Μπορεί οι δημοτικές εκλογές να αφορούν στα προβλήματα των
τοπικών κοινωνιών και ως μελλοντικοί διαχειριστές εκ των πραγμάτων να
προκρίνονται επιφανείς συντοπίτες που τα γνωρίζουν καλά και επιθυμούν να δώσουν
λύσεις, μερικές φορές όμως- ελέω πολιτικής στήριξης και παρασκηνιακών
διεργασιών- ο κανόνας έχει εξαιρέσεις.
Έτσι, πολλές φορές «σφήνα» στην εντοπιότητα μπαίνουν
υποψήφιοι που ούτε γεννήθηκαν, ούτε μεγάλωσαν, ούτε καν ήπιαν ... καφέ στα χωριά που διεκδικούν να ….επιλύσουν
τα προβλήματα τους .
Οι υποψηφιότητες αυτές ξεσηκώνουν θύελλα αντιδράσεων στις τοπικές
κοινωνίες καθώς οι μελλοντικοί «πρόεδροι
» των χωριών τους θεωρούνται ξένα σώματα και «μετανάστες » στις κλειστές μικρές
τους κοινωνίες.
Ο πρόεδρος στο κάθε χωριό είναι
θεσμός
Είναι ο άνθρωπος που θα πρέπει να νοιάζεται και να λύνει κάθε μέρα τα μικρά ή μεγάλα προβλήματα των χωριανών του.
Γι αυτό είναι έγκλημα
να επιλέγονται από
τους υποψηφίους δημάρχους και
μετά να ψηφίζονται
από τους χωριανούς
ετεροδημότες πρόεδροι οι οποίοι
ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση έχουν με τα προβλήματα του
κάθε χωριού , άτομα που η μόνη σχέση με τα χωριά των οποίων διεκδικούν την ψήφο , είναι κάποια μακρινή συγγένεια ή λίγες
ημέρες διακοπών σε περιόδους εορτών ή τους καλοκαιρινούς μήνες .
Δυστυχώς «σκανάροντας
» τις έως τώρα αναγγελθείσες υποψηφιότητες σε πολλά χωριά της
Μεσσηνίας εντοπίσαμε δεκάδες περιπτώσεις όπου μόνο για την «δημιουργία
εντυπώσεων » περιφρονώντας τις τοπικές κοινωνίες οι επίδοξοι δήμαρχοι επιβάλλουν τον θεσμό των «ετεροδημοτών
σωτήρων ».
Στο «χέρι» του κάθε ψηφοφόρου απομένει πλέον να «τιμωρήσει »
την ασέβεια προς τις τοπικές κοινωνίες
και να καταργήσει στην πράξη τους εισαγόμενους σωτήρες στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 26ης Μαΐου
Β.Μ
