσάς  ανεξάρτητα εάν ο καρκίνος  θερίζει   ανεξαίρετα  τους αθώους  δημότες σας

Β.Μ

Διαβάστε περισσότερα...

Ο Καρκινογόνος Αμίαντος του συνδέσμου ύδρευσης "ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ" το δημοσίευμα της "ΦΩΝΗΣ" και η απάντηση του δήμου Πύλου - Νέστορος

Ευχαριστούμε την εφημερίδα "ΦΩΝΗ" και τον εκδότη της Θανάση Τσαμούλη για την ευαισθησία που επέδειξε σε θέματα μείζονος δημόσιας Υγείας και ανέδειξε το θέμα του καρκινογόνου αμίαντου που "υδρεύει " με καρκίνο περισσότερα από 30.000 άτομα στους δήμους Τριφυλίας , Μεσσήνης και Πύλου -Νέστορος  
Στην απάντηση του ο δήμος Πύλου -Νέστορος στην εφημερίδα  αναφέρει για την αντικατάσταση δικτύων ύδρευσης με σωλήνες αμιάντου που έχει προβεί η προγραμματίζει την αντικατάσταση τους σε τοπικές του κοινότητες 
Το δημοσίευμα όμως κε Καφαντάρη αναφέρεται στον ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΑΓΩΓΟ  από το Παλαιό Λουτρό έως τα κτίρια των αποθηκών του πρώην ΑΣΟ στην Μεταμόρφωση μήκους περίπου 20 Χιλιομέτρωνπου υδροδοτεί κατά κύριο λόγο την πόλη των Γαργαλιάνων και δεκάδες τοπικές κοινότητες των ΤΡΙΩΝ δήμων για το οποίο ουδεμία απάντηση δίνεται στο δημοσίευμα παρά την ευαισθησία που επιδείξατε και σας τιμά σε αντίθεση με τους δήμους Τριφυλίας ,Μεσσήνης και Περιφέρειας Πελοποννήσου οι οποίοι "ποιούν την νήσσα " για ένα θέμα που άπτεται της δημόσιας υγείας .
Αναμένοντας τις απαντήσεις σας θα επανέλθουμε με σημαντικά στοιχεία που πιθανόν να "συγκινήσουν" και τις εισαγγελικές αρχές της Μεσσηνίας 

Β.Μ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΥΛΟΥ ΝΕΣΤΟΡΟΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ "ΦΩΝΗΣ"  

Aπάντηση Δήμου Πύλου – Νέστορος: Εχει αντικατασταθεί μερικώς ο αμίαντος στο δίκτυο ύδρευσης και διεκδικούμε την ολοκλήρωσή του!

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΣΣΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ;

 ΑΜΕΣΗ ήταν η αντίδραση του Δήμου Πύλου-Νέστορος στο χθεσινό δημοσίευμα της «Φ» για τα 20 χιλιόμετρα του δικτύου ύδρευσης από καρκινογόνα αμίαντο, που αφορά τους Δήμους Τριφυλίας, Πύλου-Νέστορος και Μεσσήνης από Αλικοντούζι μέχρι Μεταμόρφωση.

Πρόκειται για δημοσίευμα του Βασίλη Μανιάτη από την ιστοσελίδα newsmessinia με τίτλο: «Εγκληματούν Περιφέρεια Πελοποννήσου και Δήμοι Τριφυλίας, Πύλου-Νέστορος και Μεσσήνης».

Στην απάντηση η Δημοτική Αρχή Πύλου ενημερώνει ότι έχει ολοκληρώσει την αντικατάσταση του δικτύου στις Τ.Κ. Καλλιθέας και Χρυσοκελλαριάς και κατά το ήμισυ στο Βασιλίτσι, ενώ αναφέρεται στις ενέργειες και διεκδικήσεις της για την ολοκλήρωση και των υπολοίπων τμημάτων ώστε να ανταποκριθεί στην Κοινοτική Οδηγία.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΗΜΟΥ ΠΥΛΟΥ-ΝΕΣΤΟΡΟΣ

Στην απάντησή του προς τη «ΦΩΝΗ» ο Δήμος Πύλου-Νέστορος αναφέρει:

«Αναφορικά με το δημοσίευμα με τίτλο : «Εγκληματούν Περιφέρεια Πελοποννήσου και Δήμοι Τριφυλίας, Πύλου- Νέστορος και Μεσσήνης», που φιλοξενήθηκε στο  φύλλο της έγκριτης εφημερίδας σας, Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2019, η Δημοτική Αρχή του Δήμου Πύλου- Νέστορος θα ήθελε να ενημερώσει τόσο τον συντάκτη του δημοσιεύματος όσο και τους δημότες τα εξής:

«Η Δημοτική Αρχή του Δήμου Πύλου – Νέστορος καθημερινά επιδεικνύει την ευαισθησία της για την υγεία και την ποιοτική ζωή των δημοτών. Εφαρμόζοντας λοιπόν την Κοινοτική Οδηγία για την αντικατάσταση των αμιαντοσωλήνων στο δίκτυο ύδρευσης του Δήμου, έχει ήδη ολοκληρώσει την αντικατάστασή τους, στις Τ.Κ. Καλλιθέας και  Χρυσοκελαριάς και το μισό περίπου δίκτυο της Τ.Κ. Βασιλιτσίου ενώ  αναμένεται το έργο να ολοκληρωθεί άμεσα. Παράλληλα διεκδικήσαμε και καταφέραμε να ενταχθούν στο Πρόγραμμα «Φιλόδημος» του Υπουργείου Εσωτερικών, έργα αντικατάστασης αμιαντοσωλήνων με κατασκευή νέου δικτύου ύδρευσης στις Τ.Κ. Μεθώνης, Χωματάδας, Πετροχωρίου, Κυνηγού και στον  οικισμό Περιβολάκια. Επίσης έργα ύδρευσης στην  Δ.Ε Νέστορος και στις Τ.Κ. Καλλιθέας, Πήδασου, Μεσοχωρίου και Κάτω Αμπελοκήπων, συνολικού προϋπολογισμού 3.900.000 ευρώ. Έχουμε ήδη ολοκληρώσει την μελέτη που αφορά στο υδραγωγείο της Κορώνης και αναμένουμε την χρηματοδότηση του έργου , το οποίο θα καλύψει τις Τ. Κ. Κορώνης, Χαρακοποιού, Φαλάνθης, Βουναρίου, Βασιλιτσίου και Κόμπων. Παράλληλα είναι έτοιμο προς ένταξη, το έργο της αλλαγής του κεντρικού αγωγού ύδρευσης σε Αμπελόκηπους, Καλλιθέα, Χωματάδα, Περιβολάκια έως Κυνηγού. Επίσης  έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει άμεσα η σύνταξη μελέτης και για τα υπόλοιπα τμήματα του Δήμου. Στόχος μας είναι να ολοκληρωθεί η αντικατάσταση των αμιαντοσωλήνων στο δίκτυο ύδρευσης όλου του Δήμου , προκειμένου να εφαρμοστεί η Κοινοτική Οδηγία και για αυτό διεκδικούμε την χρηματοδότηση των έργων που απαιτούνται.»

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΑΠΟ ΑΜΙΑΝΤΟ

Το σχετικό δημοσίευμα ανέφερε:

«Είναι αδύνατο να δεχτώ, ότι υπάρχουν ακόμα υδρευτικά δίκτυα στην Μεσσηνία με βασικό υλικό τον καρκινογόνο αμίαντο, 37 χρόνια μετά την Κοινοτική Οδηγία 76/769/Σεπτέμβριος 82.
Σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 149 της Συνθήκης αυτής που απευθύνεται προς όλα τα Κράτη–Μέλη «απαγορεύεται αυστηρά η χρήση και εμπορία των προϊόντων και παρασκευασμάτων του αμίαντου».
Αν οι πολιτικές και τοπικές μας εξουσίες εξακολουθούν να στρουθοκαμηλίζουν, τους υπενθυμίζω ότι το κτίριο που στεγαζόταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκκενώθηκε το 1991, όταν βρέθηκε ότι είχε χρησιμοποιηθεί αμίαντος κατά την κατασκευή του το 1967.
Παρόλα αυτά η Ελλάδα όχι μόνο δεν συμμορφώθηκε με την πρώτη Οδηγία (γι’ αυτό και ακολούθησε και δεύτερη Οδηγία με αρ. 87/217/ΕΟΚ/19-3-87 σχετικά πλέον με την πρόληψη και μείωση της ρύπανσης από τον καρκινογόνο αμίαντο) και συνεχίζουμε να ανεχόμαστε την ύπαρξη του αμίαντου ακόμη και σε δίκτυα ύδρευσης όπως αυτό του Συνδέσμου ύδρευσης «Τέλλος Αγρας » που υδροδοτεί τρεις Καλλικρατικούς Δήμους ( Πύλου-Νέστορος ,Μεσσήνης και Τριφυλίας ) από το 1973 έως σήμερα και συγκεκριμένα για το κομμάτι του αγωγού από τις πηγές στο Παλαιό Λουτρό ( Αλικοντούζι ) έως την Μεταμόρφωση με μήκος αγωγού πάνω από …20 χιλιόμετρα!». 

Στο ίδιο δημοσίευμα του Βασίλη Μανιάτη υπήρχε ένα ιστορικό για τον καρκινογόνο αμίαντο, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε στο Newsmessinia.gr και τη foninews.gr που ανάρτησε χθες το σχετικό δημοσίευμα της «ΦΩΝΗΣ».

ΤΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΔΗΜΟΙ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ;

Ενδιαφέρον θα έχει να πληροφορηθούν οι κάτοικοι και των άλλων περιοχών στα όρια των Δήμων Μεσσήνης και Τριφυλίας, καθώς και της Περιφερειακής Αρχής Πελοποννήσου για τις ενέργειες, αλλά και το χρονοδιάγραμμα (αν υπάρχει) για την αντικατάσταση του δικτύου ύδρευσης από τον καρκινογόνο αμίαντο, με την εφαρμογή της Κοινοτικής Οδηγίας. Εκτός και το τεράστιο αυτό ζήτημα το θεωρούν ήσσονος σημασίας, οπότε ας απολογηθούν στους κατοίκους που υδρεύονται από το εν λόγω επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία δίκτυο ύδρευσης.

Θ.Τ.

Διαβάστε περισσότερα...

Ένα να ξέρεις ,σε λυπάμαι....

Σε ξέρω....

Σε θυμάμαι στους ώμους του πατέρα σου να κουνάτε σημαιάκια του ΠΑΣΟΚ το 81.
Δεν το παραπίστευε ο πατέρας σου το ΠΑΣΟΚ, αλλά συνεπαρμένος από την μέθη της αλλαγής,πήγε με το μπούγιο.
Όχι χωρίς ανταλλάγματα.
Εκεί που καιγόταν στα χωράφια,πούλησε τα ξαδέρφια του από το χωριό για ψήφους και μπήκε στο δημόσιο.
Και από τότε όλα άλλαξαν.
Αγοράσατε διαμέρισμα,πέρναγαν τα χρόνια αγοράσατε και εξοχικό στη Λούτσα.
Μπήκατε στις κλαδικές στα γρήγορα »χώθηκε» και η μαμά.
Μπήκε στο ΙΚΑ καθαρίστρια και γρήγορα πέρασε σε γραφείο.
Εσύ πήγες γαλλικά,πήγες πιάνο,έκανες ενόργανη όλα καλά
.Θυμάσαι ακόμη την Αυριανή στο τραπέζι της οικογένειας.
Και μεις ψηφίζαμε ΠΑΣΟΚ αλλά δεν τα καταφέρναμε να ξεκολλήσουμε .
Είχατε τον τρόπο σας είσασταν πιο καπάτσοι.
Υστερα ήρθε ο Μητσοτάκης.
Δεν το πίστευες ότι κάποιος αμφισβητούσε τα κεκτημένα σου.
Και η αλήθεια είναι ότι ο τύπος το έκανε άγαρμπα.
Δεν το συγχώρεσες.
Του κόλλησες την ρετσινιά του γκαντέμη,του λωποδύτη.
Τα κατάφερες τον ισοπέδωσες.
Σε θυμάμαι μετά και στα συνέδρια του 96.
Δεν σε ένοιαζε που ο Σημίτης έλεγε τα ακριβώς αντίθετα απο τον Ανδρέα.
Κόλλησες πάνω του γιατί έβλεπες πως τόχε με την εξουσία,ήταν το μέσο που θα σε αποθέωνε.
Έπαιξες στο χρηματιστήριο με τον πατέρα,κονομήσατε για λίγο καιρό,σπούδασες και στην Αγγλία.
Ο πατέρας, σου έπαιρνε αυτοκίνητο με την αποφοίτηση και όλα προδιαγράφονταν καλά και για σένα.
(Και γω Σημίτη ψήφιζα αλλά δεν τα κατάφερνα.
Έκανα τον σερβιτόρο,είχα φθηνό μηχανάκι,κάτι δεν έκανα καλά).
Τον Σημίτη τον ισοπέδωσες κι αυτόν όταν έφυγε, γιατί έφερε τον Γιαννίτση και κάτι άλλους περίεργους που βάζαν χέρι στο εφ άπαξ.
Και τον διαολόστειλες κι αυτόν.
Ο ΓΑΠ τα έλεγε καλλίτερα.
Μίλαγε και για μπάφους, ήταν και Παπανδρέου, δεν θα πείραζε τα κεκτημένα ένας Παπανδρέου.
Τον αποθέωσες και τον Γιώργο του έδωσες φτερά.
Μεχρι που αυτός στα αμφισβήτησε όλα.
Σου είπε πως πρέπει να πληρώσεις,ενώ προεκλογικά σου έλεγε λεφτα υπάρχουν.
Λεφτά υπήρχαν,αλλά ήταν τα ΔΙΚΑ ΣΟΥ.
Αυτά εννοούσε ο μαυρο ΓΑΠ.
Λεφτά από μαυρα ιδιαίτερα,λεφτα από φακελάκια,λεφτά από ψεύτικες υπερωρίες,από κρυμένες ταμειακές,λεφτα ακόμη και από πρόωρες συντάξεις και παχυλά εφ ΄απαξ.
Αυτό δεν συγχωρούνταν με τίποτα.
Κανείς δεν θα πείραζε τα λεφτα απ το εφάπαξ.
Τον έστειλες από κει που ήρθε.
Φαινόταν αδιέξοδο,από τη μιά η δεξιά από την άλλη το χάος.
Μέχρι που ήρθε ο Αλέξης.
Τον είδαν πρώτα τα λαγωνικά,ο Κουρουμπλής,η Λούκα και ο Κοτσακάς.
Δεν θα πήγαιναν σε κουτσό άλογο αυτοί και τα αλάνθαστα αντανακλαστικά σου δεν σε πρόδωσαν.
Και έτσι ήρθε ο Αλέξης.
Τι και αν έλεγε ότι νά ναι φαινόταν ότι θα γίνει εξουσία και σου έφτανε.
Βρήκες και το κατάλληλο παραμύθι-πάντα σου άρεσε το παραμύθι-το ονόμασες μνημόνιο αντιμνημόνιο και βούτηξες στα βαθιά.
Αυτό το δίπολο ήταν βολικό,ξέπλενε την ευθύνη σου από τα χρόνια που ούρλιαζες ΠΑΣΟΚ και έτσι καθαρός και αριστερός έφτιαχνες νέες πολιτείες.
Ο Αλέξης διασφάλιζε το μισθό και τη σύνταξη των γονιών που θα σε ζούσε μέχρι να μπεις και συ στο δημόσιο.
Αν δεν μπεις εσύ,να βουλιάξουν όλοι.
Δεν μπορεί να σε ξεπατώσει στη δουλειά ο κάθε βρωμιάρης ευρωπαίος στην ελεύθερη αγορά έσένα που τα είχες όλα.
Δεν σε αθροίζω με τους Συνασπιστές.
Αυτοί ήταν πιο ευρωπαϊστές από ολους μας και παραμένουν
Εκεί που Συριζαίοι έχουν σαστίσει με τις επιλογές Τσίπρα,εσύ στέκεσαι βράχος Προεδρικός.
Δικαιολογείς τα αδικαιολόγητα.
Γιατί καταβάθως είσαι λούμπεν τσοκαρία που γουστάρει μόνο την εξουσία με όποιοδήποτε κόστος…
Δεν πας όμως με το ΚΚΕ που τα λέει καλλίτερα εκεί έχει βραχάκια,δεν έχει εξουσία.
Δεν είσαι ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ και το ξέρεις.
Ούτε νέο ΠΑΣΟΚ.
Είσαι το χειρότερο ΠΑΣΟΚ,το αηδιαστικό,αυτό που πρέπει να ξεμπερδεύουμε και κρύβεσαι μέσα στον Συριζα..
Δεν σε νοιάζει τίποτα γιατί πάνω από λα είσαι παρτάκιας,ο παρτάκιας που διέλυσε τη χώρα και όσο σου διασφαλίζουν τα κεκτημένα σου τόσο θα συνεχίζεις να διαλύεις τα πάντα.
Δεν σε φοβάμαι,δεν σε γουστάρω αλλά δεν θα σου βάλω κρεμάλες όπως εσύ.
Ένα όμως να ξέρεις ,σε λυπάμαι.

Β.Μ

Διαβάστε περισσότερα...

Η παλιά μας βρύση - Για την ιστορία που χάνετε

Σαν πας Μαλάμω'μ για νερό... στη βρύση θα σε καρτερώ.

Αν η Μαλάμω ανταποκριθεί στο κάλεσμα του καλού της και πάει στη βρύση να γεμίσει τη στάμνα της όταν αυτός θα ποτίζει το άλογό του, ίσως ανταλλάξουν και ένα γλυκό φιλάκι.
Εάν ήθελε να του κάνει ένα καψονάκι, να τον ''στήσει'', έτσι για να δοκιμάσει την αγάπη του και πήγε στο ραντεβού μερικές δεκαετίες αργότερα, τότε σίγουρα δε θα βρήκε ούτε τον καλό της, μα ούτε και τη βρύση γιατί  πλέον οι ερπύστριες από τις μπουλντόζες του

εκσυγχρονισμού της αγροτικής οδοποιίας   την καταχώνιασαν για πάντα
Δεν υπολόγισε την εξέλιξη.
Τον πολιτισμό.

Δε φαντάστηκε η καψερή οτι θα ρθει καιρός που δε θα χρειάζεται να πάει στη βρύση να γεμίσει τη στάμνα της, γιατί το νερό θα υπάρχει μέσα στο σπίτι της και με μια κίνηση του χεριού, στρίβοντας ένα διακόπτη, θα έχει όσο νερό θέλει.
Ούτε η Μαλάμω μπορούσε να σκεφτεί τέτοια πράματα εκείνο το καιρό, μα ούτε και εμείς σήμερα που ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας και της ταχύτητας μπορούμε να σκεφτούμε τι θα μας ξημερώσει αύριο.
Καθημερινώς κάτι καινούργιο μπαίνει στη ζωή μας και εμείς παθιασμένοι και αχόρταγοι καταναλωτές όπως έχουμε καταντήσει, το αρπάζουμε, το βάζουμε στο κομοδίνο, πετάμε το παλιό που μέχρι χτες ήταν καινούργιο και σε λίγο καιρό, κοιτάμε με νοσταλγία στις αντίκες όλα αυτά που θεωρήσαμε άχρηστα και πετάξαμε.
Όπως με νοσταλγία αναπολούμε  αυτές τις παλιές βρύσες  θυμίζοντας μας εκείνες τις εποχές και τον ρόλο που έπαιξαν στη ζωή μας.
Η παλιά μας βρύση θα μπορούσε άνετα να χαρακτηρισθεί ''έργο τέχνης'', ψηλή, αριστοκρατική, με τα καλοπελεκημένα αγκωνάρια  μα τα ωραία πέτρινα πεζούλια της στις δύο άκρες  για να ακουμπάνε τις στάμνες και τις βαρέλες για να τις ζαλώνονται εύκολα.
 Η βρύση  αυτή ήταν τόπος ξεκούρασης των οδοιπόρων, των περαστικών που έβρισκαν λίγη δροσιά και ανακούφιση με το δροσερό νεράκι.
Τις Κυριακές, μετά την εκκλησία, οι γυναίκες έφευγαν σκυφτές και βιαστικές για το σπίτι να ετοιμάσουν το φαγητό.
Οι άντρες έμεναν  στα μαγαζιά  για καφεδάκι, ουζάκι, για καμιά πρέφα μέχρι να έρθει η ώρα του φαγητού.
Είχε πολύ κόσμο τότε το χωριό.
Συνήθως τις Κυριακές ερχόταν και κάποιο τρακτέρ η καμιά φρέζα με είδη μαναβικής. 

Ντομάτες, λαχανικά, φρούτα, καρπούζια κ.λ.π.
Αργότερα την παλιά βρύση αντικατέστησαν  οι βρύσες της γειτονιάς, με κύριο χαρακτηριστικό το στόμα του λιονταριού  που ήταν σπαρμένες σε κάθε γειτονιά και στον κεντρικό δρόμο του χωριού, οι οποίες  είχαν κι αυτές τη δική τους ιστορία.
Όταν γινόταν κάποιος γάμος, η νύφη πήγαινε με τα πόδια στην εκκλησία συνοδευόμενη από το σόι που σε όλη τη διαδρομή τραγουδούσε εναλλάξ.
Πρώτα οι άντρες και μετά το "επιαναν" οι γυναίκες.
 Όπου περνούσε το συμπεθεριό, έβγαιναν όλοι στα μπαλκόνια και πετούσαν ρύζι.
Η νύφη δε, σε κάθε βρύση πετούσε λεφτά ( κέρματα ) για να τρέχει η ευτυχία στο σπιτικό της όπως τρέχει το νερό στη βρύση.
 Εκεί γινόταν πραγματικός πόλεμος.
 Σκάβαμε με τα νύχια μας το χώμα μήπως είχε χωθεί κάνα πενηνταράκι κάτω από καμιά πέτρα. Μετά φεύγαμε πιλάλα για την επόμενη.
Βλέπουμε λοιπόν οτι  αυτές  οι βρύσες,  είχαν παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας.
 Ήπιαμε το νερό τους, πλυθήκαμε με αυτό, ζήσαμε.
Δικαιολογημένα ο λαός θέλησε να τις κάνει σημείο αναφοράς στη ζωή του κάθε χωριού, για όμορφες γραφικές συνήθειες, τόπο για ειδύλλια, για νεανικά σκιρτήματα και χτυποκάρδια, μέχρι απόκοσμες παραδόσεις και θρύλους για αερικά, νεράιδες και ξωτικά.
Όλα αυτά όμως με τον καιρό χάθηκαν και η ομορφιά τους ξεθώριασε.
 Οι βρύσες ''μετακόμησαν'' μέσα στα σπίτια, οι μπουγάδες χώθηκαν στα πλυντήρια, ζώα πια δεν υπάρχουν στις αυλές και στα κατώγια για να ξεδιψούν στη βρύση.
Έτσι, οι παλιές αυτές βρύσες, ρημάχτηκαν από τον χρόνο.
Τα σύγχρονα δίκτυα διανομής νερού αφαίρεσαν την χρησιμότητά τους.
Άρχισαν να ερημώνουν, να μαραζώνουν,  εξαφανίζονται  να στερεύουν από την αδιαφορία χάνοντας έτσι τη δόξα και την ομορφιά τους παραμένοντας στην μνήμη μας σαν μια σταγόνα ιστορίας στο πέρασμα του χρόνου
Αυτές οι βρύσες, οι θολωτές εξώπορτες, οι πέτρινες πεζούλες, οι φούρνοι, τα πηγάδια είναι η κληρονομιά μας.
 Είναι η ιστορία μας, είναι το χτες.
Εάν χάσουμε το χτες, δε θα έχουμε αύριο.

Β.Μ 

Διαβάστε περισσότερα...

"Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα..."

Η ελπίδα που μας κλέβουν σήμερα, μεταλλάσσεται σε βαριά δεσμά του αύριο !

 Αυτοί οι στίχοι του Κώστα Βάρναλη αποτελούν την μοιραία φωτογραφία της σημερινής Ελλάδας. 

 Μιάς χώρας, που έγινε χώρος πειραματισμών, χώρος ευκαιρίας και πλουτισμού για παρέες, λακέδες και αφεντικά, για τράπεζες και άγνωστους - κρυφούς επενδυτές που έπαιξαν στην μιζέρια και την δειλία του σύγχρονου Έλληνα και κέρδισαν...
"Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα...",  μας ψιθυρίζει ο ποιητής, προσπαθώντας να μας πείσει πως τα θαύματα γίνονται όταν υπάρχει ανδρεία, όταν υπάρχει θέληση, όταν κυριαρχεί η γνώση αλλά και πίστη στα ιδανικά και τις αξίες, όταν είμαστε μαζί και όχι χώρια... τότε μπορούμε να περιμένουμε ΙΣΩΣ να έρθει το θαύμα...
Όμως, τί από αυτά σήμερα υπάρχει;
Δυστυχώς, λόγια πολλά, λόγια φτωχά, λόγια του ψευτο-νταή που κουρνιάζει σαν έρθει η στιγμή...
Αυτοί είμαστε; Έτσι μας έκαναν; Και το ανεχόμαστε;
Καμιά δικαιολογία... τίποτε δεν υπάρχει για να μας απαλλάξει από την ευθύνη της μοιρολατρίας μας και από τη νίκη των φόβων μας.
Δουλικά, χειρίστου είδους γινήκαμε.  
Και, ακόμη και τώρα, ελπίζουμε σε ένα νέο αφέντη που θα μας λυπηθεί και δεν θα μας φοβηθεί.
Ψάχνουμε για οίκτο, όταν οι πρόγονοί μας πέθαιναν για να κρατήσουν την περηφάνεια τους...
"...Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα..." 
Αυτοί είμαστε και όσο και να μας πονάει, όσο και να μας πληγώνει, η ελπίδα που ψάχνουμε δεν υπάρχει πουθενά.
Πρέπει πρώτα να γεννηθεί στην καρδιά μας, για να βγει μετά παραέξω, αν είμαστε πραγματικά αντρειωμένοι...
Η ελπίδα που μας κλέβουν σήμερα, μεταλλάσσεται σε βαριά δεσμά του αύριο.
Κι εμείς, "μοιραίοι" θεατές της συντριβής μας κοιτάζουμε στον ορίζοντα να βρούμε εκείνο που μέσα από τα στήθια μας αφήσαμε να φύγει...
Ψάχνουμε σε μύθους, προφητείες και κουβέντες... 
ψάχνουμε να στηριχτούμε, όταν δεν είμαστε σε θέση ούτε καν να σκεφτούμε.
 Και άντε και στηριχτήκαμε στα λόγια κάποιου... λόγια... που αύριο μπορεί να γίνουν κόλαφος και εξευτελισμός...
Πόσο εύκολα ξεστρατίζουμε όταν δεν έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε;
Πόσο εύκολα χάνουμε μάχες, που δεν δίνουμε ποτέ, επειδή δεν μάθαμε να μαχόμαστε;
Πότε, άραγε, θα αποφασίσουμε να πολεμήσουμε και να νικήσουμε τους προσωπικούς μας δαίμονες, για να σηκωθούμε και να πάρουμε όλα όσα μας ανήκουν, όλα όσα σήμερα μας κλέβουν;
Ακόμη και το θαύμα για να γίνει, πόσο άξιοι είμαστε για να το δούμε;
Πόσο άξιοι είμαστε για να το καταλάβουμε;
Ανάξιοι  των καιρών... ανάξιοι της μοίρας των δικών μας των παιδιών...
Αυτοί είμαστε.
Μέχρι να πάρουμε απόφαση να αλλάξουμε.
Τότε, μόνο, θα αλλάξουν όλα...

Β.Μ 

Διαβάστε περισσότερα...

Ανασκαφική έρευνα στον Ιερό Ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος

Μια από τις βασικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αρχαιολόγοι πεδίου αφορά στην πίεση και τις συνεχείς συγκρούσεις με πολίτες και ποικίλους τοπικούς παράγοντες σε περιπτώσεις δοκιμαστικών τομών, σωστικών ανασκαφών και αρχαιολογικών εργασιών στο πλαίσιο του ασκούμενου οικοδομικού ελέγχου περιμετρικά μνημείων ή σε περιοχές με θεσμικό πλαίσιο προστασίας. Στην περίπτωση των βυζαντινών μνημείων η αντιπαλότητα κορυφώνεται με αφορμή ζητήματα διαχείρισης ναών που προστατεύονται από την αρχαιολογική νομοθεσία, όπου πολύ συχνά οι συγκρούσεις μεταξύ εκκλησιαστικών συμβουλίων και υπηρεσιακών παραγόντων καταλήγουν στις δικαστικές αίθουσες. Στο άρθρο που ακολουθεί  η αρχαιολογική διερεύνηση και οι εργασίες αποκατάστασης δεν έγιναν απλώς με τη σύμπνοια των αρμόδιων ιερέων και των περίοικων, αλλά χάρη στην οικονομική και την υλική τους υποστήριξη. 
Η αρμονική συνεργασία βασίστηκε σε ένα ξεκάθαρο προγραμματισμό, που έθετε εξ αρχής ως στόχο αφενός την ανασκαφική διερεύνηση των εν λόγω μνημείων –κάτι που πρωτίστως ενδιαφέρει τους αρχαιολόγους της Υπηρεσίας– και αφετέρου την εκ των υστέρων αποκατάσταση και ανάδειξη τους, προκειμένου αυτά να ενταχθούν και πάλι αρμονικά στη λειτουργική ζωή των τοπικών κοινωνιών. 

Μεταμόρφωση Σκάρμηγκα

Ο ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ή της Αγιά Σωτήρας (εικ.1), όπως είναι γνωστή μεταξύ των γηγενών, βρίσκεται 700 περίπου μέτρα ΒA του χωριού Σκάρμηγκας1, στους πρόποδες εύφορου λόφου, κτισμένος πάνω σε πηγή. Το χωριό έχει, μάλιστα, μετονομαστεί εδώ και πολλές δεκαετίες από Σκάρμηγκας σε Μεταμόρφωση χάρη στην εν λόγω εκκλησία, η αρχαιότερη μνεία της οποίας ανάγεται στα τέλη του 17ου αιώνα2. Ο οικισμός αναφέρεται για πρώτη φορά σε επιστολή του πάπα Ιννοκέντιου Γ΄ του έτους 1212 με την ονομασία «Escaminges», παραφθορά προφανώς της λέξης Σκάρμηγκας3. 
Η αρχική ονομασία του οικισμού, ακόμα σε χρήση μεταξύ των ηλικιωμένων κατοίκων του, έχει υποστηριχθεί ότι προέρχεται από τη βυζαντινή λέξη σκαραμάγγιον4, το πολυτελές μεταξωτό ύφασμα από το οποίο ράβονταν οι βαρύτιμες ενδυμασίες των βυζαντινών αρχόντων και αξιωματούχων, ονομασία που πιθανώς απηχεί την παραγωγή μεταξιού στην περιοχή, ενός από τα βασικότερα εξαγωγικά προϊόντα της Πελοποννήσου στα μεσαιωνικά χρόνια5.
Ο ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ανήκει στον τύπο του ελεύθερου σταυρού με νάρθηκα στα δυτικά, η αρχική φάση του οποίου έχει χρονολογηθεί στον 11ο ή στις αρχές του 12ου αιώνα6. Στα ανατολικά προβάλλει η αψίδα του ιερού βήματος, τρίπλευρη εξωτερικά. Το σύνολο της ανωδομής του ναού, συμπεριλαμβανομένων του τρούλου και της θολοδομίας του έχει καταρρεύσει μετά από ανατίναξη που προκλήθηκε κατά το καταστροφικό πέρασμα των στρατευμάτων του Ιμπραήμ το 1826 7. Ό,τι απέμεινε από την εκκλησία μετασκευάστηκε πρόχειρα από τους περίοικους και στεγάστηκε εν τέλει με ξύλινη κεραμοσκεπή στέγη, προκειμένου το κτήριο να συνεχίσει να εξυπηρετεί τις λατρευτικές ανάγκες του οικισμού. Η υφιστάμενη στέγη κατασκευάστηκε το 2002 από εργατοτεχνίτες του τότε Κλιμακίου Καλαμάτας της 5ης Ε.Β.Α.8.

Τον Μάιο του 2010 με την προτροπή και τη στήριξη του ακάματου ιερέα του χωριού, πατέρα Βασιλείου Γαϊτάνη, ξεκίνησαν οι εργασίες αποκατάστασης στο εσωτερικό του ναού9.
Σε μια πρώτη φάση ολοκληρώθηκαν οι καθαιρέσεις των νεότερων επιχρισμάτων και ασβεστωμάτων που κάλυπταν τις εσωτερικές επιφάνειες του μνημείου (εικ.2α). Η επέμβαση αυτή συνέβαλε στο να εξακριβωθούν με μεγαλύτερη σαφήνεια τα τμήματα της τοιχοποιίας του κτηρίου που διατηρούνται από την πρώτη οικοδομική του φάση, ενώ εντοπίστηκαν και ελάχιστα σπαράγματα ζωγραφικού διακόσμου. Στα πέρατα των πλάγιων τοίχων του δυτικού σταυρικού σκέλους αποκαλύφθηκαν ίχνη του διαχωριστικού τοίχου που κάποτε υψωνόταν μεταξύ νάρθηκα και κυρίως ναού10.
Από τη θολοδομία δεν διασώζεται σήμερα κανένα ίχνος παρά μόνο η γένεση της εγκάρσιας καμάρας του νάρθηκα, κατασκευασμένη με πλίνθους. Επειδή τα στοιχεία που προέκυψαν μετά την καθαίρεση των επιχρισμάτων βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση της οικοδομικής ιστορίας του ναού κρίθηκε σκόπιμο οι εσωτερικές επιφάνειές του να επιχρισθούν επιλεκτικά, έτσι ώστε να μείνουν εμφανή τμήματα της τοιχοποιίας που παρουσιάζουν ειδικό ενδιαφέρον (εικ.2β).
Μετά την ολοκλήρωση του επιχρίσματος πραγματοποιήθηκε στο εσωτερικό του μνημείου εκτεταμένη ανασκαφική έρευνα, αφού προηγουμένως αφαιρέθηκαν τα νεωτερικά πλακίδια του δαπέδου11. Η ανασκαφή του κυρίως ναού αποκάλυψε έναν κτιστό τάφο επιμελημένης κατασκευής, χωροθετημένο αξονικά στο δυτικό σταυρικό σκέλος, μπροστά ακριβώς από τη θέση που κάποτε διαμορφωνόταν η βασίλειος πύλη (εικ.3). Ο τάφος περιείχε μία ανακομιδή και μία κανονική ταφή. Στο τμήμα της επίχωσης γύρω από τον σκελετό της ταφής, εντοπίστηκαν 50 χάλκινα νομίσματα Μανουήλ Κομνηνού (εικ.4α, β), τα οποία δεν συνιστούσαν θησαυρό, μιας και ήταν σκορπισμένα σε διάφορα σημεία της επίχωσης. Η συγκεκριμένη πρακτική μαρτυρείται σπάνια στα βυζαντινά ταφικά έθιμα και δεν έχει τύχει μέχρι σήμερα ειδικότερης μελέτης12. Κατά την ανασκαφική διερεύνηση του νάρθηκα εντοπίστηκαν κάτω από παχύ στρώμα επίχωσης τρεις πρόχειρης κατασκευής ακτέριστες ταφές (εικ.3)13.

Η ανασκαφή της εκκλησίας του Σκάρμηγκα απέδωσε μεγάλες ποσότητες κεραμικής διαφόρων τύπων και πολλά θραύσματα υάλινων αγγείων14. Από τα εφυαλωμένα όστρακα αρκετά ανήκουν σε αγγεία της λεγόμενης ομάδας των γραπτών με καστανό και πράσινο υαλώδες χρώμα, τα οποία χρονολογούνται ως επί το πλείστον στον 12ο αιώνα15. Δεν απουσιάζουν και ορισμένα λεπτεγχάρακτα με πράσινη εφυάλωση της ίδιας εποχής (εικ.5α)16, ενώ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εύρεση στον χώρο του ιερού βήματος τμήματος οστράκου από πήλινο σκεύος λειτουργικής χρήσης (εικ.5β). Όπως υποδεικνύει η επιγραφή «πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες», προφανώς πρόκειται για τμήμα αγίου ποτηρίου της ιδίας εποχής17. Η συντριπτική πλειονότητα των οστράκων από την ανασκαφική διερεύνηση της εκκλησίας του Σκάρμηγκα χρονολογούνται με σχετική ασφάλεια στον 12ο αιώνα, ενώ φαίνεται ότι αποτελούν προϊόντα βυζαντινών κεραμικών εργαστηρίων18. Την εξαίρεση συνιστούν ελάχιστα όστρακα προερχόμενα από εργαστήρια του αραβικού κόσμου, με προεξέχον ένα λεπτό θραύσμα φατιμιδικού αγγείου του δεύτερου μισού του 11ου ή των αρχών του 12ου αιώνα, που φέρει άχρωμη εφυάλωση, διακοσμημένο με άρπυια (εικ.5γ)19. Από το μυθικό ζώο, αποδοσμένο με χρυσό μεταλλικό χρώμα, διακρίνεται μόνο το κεφάλι. Το αγγείο αυτό, προσφέρει τη δική του μαρτυρία για τις εμπορικές σχέσεις μεταξύ βυζαντινής επικράτειας και αραβικού κόσμου20. Την ίδια εποχή εισηγμένα κεραμικά σκεύη από την φατιμιδική Αίγυπτο έχουν εντοπιστεί και σε άλλες πόλεις του νότιου ελλαδικού χώρου, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι με παρόμοιες κούπες αιγυπτιακής προέλευσης διακόσμησε τις όψεις της εκκλησίας που ανήγειρε το 1149 κοντά στο Ναύπλιο ο επίσκοπος Άργους Λέων21 . Με εντυπωσιακά φατιμιδικά αγγεία διακοσμούνται επίσης οι όψεις του ναού των Ταξιαρχών Γλέζου στη Λακωνική Μάνη, ευρύνοντας τα όρια διασποράς παρόμοιων αντικειμένων στην Πελοπόννησο22.

Το σπουδαιότερο εύρημα της ανασκαφής του Σκάρμηγκα προέρχεται από την επίχωση του νάρθηκα. Πρόκειται για έναν μικρό χάλκινο σταυρό-λειχανοθήκη, που όταν συντηρήθηκε αποκάλυψε περισσότερα στοιχεία για τον διάκοσμό του (εικ.6). Στην κύρια όψη του παριστάνεται μετωπικά η Θεοτόκος δεόμενη, ενώ στην άλλη πλευρά εικονίζεται μετωπικός ολόσωμος άγιος. Παρόμοιοι επιστήθιοι σταυροί-λειψανοθήκες, που ανοίγουν για να δεχτούν στο εσωτερικό τους λείψανα αγίων, έχουν βρεθεί κατά εκατοντάδες σε διάφορες πόλεις της βυζαντινής επικράτειας και πέραν αυτής23. Χρονολογούνται συνήθως στον 10ο με 11ο αιώνα, ενώ δεν παύουν να χρησιμοποιούνται και στη διάρκεια της επόμενης εκατονταετίας. Ο σταυρός του Σκάρμηγκα παρουσιάζει στενές αναλογίες με τον σταυρό-λειψανοθήκη που εκτίθεται σήμερα στο Μουσείο Ανατολικών Τεχνών της Άγκυρας24, ενώ μια αρκετά πλούσια ομάδα παρόμοιων σταυρών έχει εντοπιστεί στις ανασκαφές των μεσοβυζαντινών φάσεων της Κορίνθου25.
Η αποτίμηση των ανασκαφικών δεδομένων στην εκκλησία του Σκάρμηγκα συνέβαλε στον ακριβέστερο προσδιορισμό της χρονολόγησης του μνημείου. Τα νομίσματα που βρέθηκαν σκορπισμένα στη δεύτερη ταφή του κεντρικού τάφου (εικ.4β), όλα κοπές του Μανουήλ Α΄ Κομνηνού (1143- 1180), συνιστούν ένα terminus ante quem για την ανέγερση του ναού. Η ύπαρξη, από την άλλη, της ανακομιδής υποδεικνύει χρόνο μάλλον προγενέστερο της βασιλείας του Μανουήλ, ενδεχομένως στο πρώτο μισό του 12ου αιώνα, όταν στο πηδάλιο της αυτοκρατορίας βρισκόταν ο πατέρας του, Ιωάννης Κομνηνός (1118- 1143). Ως εκ τούτου προκρίνεται η χρονολόγηση του ναού στα τέλη του 11ου με αρχές του 12ου αιώνα, επιβεβαιώνοντας την άποψη που είχε διατυπωθεί πριν από είκοσι περίπου χρόνια από τον Γεώργιο Δημητροκάλλη26.
Αυτό που προξενεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην περίπτωση της εκκλησίας του Σκάρμηγκα είναι η χωροθέτηση του τάφου, στο δάπεδο του ναού και μάλιστα μπροστά από τη βασίλειο πύλη, πρακτική που δεν φαίνεται να συμβαδίζει με τις ταφικές συνήθειες των Βυζαντινών, τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως27. Πράγματι στα μεσαιωνικά χρόνια η τιμητική άδεια να πραγματοποιηθούν ταφές εντός των εκκλησιών παραχωρείτο σπάνια και αυτό κατ’ εξαίρεση σε σημαίνοντα πρόσωπα που είχαν διατελέσει κτήτορες ή ανακαινιστές των συγκεκριμένων κτηρίων. Παρά τη γενική αυτή πρακτική, ήδη από τον 11ο αιώνα διαπιστώνονται περιπτώσεις που ο γενικός αυτός κανόνας καταστρατηγείται και οι ταφές εξαπλώνονται και κάτω από τα δάπεδα του εσωτερικού των εκκλησιών 28. Θα αναφέρω μόνο το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από την εποχή που μας ενδιαφέρει: πρόκειται για τις τρεις εκκλησίες της μονής Παντοκράτορος που έκτισαν η αυτοκράτειρα Ειρήνη και ο σύζυγός της Ιωάννης Β΄ Κομνηνός (1118- 1143) στην Κωνσταντινούπολη, εντός των οποίων φιλοξενούνταν οι τάφοι της κομνήνειας δυναστείας29.
Φαίνεται λοιπόν ότι στην εκκλησία του Σκάρμηγκα υιοθετήθηκαν οι νέες αυτές ταφικές συνήθειες. Ο κτήτορας του ναού και κάποιο στενό συγγενικό του πρόσωπο, ενδεχομένως η σύζυγός του, η ταυτότητα των οποίων παραμένει άγνωστη, έτυχαν της τιμητικής ταφής σε έναν τάφο επιμελημένης κατασκευής στο μέσο του δυτικού σταυρικού σκέλους, ο οποίος περιλαμβανόταν, καθώς φαίνεται, στον αρχικό σχεδιασμό του μνημείου. Οι απλούστερες ταφές στον νάρθηκα δεν αποκλείεται να συνδέονται επίσης με μέλη της ίδιας οικογένειας, μιας και στα μεσαιωνικά χρόνια η κυριότητα των ναών και τα απορρέοντα από αυτήν δικαιώματα ταφής διέπονταν από ένα πολύ αυστηρό εθιμικό δίκαιο30.
Μετά την ολοκλήρωση της ανασκαφικής διερεύνησης της εκκλησίας του Σκάρμηγκα το δάπεδό του καλύφθηκε με πήλινες χειροποίητες πλάκες έτσι ώστε να υποδηλώνεται η θέση της κύριας ταφής. Με την σύμφωνη γνώμη του εφημέριου δεν τοποθετήθηκε τέμπλο. Η διάκριση μεταξύ ιερού βήματος και κυρίως ναού εξασφαλίστηκε με την παρεμβολή δύο μικρών ξύλινων προσκυνηταρίων για την τοποθέτηση των αναγκαίων δεσποτικών εικόνων.
Το αποτέλεσμα συνάδει τόσο με την ιστορικότητα όσο και με την ιερότητα του χώρου, δημιουργώντας συναισθήματα ικανοποίησης στους κατοίκους του χωριού που επωμίστηκαν το κόστος για την αγορά των οικοδομικών υλικών.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα...

Το κάστρο της Μεθώνης

Ιστορική αναδρομή
Το κάστρο της Μεθώνης είναι κτισμένο σε μια μικρή χερσόνησο, στα νοτιοδυτικά παράλια της Μεσσηνίας. Η θέση αυτή προσφέρει στους κατοίκους φυσική προστασία και παράλληλα εξυπηρετεί τις ανάγκες του εμπορίου και της ναυσιπλοΐας. Η κατοίκηση εδώ είναι συνεχής από τους προϊστορικούς μέχρι και τους νεότερους χρόνους.

Προϊστορική και Κλασική εποχή- Μοθώνη, η Αμπελόεσσα Πήδασος
Η «Μοθώνη» του Παυσανία ταυτίζεται με την προϊστορική «αμβελόεσσα Πήδασο», γνωστή ήδη από τον Όμηρο (Ιλ. Ι294): Ἑπτὰ δέ τοι δώσει εὓ ναιόμενα πτολίεθρα, Καρδαμύλην Ἐνόπην τε καὶ Ἱρὴν ποιήεσσαν Φηράς τε ζαθέας ἠδ᾿ Ἅνθειαν βαθύλειμον, καλήν τ᾿ Αἴπειαν καὶ Πήδασου ἀμπελόεσσαν.

Μνείες για την πόλη βρίσκουμε σε αρχαίους ιστορικους σε σχέση με τα γεγονότα των Μεσσηνιακών συγκρούσεων (-8ος/ -7ος αι.) ή του Πελοποννησιακού Πολέμου (-5ος αι.). Η Μεθώνη καταλαμβάνεται από τον Φίλιππο Β' της Μακεδονίας (-354), αργότερα προσχωρεί στην Αχαϊκή Σημπολιτεία (-191), ενώ στους Ρωμαϊκούς Χρόνους κερδίζει την αυτονομία της με την εύνοια του αυτοκράτορα Τραϊανού. Ωστόσο, από αυτές τις εποχές τα αρχαιολογικά κατάλοιπα είναι ελάχιστα.

Βυζαντινή χρόνοι- Μεθώνη πόλις αμφιθάλασσος
Η ύπαρξη της πόλης κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους πιστοποιείται τόσο μέσα από τα σωζόμενα μνημεία, όσο και από τις ιστορικές μαρτυρίες που μιλάνε για τους επισκόπους, τις επιδρομές ή τους αξιωματούχους που κατά καιρούς περνάνε από την περιοχή. Το 1125 οι Ενετοί κάνουν επιδρομή και καταστρέφουν τα τείχη της Mεθώνης. Η εικόνα αυτή της ερήμωσης θα αλλάξει δραστικά μόνο μετά την 4η Σταυροφορία (1204).

Ενετοκρατία- Μεθώνη, το δεξί μάτι της Βενετίας
Η Μεθώνη από το 1206 και μέχρι το 1500, περνάει στην κυριαρχία της Βενετίας και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εμπορικά κέντρα της ανατολικής Μεσογείου, μαζί με τα λιμάνια της Κορώνης, της Κρήτης και της Κύπρου. Πολλοί περιηγητές, αλλά και προσκυνητές στο δρόμο για τους Αγίους Τόπους σταματούν εδώ για να ανεφοδιασθούν και να επισκευάσουν τις ζημιές των πλοίων τους. Την περίοδο αυτή η πόλη γνωρίζει την μεγαλύτερη ακμή της, όπως μαρτυρούν οι ιστορικές πηγές.

Τουρκοκρατία και νεώτεροι χρόνοι
Το 1500 ο Σουλτάνος Βαγιαζήτ Β' καταλαμβάνει το κάστρο, μετά από μακρά πολιορκία. Ο πληθυσμός της πόλης σφαγιάζεται και η οθωμανική διοίκηση μεταφέρει εδώ νέους κατοίκους από όλες τις περιοχές της Πελοποννήσου. Σύντομη παρένθεση στην ιστορία της πόλης αποτελεί η κατάληψή της από τους Ενετούς, στο διάστημα της Β' Ενετοκρατίας (1686-1715). Κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης βρίσκει καταφύγιο στο κάστρο ο οθωμανικός πληθυσμός της περιοχής, ενώ το 1825 εγκαθίσταται εδώ ο Ιμπραήμ με τον Τουρκο-αιγυπτιακό στρατό. Το Νοέμβριο του 1828 η Μεθώνη παραδίδεται στο γαλλικό εκστρατευτικό σώμα υπό τον στρατηγό Maison, που ήρθε στην Πελοπόννησο με πρόσκληση του Καποδίστρια. Τότε κατεδαφίζονται πολλά από τα ετοιμόρροπα κτίσματα του οικισμού για να προληφθεί η εξάπλωση επιδημιών.

Τα τείχη της Μεθώνης
Από τα τείχη της αρχαίας ή της βυζαντινής Μεθώνης ελάχιστα τμήματα σώζονται. Η παλιότερη οικοδομική φάση ανάγεται στους χρόνους της Α' Ενετοκρατίας (13ος-15ος αι.). Την εποχή αυτή η Μεθώνη είναι ένα παραθαλάσσιο οχυρό με κατακόρυφο τείχος και πύργους σε τακτά διαστήματα. Κατά τον 15ο αι. το κάστρο υφίσταται μετατροπές και προσθήκες για να αντεπεξέλθει στα πυροβόλα όπλα. Κτίζονται προμαχώνες (χαμηλές πολυγωνικές κατασκευές) έξω από το μεσαιωνικό περίβολο, ενώ αυξάνεται σημαντικά το πάχος των τειχών ώστε να αντέχουν στη δύναμη κρούσης του κανονιού.

Η κεντρική πύλη
Η κεντρική πύλη της Μεθώνης είναι μια μνημειώδης αναγεννησιακή κατασκευή. Διακοσμείται με ανάγλυφες κορινθιακές παραστάδες, που πλαισιώνονται με λόγχες και λάβαρα. Κτίζεται γύρω στα 1714 και εντάσσεται στο μεγάλο πρόγραμμα ενίσχυσης των οχυρώσεων που εκτελείται κατά το διάστημα της Β' Ενοτοκρατίας (1686- 1715). Μέχρι και το 1828 η γέφυρα που οδηγεί στην είσοδο είναι ξύλινη και στηρίζεται σε κτιστούς πεσσούς. Η σημερινή κατασκευή με 14 λίθινα τόξα αποδίδεται στο γαλλικό εκστρατευτικό σώμα υπό τον στρατηγό Maison (1828-30)

Τάφρος
Η τάφρος χωρίζει το κάστρο από την ξηρά, καταλαμβάνοντας όλη την περιοχή εξωτερικά της βόρειας πλευράς του. Χαμηλό διακόπτει την τάφρο περίπου στο μέσον της, ανάμεσα στους δύο μεγάλους προμαχώνες Bembo και Loredan. Η αρχική διάνοιξη της τάφρου χρονολογείται ήδη από τον 13ο αι., όμως η σημερινή μορφή ανάγεται στην εποχή τη Β' Ενετοκρατίας (1686-1715). Οι Ενετοί προσπαθούν ανεπιτυχώς να διευρύνουν την τάφρο, έτσι ώστε η θάλασσα να εισέρχεται και να αποκόπτει το κάστρο από τη ξηρά.

Προμαχώνας Bembo
Τετράπλευρος προμαχώνας, κτισμένος πάνω σε βραχώδες έξαρμα, προστατεύει την βορειοδυτική γωνία του κάστρου. Στο εσωτερικό του ανοίγεται αυλή για να διευκολύνει την πρόσβαση των αμυνόμενων, ενώ η βορειοανατολική γωνία του διαμορφώνεται ως ημικυκλικός πύργος. Πρόκειται για εντυπωσιακή κατασκευή για την αντιμετώπιση πρώιμων πυροβόλων όπλων. Με βάση σωζόμενη επιγραφή κτίστηκε από τον διοικητή Giovanni Bembo το 1460. Μετάφραση της κτητορικής επιγραφής:"Με το για δεύτερη φορά αξίωμα του Πραίτορα εκλαμπρότατος ανήρ κύριος Giovanni Bembo εκόσμησε την πόλη με ετούτο το απροσπέλαστο καταφύγιο το έτος Κυρίου 1460 στις 20 Οκτωβρίου."

Προμαχώνας Loredan
Τετράπλευρος ογκώδης προμαχώνας κτισμένος στην βορειοανατολική πλευρά του κάστρου. Πρόκειται για την τελευταία μιας σειράς πρωιμότερων κατασκευών με στόχο την προστασία του ευπρόσβλητου αυτού σημείου του περιβόλου. Ο προμαχώνας τούτος με κανόνια σε δύο επίπεδα ελέγχει πλήρως την τάφρο. Χρονολογείται από το 1714 με βάση την επγραφή στο βόρειο μέτωπό του, κάτω από τον θυρεό της Βενετίας, το λιοντάρι του Ευαγγελιστή Μάρκου.
Μετάφραση της επιγραφής: "Στον Antonio Loredan προβλεπτή στρατηγό στρατιάς Πελοποννήσου για τη διοίκηση και επίβλεψη έτος 1714"

Η "Πλατεία των όπλων"
Η μεγάλη "πλατεία των όπλων" (Piazza grande d'Armi) αποτελεί σημείο αναφοράς για την κοινωνική ζωή της βενετσιάνικης και της οθωμανικής Μεθώνης. Στα κείμενα των περιηγητών και τα έγγραφα της εποχής γίνεται λόγος για τα ξύλινα σπίτια της πόλης, τα στενά λιθόστρωτα σοκάκια και την κεντρική οδό όπου βρίσκεται η εμπορική αγορά. Στον χώρο της πλατείας σώζονται σήμερα σκόρπια αρχαιολογικά λείψανα που μαρτυρούν το μεγαλείο της τρανής αυτής καστροπολιτείας.

Γρανιτένια στήλη
Η κολόνα από πορφυρό γρανίτη (ύψους 3.67μ) προέρχεται από ένα ναυάγιο παλαιοχριστιανικής εποχής στον κάβο Σπίθα κοντά στην Μεθώνη, γνωστό ως "ναυάγιο των κιόνων". Αντίθετα, το κιονόκρανο της στήλης είναι βενετσιάνικο. Η τιμητική επιγραφή στο κιονόκρανο φέρει την χρονολογία 1493. Η λανθασμένη ανάγνωση του ονόματος Morosini ευθύνεται για την επωνυμία "στήλη του Morosini". Στο κιονόκρανο απεικονίζεται επίσης το λιοντάρι της Βενετίας και φθαρμένο οικόσημο, πιθανόν του κυβερνήτη Pietro da Canal.

Ανάγλυφη πλάκα πάνω στη στήλη
Πάνω στο κιονόκρανο βρίσκεται μία επίπεδη ορθογώνια πλάκα, στις πλευρές της οποίας είναι σκαλισμένα τρία οικόσημα. Η πλάκα δεν σχετίζεται με την στήλη, ούτε είναι γνωστό από ποιο κτήριο προέρχεται. Όσο για τα οικόσημα, έχουν αναγνωρισθεί οι οικογένειες Foscolo, Bembo και Valaresso, γόνοι των οποίων κυβέρνησαν την Μεθώνη στα 1394.

Αφιερωματική επιγραφή
Η επιγραφή δίπλα στην κολόνα, διαστάσεων 0,80Χ 3μ., αναφέρεται στην ολοκλήρωση των εργασιών οχύρωσης του κάστρου το 1714 από τους Ενετούς, υπό τον προβλεπτή Loredan. Η πλάκα αυτή, βρέθηκε στο εσωτερικό του καθεδρικού ναού της πόλης, του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, από το γαλλικό εκστρατευτικό σώμα το 1828. Μετάφραση της αφιερωματικής επιγραφής:
D(eo) O(ptimo) M(aximo)
Την Μεθώνην τειχίζειν
Με τάφρον, με τείχος, με προμαχώνες στην γη και θάλασσα
εκέλευσε η Γερουσία.
Τον Αντώνιον Λορεντάνον, γενικόν προβλεπτήν των όπλων στην Πελοπόννησο
Ο οποίος τόσων έργων την φροντίδα κρατεί
Στην πόλη και το βασίλειο αμυντήριο στήριγμα
Ισχυρά οχυρώματα ανήγειρε και έκλεισε

Λέοντες του ευαγγελιστή Μάρκου

Το λιοντάρι, σύμβολο του Ευαγγελιστή Μάρκου, προστάτη-άγιου της Ενετικής Δημοκρατίας, είναι το έμβλημα που δεσπόζει σε όλες τις βενετσιάνικες κτήσεις. Στο κάστρο της Μεθώνης έχουν καταμετρηθεί 15 απεικονίσεις του. Στην περιοχή της πλατείας βρίσκεται, πεσμένο στο έδαφος, ανάγλυφο με το λιοντάρι καθιστό προς τα δεξιά (β' μισό 14ου- αρχές 15ου αι.). Δύο ακόμα ανάγλυφα με το λιοντάρι, που χρονολογούνται στον 15ο αι., είναι εντοιχισμένα σε δεύτερη χρήση στο τείχος κοντά στην στήλη. Η ύπαρξη τόσο πολλών συμβόλων της Βενετίας σε αυτό τον χώρο, ίσως να είναι κατάλοιπο των διοικητικών κτηρίων που θα βρίσκονταν στην περιοχή.

Το Μπούρτζι

Μικρό οκτάπλευρο επιθαλάσσιο οχυρό, που υψώνεται σε νησίδα νότια του κάστρου, γνωστή από τον Παυσανία ως ο "Μόθων Λίθος". Το μπούρτζι (=οχυρό, τείχος, αραβ. burc, τουρκ. burdz, μεσαιων. ελλην. πουρτζίος) χρησιμοποιείται κατά καιρούς ως έδρα της φρουράς για τον έλεγχο του λιμανιού, ως φάρος, φυλακή, αλλά και καταφύγιο των κατοίκων σε εποχές πολιορκίας. Αποτελείται από τον κυρίως πύργο και το περιμετρικό τείχος. Στον πρώτο όροφο του πύργου διαμορφώνεται αίθουσα με κανονιοθυρίδες. Στους τοίχους διακρίνονται οι δοκοθήκες που θα στήριζαν τέσσερα ξύλινα πατώματα, σήμερα κατεστραμμένα. Η οικοδόμηση του οχυρού (Castello da mare) αρχίζει λίγο πριν το 1500 από τους Ενετούς, παράλληλα με την οικοδόμηση αντίστοιχου οχυρού στο Ναύπλιο, και ολοκληρώνεται από τους Οθωμανούς κατά τον 16ο αιώνα. Τέλος, κατά την Β' Ενετοκρατία (1685-1715) προστίθεται το περιμετρικό τείχος με τις σωζόμενες.

Αναδημοσιεύετε από την ιστοσελίδα: Ferdinando Vassallo

πηγή

Διαβάστε περισσότερα...